Twisted Metal speelt helemaal in op het overdrijfwerk. Voertuigen van alle soorten en maten nemen het met flinke wapens tegen elkaar op in afgesloten arena’s. Je hebt de snelle maar kwetsbare motoren, er is een logge truck voor het betere beukwerk en ook is er de sportwagen die er net een beetje tu en hangt. Opvallendere voertuigen zijn de helikopter en een voertuig dat bestaat uit twee gigantische banden met uitschuifbare stekels. Dodelijke stekels.
En nu we het over het wapenarsenaal hebben: de hittezoekende raket, een bijrijder die met een sluipschuttersgeweer vijanden onder vuur neemt, of diezelfde meneer die met een machinegeweer een waar spervuur loslaat: het is nog maar het begin van wat Twisted Metal biedt om vijandelijke rijders rechtstreeks naar de schroothoop te verwijzen.
Pakketje schroot
Het besturen van de wagens voelt ‘lekker ouderwets’ aan, precies zoals het hoort in een oh-yeah-awesome-nice arcade raceshooter. Gas geven is geen optie maar een vereiste en een tikje op de rem zorgt er direct voor dat je achterstevoren staat en in tegengestelde richting gelijk weer wegsnelt. Deathmatches veranderen daardoor al snel in kat-muis-kat-spelletjes waarbij het er vooral om draait om zo snel mogelijk een paar power-ups op te pakken en een belager terug onder vuur te nemen. Het zorgt voor hectische taferelen, en maakt dat je zowaar nog moet oppa en om niet meteen al je zojuist verzamelde power-ups er doorheen te knallen.
Gelukkig is het bepaald geen straf als je door deze inschattingsfout zonder ammunitie komt te zitten, en wanneer je het dus slechts moet doen met enkel een machinegeweer. Overal zijn ontploffingen te zien en aan de omgeving is ook de nodige blijvende schade aan te richten. Zo konden we een bioscoopzaal overhoop rijden en op een pilaartje meer of minder keken we daarna niet meer. Subtiliteit staat niet in het woordenboek van ontwikkelaar Eat Sleep Play – die overigens Amerikaanse is. Bovendien wordt het tempo er goed in gehouden: binnen twee seconden mag je weer aan de slag met een nieuw voertuig naar keuze, als je dan toch het loodje legt.
Dun laagje chroom
Nu mag al het bovenstaande je mi chien nogal bekend in de oren klinken (inclusief dat over die Amerikanen), en dat kan kloppen: Twisted Metal is namelijk verre van een vernieuwende game. Grafisch komt het totaal niet in de buurt van wat je zou kunnen aanmerken als ‘middelmatig’. Wagens, omgevingen, ontploffingen, het ziet er gewoonweg niet uit. Het enige wat de game technisch goed doet, is de actie zonder enige vertraging op beeld brengen. Anderzijds zou je ook kunnen stellen dat een slechte framerate ‘er nog eens bij zou moeten komen’.
Eigenlijk is de enige vernieuwende feature die we op basis van een korte speelse ie (inclusief luidruchtige Amerikanen) konden ontdekken, de toevoeging van helikopters. Het vrij zwakke vliegende voertuig maakt het dat je bij het scheuren over het asfalt ook af en toe de achteruitkijkspiegel wat naar boven moet buigen om zo’n vervelende bromvlieg in het vizier te krijgen. Het voelt nog niet aan als een echte toevoeging, en tijd om je op een vliegende vijand te richten krijg je sowieso niet. Zit je zelf in de helikopter, dan blijkt dat het behoorlijk onwennig bestuurt en het gevaarte verre van behendig is. Het is daarom nauwelijks een goede aanvulling op het arsenaal aan auto’s.
Twisted Metal voelt lekker arcade aan, dat gevoel weet de game wel over te brengen. Maar toch, ergens wringt het (metaal). Het is geen gepolijst topproduct zoals we dat vandaag de dag gewend zijn. Het vernieuwt niet, het overdondert niet, je kent het vooral nog van ‘vroegah’ en de enige noemenswaardige toevoeging is vooralsnog geen verbetering. Ouderwets en nostalgisch tegenover verouderd en blasé, het is een dunne scheidslijn, zo bewijst deze game vooral. Naar welke kant Twisted Metal uitvalt, daar zijn wij ook nog niet helemaal over uit. De Amerikanen wel waarschijnlijk. Nice! Awesome?
