Maar in Total War: Shogun 2 is de reeks weer terug op het oude nest. Terug naar het eiland Japan en terug naar Sun Tzsu’s Art of War en de wetten van de Bushido. Wat direct opvalt is de schaal waarop Shogun 2 zich afspeelt. Geen wereldkaart meer, maar ‘slechts’ Japan en zijn eilanden. Ook je tegenstanders zijn niet langer de groten der aarde, maar Japanse warlords en hun clans. Vergis je echter niet, want ook al heet je vijand geen Napoleon meer, een warlord op zoek naar de titel Daymio is minstens zo gevaarlijk. Iets wat we in onze hands-on versie wel een paar keer hebben ondervonden.
Jammer genoeg konden we slechts een paar tutorials en één historische veldslag onder handen nemen, maar zelfs deze kleine teleurstelling kon ons niet beletten om snel een aan de slag te gaan met Shogun 2. Een paar tellen later staan we al op het slagveld van Sekigahara in en krijgen we de troepen van generaal Ishida Mitsunari onder ons bevel. Tegenover ons staat een overmacht onder leiding van Tokugawa Ieyasu. Gelukkig worden we bijgestaan door verschillende bevriende clans die wachten op het teken om aan te vallen.
De dood of de gladiolen
Aangezien het een historische veldslag betreft, mogen we onze startopstelling niet aanpa en en al vrij snel na het begin valt Ieyasu ons frontaal aan met wat Yari cavalerie (speervechters te paard), Katana samoerai, en Yari Ashigaru (speervechters). Het blijkt slechts een voorproefje, want niet veel later komen er ook nog wat Matchlock samoerai (samoerai met musketten) bij. En hoewel we toch al aardig geschoold zijn in de vechtkunst Total War-stijl, blijkt de overmacht ons al snel teveel. Onze laatste hoop ligt bij de andere clans die wachten op het juiste signaal, maar als blijkt dat Ieyasu ze heeft omgekocht en ze ineens onze troepen in de rug aanvallen kunnen we niet anders dan terugtrekken en onze wonden likken. Als we na deze vernederende nederlaag ons verdiepen in de slag van Sekigahara, blijkt het zo te zijn dat Mitsunari daadwerkelijk op 31 oktober 1600 op een wrede manier werd verraden en zo aan zijn einde kwam.
The Creative A embly schotelt je dus een gevecht voor waar winnen bijna onmogelijk lijkt en dat zet direct de toon in Shogun 2. Er worden geen conce ies gedaan in de manier waarop gevochten wordt. Halfzachte generaals kunnen deze game maar beter aan zich voorbij laten gaan, want je wordt zonder meer genadeloos afgeslacht. Opvallend is wel dat het aantal verschillende eenheden behoorlijk is verminderd. Daar staat tegenover dat het verschil tu en iedere eenheid veel groter is en je als speler wat sneller aanvoelt welk type je wanneer in moet zetten.
Ken je vriend en vijand
Het geslonken aantal eenheden staat echter niet op zichzelf. Het is al vrij snel duidelijk dat de makers hebben gekozen voor een gestroomlijnde aanpak in de gameplay. Iets wat je bijvoorbeeld direct terug ziet op de campagne-kaart en dan vooral in de menustructuur. Je hoeft als speler niet langer door verschillende menu’s te klikken om belangrijke informatie te krijgen. Alles wordt door middel van tabs of in handige pop-up schermen weergegeven. En aangezien je de meeste tijd in Shogun 2 gaat doorbrengen in je campagne-kaart terwijl je jouw rijk runt, ben je maar al te blij dat je snel en efficiënt je stroom aan informatie krijgt.
Het zijn vooral deze kleine aanpa ingen die Shogun 2 een stuk speelbaarder lijken te maken dan zijn voorgangers. Zo zie je bijvoorbeeld ook tijdens de gevechten aan de hand van de vlaggendragers hoe je eenheid ervoor staat. Hoe kleiner en hoe meer geraffeld de vlaggen, des de beroerder je bezig bent. En ga met je muis over een eenheid heen, dan zie je direct alle belangrijke informatie over deze eenheid. Alles om ervoor te zorgen dat je als generaal in het heetst van de strijd de juiste besli ingen maakt.
Maar niet alles in Shogun 2 is eenvoudiger gemaakt. Zo zijn je generaal en je agents, dit keer in de vorm van een ninja, monk, geisha en metsuke (geheime politie), in staat om te stijgen in rang en bijgevolg ook nieuwe vaardigheden te leren. Je agents zijn op deze manier niet langer pionnen die je maar een beetje over de kaart laat struinen, maar eenheden die je koestert en het liefst zo lang mogelijk in leven houdt. Hoe langer ze leven, hoe beter ze namelijk in hun taak worden. Bovendien heeft iedere agent diverse gebieden waarin ze zich kunnen specialiseren. Kies dus wijs en gebruik je agents op de juiste manier.
Shogun 2.0
Nogmaals, wat we voorgeschoteld kregen was slechts een klein topje van de Shogun 2-ijsberg. We kunnen niet wachten tot we aan de slag kunnen met de volledige campagne en de eer van onze warlord tot grote hoogtes te stuwen. Om Japan tot in de verste uithoeken te controleren en met onze geisha’s en ninja’s de meest geharde generaals te vermoorden of naar onze zijde te doen overstappen.
Bovendien belooft The Creative A embly naast een meer dan uitgekiende kunstmatige intelligentie en alle nieuwe gameplay-aanpa ingen ook een intere ant gegeven in de vorm van een honour-rating. Deze honour-rating vul je met daden, zowel goede als slechte. Een generaal die harikiri (zelfmoord) pleegt, kan je manschappen bijvoorbeeld juist dat morele zetje in de rug geven om in je volgende strijd als winnaar uit de bus te komen. Maar ook de manier waarop je omgaat met de bevolking van ingenomen steden bepaalt hoe succesvol jij wordt als de nieuwe Daymio van Japan.
Het is wel duidelijk dat de makers er veel aan gelegen is om met Shogun 2 een van de beste Total War-games tot nu toe af te leveren. Veel goede punten uit eerdere delen zijn behouden, terwijl veel slechte punten zijn weggelaten. Daarnaast is de game een stuk toegankelijker gemaakt zonder dat er conce ies zijn gedaan wat betreft het vechtsysteem zelf en heeft het ook grafisch de nodige veranderingen doorgemaakt. Met als een fijne aanvulling de 3D-animaties op de campagne-kaart. Als je uren naar deze kaart aan het turen bent, dan is het absoluut prettig als daar meer gebeurt dan wat simpele cijfertjes en een paar soldaatjes die houterig van oost naar west bewegen.
Al met al was het weer even wennen, maar na een paar minuten Total War: Shogun 2 is het alsof we nooit zijn weggeweest uit het feodale Japan. De groene heuveltjes, de schattige, karakteristieke daken en honderden samoerai die met opgeheven zwaard richting jouw frontlinies stormen. Het is goed een warlord te zijn en al helemaal in het Japan van de zeventiende eeuw.