We zitten nog maar net in de presentatiekamer wanneer een van de producers de demo start en we direct zien hoe mooi en gedetailleerd de game oogt. De bomen rijzen tot aan de hemel en zijn, zo leren we later, wel zes keer zo hoog als de hoogste bomen in Shogun 2. Mi chien is het maar een klein detail, maar het laat wel zien met hoeveel enthousiasme en gevoel voor authenticiteit de makers bezig zijn met de game. De bomen zijn bovendien niet alleen heel groot, ze zien er griezelig echt uit en staan verspreid zover het oog reikt.

Datzelfde oog voor detail word ook doorgevoerd in de scherpe textures van de objecten. Je kunt de barstjes in de rotsen zelfs zien en overal liggen glanzende kiezelstenen op de grond. De game voelt heel levensecht aan dankzij heldere en fri e kleuren. Bijna alsof je zelf aan de rand van een Germaans bos staat ergens rond het jaar negen voor Christus. Toch ziet niet alles er mooi en fris uit, want een blik naar boven toont een onheilspellende, donkere lucht. Een voorbode voor het bloedbad dat zometeen gaat plaatsvinden.

Ik kwam, ik zag het niet, ik verloor

De troepen van Varrus (de gouverneur van de Germaanse provincie) zijn namelijk in een hinderlaag gelopen, opgezet door een Romeinse officier genaamd Arminius. Een officier die is opgegroeid in deze streek maar door de Romeinen is “geromaniseerd”. Ondanks waarschuwingen heeft Varrus er namelijk voor gekozen om Arminius' raad op te volgen en een smal bospad langs hoge rotshellingen en bergmeertjes te kiezen op weg naar een Romeins winterkamp. Geen plek waar je met drie legioenen Romeinse soldaten wilt lopen. Het is dan ook geen verra ing dat diezelfde slag meer dan tweeduizend jaar geleden niet goed afliep voor de Romeinen.

Het duurt dan ook niet lang voor de troepen van Varrius worden overvallen door grote, brandende ballen die vanaf een steile helling naar beneden rollen. Met als gevolg dat rijen soldaten gillend en brandend een veilig heenkomen zoeken. Dat laatste wordt echter bemoeilijkt door hordes en hordes Germaanse barbaren die vanuit het niets achter elke boom vandaan komen, ondertu en ondersteund door een bijna onafgebroken stroom van pijlen. Ontsnappen lijkt schier onmogelijk.

Tijdens het gevecht valt ons direct op dat de besturing zelf niet veel lijkt veranderd. Wel hebben de makers gekozen voor een grafisch meer eenvoudige weergave van de interface. De eenheden onderaan het beeld zijn nu slechts simpele tekeningen en ook de beschikbare formaties staan direct daaronder weergegeven in kleine knoppen. Het oogt allemaal wat kaler, maar daardoor juist meer overzichtelijk. Uiteindelijk zien we nu we voor het eerst twee nieuwe camerastandpunten (de camera over de schouder en de tactical map) aan het werk waarbij het camerastandpunt over de schouder zeer indrukwekkend is. Regelmatig wordt er tijdens de demo ingezoomd en wat we te zien krijgen is adembenemend.

Zo mogen we meekijken met een groep legionnairs die in een schildpadformatie de heuvel oprennen terwijl de pijlen links en rechts voorbij zoeven. De camera zit er zo dicht op dat je niet alleen de pijlen in de schilden ziet zitten, maar dat je ook echt het gevoel krijgt dat je samen met de soldaten de heuvel op loopt. De camera kijkt namelijk recht de heuvel op met in de verte de Barbaarse boogschutters. Een andere keer toont de ingezoomde camera ons hoe een groepje Germanen hun War Dogs loslaat op een groepje Hestatii. Vond je de War Dogs in de eerste Total War Rome al angstaanjagend, denk je dan eens in hoe je jezelf voelt als ze recht op de camera afstormen.

Ik zie, ik zie

De camera lijkt ook niet vast te zitten aan een bepaald standpunt, maar kan door de speler gewoon gedraaid worden. Het levert daardoor niet alleen mooie plaatjes op, je kunt zo ook een meer strategisch beeld van het slagveld krijgen. In Total War Rome 2 geldt voortaan het ‘true line of sight-principe’, waardoor het belangrijk wordt om te weten wie jij kunt zien en vice versa. Scouts voorop laten lopen om te weten waar je vijand vandaan komt of om bijvoorbeeld gericht met je katapulten of boogschutters te schieten is nu een must.

Het is duidelijk dat emotie een belangrijk onderdeel wordt van de vernieuwde gameplay in Rome 2, iets wat het nieuwe camerastandpunt benadrukt. Al zou je kunnen denken dat een Total War-game juist uitblinkt in afstand en niet op een dergelijk micro-niveau. De makers beloven echter dat de game niet zal ‘lijden’ onder deze keuze. Niet in gevechten en niet op het technisch vlak. Om het bijvoorbeeld allemaal behapbaar te houden voor je PC (de game zal draaien onder minimaal dezelfde specificaties als Shogun 2) worden niet alle eenheden tot in perfectie uitgewerkt. Slechts de officieren zullen uitgebreide gezichtsanimaties krijgen en stuk voor stuk uniek aanvoelen. Wel krijgen alle eenheden motion captured gezichten mee en worden zelfs de wapenrustingen en harna en voorzien van een schademodel. En dat laatste zien we al terug aan de gehavende uitrusting van onze ploeterende soldaten in het Germaanse bos. Elk schild heeft zijn roestplekken en ook de harna en laten plekjes van slijtage zien.

Op het gebied van gameplay belooft The Creative A embly niet alleen op het individu te richten. Gezichtsanimaties en unieke schademodellen zijn leuk, maar in Total War Rome 2 draait het om grote groepen die met elkaar op de vuist gaan. Daarom is er in dit deel nog beter gekeken naar de manier waarop de soldaten met elkaar vechten. Een verbeterde gevechtsengine laat soldaten veel minder in het luchtledige slaan, en toont meer man tegen man gevechten. Details zoals een soldaat die vanaf de flank een andere soldaat aanvalt of groepjes die los komen van de rest en verder gaan met vechten moeten zorgen voor een realistischer beeld van het slagveld. Uiteindelijk moet het nieuwe gevecht ysteem bepalen wat er op je scherm gebeurt en niet zozeer een aantal gevechtsanimaties dat wordt afgespeeld.

Terug op het scherm zien we ondertu en hoe de medewerker van The Creative A embly toch weet te ontsnappen. Zij het met slechts een handvol eenheden. Een knap staaltje werk, aangezien dit gevecht (dat overigens straks speelbaar is als Historical Battle) al van meet af aan in het nadeel van de Romeinen is. Dankzij een slimme strategie en vooral veel opoffering van diverse eenheden is het uiteindelijk gelukt om de gouden adelaars (de symbolen van de legioenen) uit handen van de Germanen te houden. Overigens zul je straks vaker ingrijpende besli ingen moeten nemen, niet alleen op de gevechtskaart maar ook op de campagnekaart. En op laatstgenoemde zullen je besli ingen een grote impact hebben op jouw factie maar ook op de wereld.

Politieke spelletjes

Die besli ingen maak je bijvoorbeeld tijdens de zogenaamde Dilemma’s die de game je voorschotelt. Wat die Dilemma’s zullen zijn, wilde nog niemand verklappen, maar ze zullen willekeurig voorbij komen en ook iedere keer op een andere manier getriggerd worden. Toch vormen de Dilemma’s waarschijnlijk niet je grootste zorg. Total War Rome 2 belooft namelijk ook een boeiende factiestructuur te bieden, waarbij jouw familie (of factie) een bijna levend organisme wordt dat constant om aandacht vraagt en goed gemanaged moet worden. Zo zullen er generaals zijn die, zodra jij even aan het front bent, proberen om de macht te grijpen. Daarom moet je vooraf al bedenken wie de rotte appels zijn, zodat je mogelijke verraders zo ver mogelijk van je bestuursorgaan afhoudt.

Overigens is er van de zeven speelbare facties slechts één Romeinse, wat betekent dat de andere mi chien een afwijkende politieke structuur hebben dan die van een Senaat. Zo’n afwijkende structuur kan betekenen dat je werkt vanuit een stammenstructuur, waarbij jij de controle hebt over de machtigste stam uit een streek. Vervolgens zul je ervoor moeten zorgen dat andere stammen zich bij jou aansluiten in de vorm van een confederatie, zodat men uiteindelijk als één politiek stelsel verder gaat. Uiteraard met dezelfde voor- maar ook nadelen in de vorm van verraderlijke generaals of opstandige neven.

Vindt er een opstand plaats en moet je jouw legers snel verplaatsen dan helpt de nieuwe manier van transport je mi chien. In Rome 2 is het vanaf nu mogelijk om je eenheden direct over het water te verplaatsen. Je hoeft dus niet niet langer schepen te bouwen voor transport, maar kunt je legers waar en wanneer je wilt over zeeën sturen. Het zal je niet verbazen dat deze transportschepen niet heel goed beschermd zijn, dus extra marineschepen meesturen ter bescherming is geen overbodige luxe, maar deze nieuwe optie zal ongetwijfeld voor een hoger speltempo zorgen. En natuurlijk voor de schepen die nodig zijn tijdens een landing op een vijandig strand.

Legers op de campagnekaart doen er trouwens ook verstandig aan om te allen tijde op hun hoede te zijn. Word je op de kaart in een hinderlaag gelokt, dan zal er geen deployment-fase plaatsvinden, maar word je direct bestookt door de vijand. En dat is niet alleen slecht voor moraal, maar je zal ook geen gebruik kunnen maken van diverse extra battle deployments, zoals kla ieke spijkermatten of de eerder genoemde brandende ballen. En wie weet kom je zelfs de bekende brandende varkens uit het origineel weer tegen. In totaal kent de game meer dan 700 verschillende eenheden en die zijn dit keer ook echt verschillend. Dankzij de zeven totaal afwijkende facties kent elke groep ook unieke eenheden én een unieke structuur van bouwen en rekruteren. Zo kan het zijn dat een Keltische stam niet bestaat uit de bekende gebouwenstructuur zoals in vorige Total War-games, maar een gedecentraliseerd bestuur zoals je dat wel vaker zag bij stammen uit die tijd.

Of je nu bij een rijke Romeinse familie of een barbaarse stam hoort, één ding heb je altijd gemeen en dat is vechten voor elke meter. In Rome 2 zal dat wat meer per provincie gaan, aangezien dit de nieuwe indeling van de campagnekaart wordt. Gebieden zijn opgedeeld in grotere provincies, waarbij deze altijd worden aangestuurd vanuit de hoofdstad. Om een provincie in te nemen zul je eerst wat kleinere gevechten voeren op open vlaktes, waarna je voor de poorten van de hoofdstad een siege-gevecht voert. In plaats van de siege-gevechten in Shogun 2, die ongeveer de helft van alle gevechten behelsden, zul je dit type nu meer als een finale gevecht voeren om een groter gebied in handen te krijgen.

Total War Rome 2 zal volgens Creative A embly grootser en intenser worden dan elke andere Total War-game. En in plaats van een loze belofte te maken, lijkt het de makers nog te gaan lukken ook. Wat we tot nu toe gezien hebben, ziet er fantastisch uit, terwijl hetgeen de makers ons beloven gameplay nog meer diepte en gelaagdheid moet geven. Van de verbeten strijd die een legionair op het slagveld voert tot het politieke gekonkel in de Senaat, alles zit erin en alles krijgt evenveel aandacht.

Lees ook ons interview met lead designer James Ru ell.