Eidos was zo vriendelijk ons te voorzien van een nagenoeg complete versie van Tomb Raider Legend voor de Playstation 2. Hoewel dit grafisch bij lange na niet de meest indrukwekkende versie van het spel zal gaan worden, werden we verrast door de uitstekende graphics die Crystal Dynamics uit de mouw heeft weten te schudden. De hoekige omgevingen uit de voorgaande delen hebben plaats gemaakt voor prachtige, organische rotspartijen die tot leven komen door mooie licht- en schaduweffecten. Vooral binnen in de Tombes, waar Lara zich op haar best voelt, weet Tomb Raider Legend echt te schitteren. En Mevrouw Croft mag er zelf natuurlijk ook wezen!

Maar graphics waren niet het voornaamste kritiekpunt van The Angel of Darkne , vooral de houterige besturing, die sinds de eerste Tomb Raider zo goed als ongewijzigd bleef, vormde een probleem. Met Tomb Raider Legend heeft men daarom grondige aanpa ingen doorgevoerd die ervoor zorgen dat Lara een stuk soepeler en nauwkeuriger te besturen is. Je hoeft bijvoorbeeld niet meer recht naar een randje toe te springen om eraan vast te kunnen grijpen. Ook zorgt het spel er vanzelf voor dat je niet zomaar van een randje afvalt, waardoor je niet meer steeds met kleine pasjes hoeft te lopen.

Voor het spring en klimwerk heeft Eidos eveneens goed gekeken naar wat bijvoorbeeld de Prince of Persia reeks te bieden heeft. Je kunt nu van de ene richel naar de andere springen, met de garantie dat je ook echt bij de andere richel aan komt. Lara neemt namelijk een andere houding aan, om aan te geven dat ze de overkant kan bereiken. Dit voorkomt heel wat frustraties, want in tegenstelling tot Prince of Persia biedt Tomb Raider Legend nog niet de mogelijkheid om de tijd terug te spoelen. Wanneer het klimmen en springen niet snel genoeg gaat, kun je trouwens met het ritmisch drukken op het driehoekje, je snelheid verdubbelen.

De routes die je door de omgeving moet nemen zijn in Tomb Raider Legend overigens een stuk logischer dan in voorgaande Tomb Raider titels. Je hoeft nu geen gekke zijwaartse sprongen meer te maken terwijl je van een schuine helling af glijdt, om precies in de kleine nis in de muur terecht te komen. Je zult voornamelijk gebruik maken van palen waar je tegenop kunt klimmen, ladders, en touwen en stokken waar je aan kunt slingeren. Mocht je desondanks nog steeds niet zien waar je heen kunt, dan biedt je verrekijker uitkomst. Deze biedt namelijk de mogelijkheid om de omgeving af te scannen op bruikbare objecten. Erg handig wanneer je vast komt te zitten!

Puzzelen vormt nog steeds een belangrijk onderdeel in de Tomb Raider reeks. De puzzels in Tomb Raider Legend zijn vaak uitdagend genoeg, zonder dat ze je overdreven kopzorgen zullen bezorgen. Qua moeilijkheidsgraad en vindingrijkheid kun je het enigszins vergelijken met een God of War. Bij veel puzzels dien je gebruik te maken van physics, wat voor een leuke dynamiek zorgt die vooralsnog afwezig was in de Tomb Raider spellen. Zo was er een puzzel waarin je kisten op het uiteinde van een soort wip moest zetten. Door vervolgens op het andere uiteinde te springen, wip je de kisten naar een hoger gelegen gedeelte waar je ze op de knoppen in de vloer kunt positioneren. Spring je mis, dan stuitert de kist via de muur weer terug en kun je het opnieuw proberen. Heel wat anders dus dan de verplichting om de kisten precies over het raster in de grond te verschuiven, zoals dat het geval was in de eerdere Tomb Raider games.