Je weet inmiddels wat Wildlands is: een openwereld-reboot van Ghost Recon met de focus op co-op. Met een team van vier afgetrainde supersoldaten is het de bedoeling een immens drugskartel in het corrupte Bolivia op te rollen. Die supersoldaten zijn overlevers, reizigers, watchers, jagers, ghosts. Ze bestaan niet. En toch staat Tom Clancy’s Ghost Recon: Wildlands vol in de spotlights.
Dansen in het dorp
Na de Ubisoft-persconferentie krijgt ondergetekende een uitgebreide live demo te zien van Ubisofts nieuwe geesteskindje. Vier spelers worden gedropt in de nu al prachtige pre-alfawereld van Wildlands. De game is solo speelbaar maar leunt hevig op zijn drop-in/drop-out-co-op voor vier spelers. De mi ie van het viertal is om Alvarez, een invloedrijke smokkelaar, te kidnappen en ondervragen, om zo de nodige info los te weken over het kartel dat de hoofdpersonen najagen.
Hoe de vier supersoldaten dat aanpakken mogen ze zelf weten. Of beter gezegd, dat mag jij zelf weten. Volledige unscripted vrijheid is een van de pijlers van Ghost Recon: Wildlands. Zo zien we een van de vier soldaten een kleine verstopplek van een verzameling criminelen overvallen om info over de verblijfplaats van Alvarez los te peuteren. Niet nodig, zegt de ontwikkelaar, maar handig voor wie liever niet blind de aanval inzet. Wie dat voorwerk overslaat, zal niet goed voorbereid zijn op het leger aan bewakers dat Alvarez omringt. Wie dat wel doet, begrijpt dat een voorzichtige aanpak de meest logische is.
Maar we slaan een stap over. Eerst is het taak om een helikopter te kapen in het nabije Huertas. Twee ghosts sluipen door de Boliviaanse graanvelden. Een van hen stuurt een drone de lucht in ter verkenning. Wat opvalt is hoe de spelwereld leeft. Dorpsbewoners dansen op het plein, lopen over straat, praten met elkaar. Tu en hen identificeert de drone bendeleden en, even verderop, een helipad. Het spokenduo infiltreert, schakelt stilletjes bewakers uit en kaapt de helikopter.
Ghost Theft Recon
Voer-, vaar- en vliegtuigen spelen een belangrijke rol in Wildlands. Ghost 3 en 4 bereiken de helipad respectievelijk per cro motor en bestelbusje. In de grote open spelwereld is vervoer van cruciaal belang. Boten, buggy’s, auto’s en dus helikopters staan voor je klaar om je van zoutvlakte naar onherbergzaam gebergte te transporteren. Dat is meer des GTA dan des Ghost Recon, maar het past wonderwel binnen het concept van vier soldaten die zelfstandig wonen, leven en doden in een groot gebied.
Behalve groot, is dat gebied vooral ook mooi. Groen, bruin en wit wi elen elkaar af als natuurlijk decor voor de actie. Zeker vanuit helikopterperspectief is het fijn uitkijken over het gevarieerde landschap van virtueel Bolivia. Een dynamisch weersysteem en een dag- en nachtcyclus geven dat landschap telkens een ander aanblik, telkens gepaard met andere tactische mogelijkheden.
Een van die mogelijkheden is om het dorp waar Alvarez zich bevindt ’s nachts te benaderen - om logische redenen. In de livedemo van Ghost Recon: Wildlands wordt voor een andere aanpak gekozen. Na een parachutelanding van twee teamleden, op gepaste afstand van het dorp, zijn twee partijen in een verhitte discu ie met elkaar belandt. Een ghost pakt zijn geweer en schiet van een afstand een van de discu iërende Bolivianen door het hoofd. Zijn collega’s geven de tegenpartij de schuld. Een vuurgevecht begint en zo lost een deel van het bewakersprobleem zichzelf op.
Met Alvarez eenmaal in de klauwen wordt het alarm geluid en moeten de twee ghosts zien te ontsnappen. Zij krijgen plots bijstand van hun twee collega’s in het luchtruim. Met een machinegeweer worden de meeste vijanden uitgeschakeld, zodat het voetvolk Alvarez in de achterbak van een geparkeerde sedan kunnen smijten en zo kunnen ontsnappen. Een kleine achtervolging later arriveren de auto en helikopter op de zoutvlakte. Mi ie geslaagd.
Het verfri ende van dat alles is dat, in tegenstelling tot wat we gewend zijn van Ubisoft, de game geen enkele input geeft. Geen kant-en-klare benaderingen, geen oplichtende paden of items, geen afgebakende mi iestructuur. Wildlands is zo ongescript als improvisatietoneel. Er zijn objectives te vinden door de hele spelwereld, die je op grotendeels eigen volgorde en vervolgens op eigen wijze voltooit. Geen mi ieplanning a la Rainbow Six, maar onderweg bespreken met je teammaten wat het plan gaat zijn en dat plan dan ook maar gewoon uitvoeren.
Het is nog vroeg
Ubisoft heeft de laatste jaren de neiging gehad om games te vroeg aan te kondigen. Tom Clancy’s Ghost Recon: Wildlands is daar geen uitzondering op. Maar in tegenstelling tot een te gepolijste versie die te hoog gegrepen is voor de realiteit van de hardware, zien we bij Wildlands een game die nog maar net rijp is voor vertoning.
Hakkelige pop-up en bewoners die niet reageren wanneer ze zwaarbewapende soldaten door hun dorpje zien banjeren, doen vermoeden dat Ubisoft in dezelfde val stapt: te snel te enthousiast naar buiten treden met een veelbelovende game diens releasedatum nog veel te ver weg ligt. Toch is de eerste indruk indrukwekkend. Ghost Recon nam met Future Soldier geen glorieus afscheid, maar Wildlands lijkt een juiste weg om in te slaan voor de wat verstofte reeks.