Onze jongste kennismaking met Ghost Recon Future Soldier was daarom een beetje onwennig. We hadden aanvankelijk niet het gevoel een Ghost Recon-spel te spelen. Een Gears of War-achtig coversysteem, onzichtbaarheidsmantels... Tijdens het spelen steken we voor we het weten als een kip zonder kop de weg over. Een fatale fout, want Future Soldier is wel degelijk een nieuwe Ghost Recon-game.
Op je hoede
En dus moeten we op onze hoede zijn, confrontaties vermijden en vooruit denken. Zo ook tijdens het begin van onze speelse ie, die zich vooral op teamwork focust. We doorlopen het tiende level van de hoofdmodus in coöp met drie anderen. De mi ie situeert zich in een bebost Rusland, een setting waar de Ghosts zich van nature thuis zouden moeten voelen. Toch zien we dat er niet aan af, want de rest van het team legt samen met mij gelijk het loodje. We waren niet voorzichtig genoeg.
Poging twee. Nu moeten we samenwerken, eist een van de ontwikkelaars van het spel. Ditmaal kiezen we één voor één onze doelwitten uit. Bovenin het scherm staat afgebeeld wie welke tegenstander in zijn vizier heeft. Een blauwe laser uit de geweerloop geeft het pad aan dat de kogel zal afleggen. In ons geval wijzen de vier blauwe stralen allemaal een andere kant op. Zodra de eerste persoon de trekker overhaalt, schakelt het spel naar een slow motion-effect. Wij en de twee andere spelers weten dat we nu ons doelwit uit moeten schakelen, wat natuurlijk handig is als je online zonder microfoon speelt. De vier lichamen zakken wat later synchroon ineen. We kunnen onze tocht vervolgen.
Wennen
Het is zoals gezegd even wennen, want Ghost Recon kent enkele opties en mogelijkheden die de serie niet eigen zijn. Zo kan de speler voorovergebogen rennen als in Gears of War (de roadie run), waardoor de pacing van verkenning egmenten tu en de confrontaties door stukken sneller is dan in voorgaande delen. Het coversysteem is ook vergelijkbaar met dat van Gears, al kunnen we in Future Soldier van tevoren al aangeven achter welk object onze Ghost later dekking moet gaan zoeken. Doen we dat, dan holt het personage vervolgens ‘automatisch’ naar die plek om daar achter cover te blijven. Handig.
Ook kent het spel de veelbesproken mogelijkheid om een soort van onzichtbaarheidsmantel te dragen. Het spel speelt zich immers af in de toekomst en volgens Ubisoft behoren dergelijke technische snufjes dan tot het standaardarsenaal van speciale militaire eenheden. Het idee achter de mogelijkheid stond ons na een previewse ie een beetje tegen, maar inmiddels kunnen we prima met de speloptie leven. Zodra ons personage bukt of ligt, is hij wellicht ‘onzichtbaar’, maar zeker niet onsterfelijk. Als we te veel bewegen, worden we gewoon door vijanden opgemerkt, zoals we tijdens onze eerste poging al beleefden. Zodoende is cover zoeken altijd e entieel, en is het onzichtbaar zijn van minder grote impact op de gameplay dan je zou verwachten.
Vertrouwd
Hoe meer we gewend raken aan de besturing en opties, hoe beter het samenwerken uit de verf komt. Al gauw maken we gebruik van sensorgranaten om de posities van vijanden aan onszelf en onze teamgenoten kenbaar te maken, zetten we UAV’s in om het gebied te verkennen en taggen we vijanden middels de rechter bumper. We roeien tegenstanders systematisch uit. Het ‘blauwe straal’-systeem werkt namelijk als een trein, zeker als iedereen de juiste tegenstanders neerschiet en we zo in fases de oppositie kunnen uitdunnen.
Maar hoe goed we ook samenwerken, later in het spel leggen we alsnog meerdere malen het loodje, omdat af en toe een totale chaos uitbreekt. Zo infiltreren we halverwege de mi ie een dorpje. Langzaamaan liquideren we ongezien de tegenstanders, om uiteindelijk de laatste vijand, gepositioneerd achter een turret, middels een sluipschutter chot om te leggen. Vervolgens vernemen we iets over een infiltratie, wordt de toegangspoort van het dorpje opgeblazen, vult het plein waarop we staan zich met rook en komt een tank met een meute voetsoldaten het dorp binnengewalst. Game over.
En zo bevestigt Ghost Recon Future Soldier later alsnog onze eerste indruk, namelijk dat het naast een tactische shooter ook gewoon een shooter wil zijn. Dat is enigszins jammer, want die actierijke momenten (het waren er meerdere) zijn gewoonweg niet zo heel intere ant. Met een turret op een tank schieten is niet enerverend en al zeker niet origineel. Het voordeel is volgens Ubisoft dat dergelijke momenten breken met de normale actie en dus – in theorie – de variatie ten goede komen, maar dat ervoeren we tijdens het spelen in alle eerlijkheid niet zo. Overigens kent de nieuwe Guerrilla-modus eenzelfde opzet als het hectische stuk tijdens de mi ie: waves aan vijanden stormen op je af, en het is aan jou en drie anderen om zo veel mogelijk van die waves te overleven. Inderdaad, een Horde-modus. Incluis de mogelijkheid om tu en waves door nieuwe wapens en betere uitrusting te kopen.
Ghost Recon
Dat we op bijna Gears of War-achtige momenten met gemengde gevoelens naar het scherm staarden, neemt niet weg dat Future Soldier ons in de coöp vermaakt heeft. Het samenwerken is door het taggen van vijanden en synchroon liquideren gewoonweg heel erg leuk. Je leven is daarnaast traditiegewijs met enkele kogels beëindigd en tactiek en voorbereiding zijn in de meeste situaties nog steeds van groot belang. Daardoor borrelde niet alleen menigmaal het Ghost Recon-gevoel op dat we in de inleiding beschreven, het maakt Ghost Recon Future Soldier dankzij de toevoeging van nieuwe (veelal futuristische) mogelijkheden ook nog eens een fri e ervaring.