Thief zal als naam gelijk een glimlach toveren op de gezichten van een behoorlijke groep trouwe liefhebbers. De verwachtingen rond het nieuwe deel zijn niet voor niets hooggespannen. In die wetenschap mochten we onlangs zelf aan de slag met de nieuwe Thief, waarvan de aankondiging al een behoorlijke tijd rondzong – in 2008 gingen er al geluiden over de ontwikkeling ervan. De kans dat de spelervaring na zo'n lange tijd tegenvalt, is in dit soort gevallen vaak groter aanwezig dan je zou willen.
Sluipen, vechten en klauteren
Onze speelse ie als meesterdief Garrett wordt voorafgegaan door een korte tutorial, waarin we leren sluipen, vechten en klauteren in kale, middeleeuwse gebouwtjes. Even later worden we gedropt in de voortuin van een kasteel, waar een klein leger aan wachters de doorgang bewaakt. Ze voorbij sluipen lijkt dan ook geen gemakkelijke taak: het is niet mogelijk om op een sophisticated manier om de hoek te kijken, waardoor je dievenpraktijken al snel opgemerkt worden wanneer je in z'n geheel een hoek omgaat. Gelukkig zijn er her en der schaduwen om nagenoeg onzichtbaar te blijven. Ook kun je een wachter omleggen – met een kleine knuppel of een goedgemikte pijl – maar het lijk verstoppen in de nota bene aanwezige kasten is niet mogelijk, terwijl je er zelf wel in kunt verschuilen. De een noemt het ouderwets, de ander achterhaald. Wel kun je flesjes op de grond gooien om de aandacht te trekken en een speciale focus mode inzetten om vijanden en interactieve objecten op te laten vallen.
Via de trap naar een kelder komen we uiteindelijk binnen. Daar is het oppa en voor vallen, die met een beetje speurwerk naar een bijpa ende schakelaar ook onschadelijk gemaakt kunnen worden. Dat geldt echter niet voor de bewakers binnen, die op de trappen in het kasteel patrouilleren. Over het algemeen is het de bedoeling om ze vooral te vermijden, door in sleutelgaten te loeren alvorens een deur te openen. In noodgevallen kunnen pijlen soelaas bieden: de bekende water- en vuurpijlen kunnen kaarsen aan en uitmaken, boorpijlen blijven in een stenen muur steken – bijvoorbeeld om via een touw omhoog te kunnen klimmen. Word je echter toch gespot, dan is wegrennen en jezelf verstoppen gek genoeg vaak voldoende om de wachter je even later te vergeten, zonder verhoogde staat van alertheid.
Dat geeft je wel weer de gelegenheid om uitgebreid te speuren naar diverse kleine schatten, die het aantrekkelijk moet maken om de levels later te herspelen – het scoreoverzicht aan het eind van elke mi ie verraadt onder meer hoeveel er te vinden zijn. Al snel komen we ook uit bij de kamer met de grootste schat, die alleen bemachtigd kan worden door een relatief eenvoudige tandwielpuzzel op te lo en. Met dank aan een boorpijl en een touw klimmen we even later door een open raam, klaar om te ontsnappen.
Toilet
Wat volgt is een sequentie die nogal breekt met al het voorgaande. Nadat je via daken en muren in het riool terechtkomt, is het zaak om via de catacomben van het kasteel, afgewi eld door bruggen de aanliggende stad in te ontsnappen. Zo is het zowel even puzzelen om te bedenken dat je een boot moet lo chieten en 'm moet laten afdrijven om deze vervolgens al platformend te gebruiken en naar de overkant te komen. Uiteindelijk klauteren we via een hooggeplaatst middeleeuws toilet een kamer in, waar kort daarop per ongeluk brand uitbreekt. Het vuur verspreidt zich als een malle en al snel versperren omgevallen brandende gebouwen de weg tot de vrijheid. Freerunnend over pleintjes en daken proberen we nog op tijd de stadspoorten te bereiken. Af en toe valt de grond vrij letterlijk onder de voeten vandaan, maar in sommige gevallen betekent dat niet direct een einde en kun je via een alternatieve weg alsnog door, tot we eindelijk de ophaalbrug naar buiten bereiken en de mi ie is afgelopen.
Hoewel het tweede deel van de mi ie behoorlijk spectaculair overkwam, lijkt Thief bepaald geen game te worden die demonstreert waar de Xbox One en PlayStation 4 toe in staat zijn. Vooral de houterige, voorspelbare animaties van de vijanden doorbreken de beleving behoorlijk. Hun herhalende uitspraken helpen daarbij bepaald niet. Dankzij bepaalde mooie modelleringen, textures en effecten weet het spel een aardige sfeer neer te zetten, maar we zijn nog niet echt onder de indruk. Over het geheel lijkt Thief aan een milde versie van het Duke Nukem Forever-syndroom te lijden – de buitengewoon lange ontwikkelingstijd lijkt het spel eerder slecht dan goed te gaan doen. Echte franchiseliefhebbers kunnen zich echter verheugen op een hoop herkenbare elementen. We hopen dat Thief voor alle anderen vooral een spannende en onderhoudende sluipgame zal worden.
