Eigenlijk lijkt alleen de verhaalvertelling iets te zijn waarmee The Order 1886 zich echt kan onderscheiden. Een vervloekte ridderorde, een wereld die langzaam in chaos verzuipt, het zijn elementen die tot een intere ant verhaal kunnen worden gevormd. Gedurende onze speelse ie werden al veel personages geïntroduceerd met elk een eigen zegje en mening, al was het vrij contextloos en daardoor onmogelijk om in te schatten of de haast fotorealistische gezichtsuitdrukkingen ook daadwerkelijk een emotionele waarde in zich hebben. Ergens schuilt bij ons het vermoeden dat dit wel het geval is, want anders is het moeilijk te verklaren waarom een pa age is gekozen waarbinnen een van je teamleden komt te overlijden.
Been there, done that
Wel maakte de speelse ie duidelijk dat eerdere verschenen beelden de game goed schetsen. Het is een cover-based shooter zoals we die de voorbije jaren al veel hebben gespeeld. Het zoeken van dekking, het uitkiezen van een doelwit en schieten maar is het devies. Met een Victioriaans geweer is het mogelijk om een soort flares af te schieten die tot ontploffing zijn te brengen met een specifieke sproeifunctie van het geweer.
Het is leuk om de explosieve pijlen precies te laten ontploffen terwijl ze nog in een baan naar de vijand vliegen, maar op geen enkele manier is het daadwerkelijk origineel. Ook de kunstmatige intelligentie liet op geen manier zien dat het de overstap naar de geweldige rekenkracht van de PlayStation 4 heeft gemaakt. Het is weer dekking zoeken achter een krat, het is weer het volgen van voorgeprogrammeerde paden en het is weer op gezette tijden dat nieuwe vijanden toevallig tevoorschijn komen. Het voelt gewoon inspiratieloos. Het is daarom te hopen dat vooral de setting en het verhaal The Order 1886 naar een hoger niveau weten te tillen en je lang genoeg kunnen vasthouden voor de verder erg grijze gameplay.
Vorig jaar tijdens Gamescom gooide ontwikkelaar Ready at Dawn het nog op de talloze materialen die de game rijk is en die allemaal op een andere manier reageren op verschillende soorten krachten. Dat viel ergens wat te zien in de vorm van een instortende muur als hier meermaals op gevuurd werd, maar het was op geen manier een tactisch voordeel om bezig te zijn met de muur in plaats van de vijand.
Schiet tekort
The Order 1886 was vorig jaar een grote onbekende op de E3, verwarde op Gamescom en overtuigt op de E3 van dit jaar allerminst. Het voelt als een grijze muis die ambities heeft om meer te willen zijn, maar het niet lukt. En dat is jammer, want dat verdient The Order 1886 met zijn verzorgde uiterlijk ergens niet. De straten van Londen ogen prachtig en lijken daadwerkelijk onder een grauwe smoglaag te liggen, terwijl de strakke donkerblauwe outfits van the order hier strak tegen afsteken. Het is stijlvol en de animaties van alle personages zijn ook overtuigend genoeg om de aandacht erbij te houden. Maar dat horen meer gunstige randvoorwaarden te zijn die het totaalplaatje compleet maken, en niet horen te vormen. Dat is bij The Order 1886 vooralsnog wel het geval. En dat is in het hedendaagse gamelandschap lang niet meer genoeg.
