De nieuwsgierigheid en kriebelende vingers die we voelen bij elke nieuwe trailer van Breath of the Wild valt nog het beste te vergelijken met hoe we in de jaren ’90 uitkeken naar Zelda: Ocarina of Time voor Nintendo 64. Ook die game beloofde een grote, open wereld. Nintendo herhaalde vaak de volgende stelling als een mantra: “Zie je die berg daar in de verte? Daar kun je heen.” En inderdaad, Ocarina of Time was voor die tijd ook gigantisch, ook al verliep je avontuur op een redelijk lineair pad dankzij de manier waarop je steeds meer obstakels in de wereld kon verwijderen om nieuwe gebieden te verkennen.
Zo open en vrij
Stiekem is de stelling van Nintendo die we in de vorige alinea noemden veel meer van toepa ing op Breath of the Wild. Nog nooit was een Zelda-game zo groots opgezet, zo open, zo vrij voor de speler om te gaan en staan waar hij of zij maar wil. Je begint de game nog wel met enige vorm restrictie: op het Plateau, een verhoogd gebied binnen de gigantische spelwereld waar je leert omgaan met de besturing en, mi chien nog wel belangrijker, de enorme vrijheid waar de game je mee opzadelt. Zelfs in dit relatief kleine gebied kun je uren rondlopen, ruïnes verkennen, jagen op wild, op verschillende manieren vijanden aanvallen en de nodige geheimen vinden. Van uitgestrekte grasvelden en een zompig moeras tot een besneeuwde berg: het Plateau is eigenlijk de complete spelwereld, maar dan in het klein.
Het is ook het enige gebied waar we nu al twee keer in hebben mogen rondlopen, eerst in de Wii U-versie tijdens E3 vorig jaar, en onlangs op het Switch-event in Frankfurt. We zijn nog steeds te spreken over de soepele besturing en de flexibiliteit van Link, die je niet alleen in staat stelt om zoals altijd rond te rennen en te vechten, maar ook op de meest steile bergen laat klimmen, tot je energiemeter leeg is gelopen. Wel is het soms verwarrend dat de centrale actieknop nu aan de rechterkant zit in plaats van onderaan. Dat komt omdat in Japan daar de actieknop vaak zit, terwijl we in het Westen gewend zijn om de onderste knop voor de belangrijkste moves te gebruiken. Het is een kwestie van gewenning.
Tijdens onze tweede speelse ie deden we vooral veel van hetzelfde, aangezien we het gebied tijdens E3 al helemaal hadden uitgekamd. We hebben een aantal dieren met pijl en boog neergeschoten, die je vervolgens kunt koken en in je inventaris bewaren om op een later moment er je levensbalk mee aan te vullen. Sowieso speelt je uitgebreide inventaris in Breath of the Wild een belangrijke rol. Ook de vele kleding en wapens die je gedurende het spelen verzamelt komen daar in terecht en maken op een simpele manier duidelijk wat je meest krachtige objecten in je verzameling zijn. Het verzamelen van wapens zoals zwaarden, pijl en boog, stokken en hakbijlen is een e entieel onderdeel van Breath of the Wild, omdat zeker in het begin je wapens na een paar gevechten al breken en voorgoed uit je inventaris verdwijnen. Zo kwam het dat we in het begin van de game een tijdlang zonder wapens rondliepen, met geen manier om vijanden aan te vallen. Gelukkig ligt een nieuwe knuppel of stok bijna altijd in de buurt.
Paardenfluisteraar
De game draait naast het verkennen van de uitgestrekte wereld vooral om het vinden en oplo en van Shrines, waar er in de game zo’n honderd van zijn. Deze mini-kerkers laten je veelal experimenteren met één bepaalde move of speciale kracht die je gedurende de game tot je beschikking krijgt. Link bezit namelijk een magische tablet (niet geheel toevallig als je naar het design van de Switch kijkt) waarmee hij diverse speciale krachten verkrijgt, waaronder het optillen van grote ijzeren objecten. Gecombineerd met de realistische physics die Breath of the Wild bevat levert dat een grote diversiteit aan puzzels op waar de Shrines gebruik van maken. Onze enige kanttekening hierbij is dat de Shrines te kort zijn om echt als kerkers te functioneren en we hopen dan ook dat deze iconische doolhoven hun opwachting maken in Breath of the Wild. Een Zelda-game zonder kerkers is een beetje als Mario zonder springknop.
Eigenlijk staan we vooral te popelen om de wereld buiten het Plateau te verkennen, waar we wel al veel van hebben mogen zien in recentere trailers en speelse ies van Nintendo-ontwikkelaars. Zo weten we al dat net buiten het Plateau een paardenstal staat, één van meerdere stallen verspreid over de spelwereld. Hyrule is namelijk bezaaid met wilde paarden en andere dieren die te berijden zijn, en door deze te vangen, te temmen en naar een stal te brengen, is het dier vanaf dan van jou – inclusief zelfverzonnen naam - en krijgt het een mooi zadel. We zien nu al dat dit een belangrijk onderdeel wordt van de game. Niet alleen omdat het paard sneller is om grote afstanden mee af te leggen, maar ook omdat het een leuke bezigheid is dieren langzaam te temmen en hun vertrouwen te winnen. Een getemd paard heeft als voordeel dat het de contouren van de wegen volgt, zodat je je kunt richten op andere zaken, zoals het neermaaien van vijanden of het bekijken van de prachtige omgevingen.
Op tv of in de trein
Zelda-fans met een Wii U hebben op het eerste gezicht minder reden om een Switch aan te schaffen; het spel komt immers gelijktijdig op Nintendo’s vorige console uit. Nu we de Switch-versie hebben uitgeprobeerd durven we echter te stellen dat dit de definitieve versie van Breath of the Wild wordt. Er stond geen Wii U-versie naast de Switch-game te draaien om een directe vergelijking te maken, maar de game zag er op de Switch beduidend beter uit dan de E3-demo van vorig jaar. De kleuren zijn wat rijker en voller, gebieden in de verte zagen er scherper uit en vooral de framerate is met sprongen vooruitgegaan. Tijdens onze speelse ie draaide de game op een constante 30 frames per seconde in 900p op televisie, met alleen een enkele dip van een paar seconden tijdens een druk gevecht.
Ook op het Switch-scherm zelf draaide de game soepel, mi chien nog wel stabieler, maar dan in een resolutie van 720p. Op het systeem zelf spelen is wat ons betreft ook meteen de beste reden om Breath of the Wild op Switch te halen in plaats van op Wii U. We schoven de Joy-Con controllers aan het scherm, tilde hem uit de dock en konden na het tegelijk indrukken van de L- en R-knoppen meteen verder waar we gebleven waren. De schakeling tu en televisie en het Switch-scherm nam nipt een seconde in beslag. Een game als Breath of the Wild, dat zo groots is van opzet en in uitvoering, daar vertoeven we graag de hele dag in. Het feit dat je de console en de game kunt meenemen en verder kunt spelen in bijvoorbeeld de trein, maakt het des te intere anter. Het maakt van Zelda: Breath of the Wild bovendien zo’n beetje de mooiste handheldgame ooit gemaakt.