Door Michael Wolf Vi er
The Godfather The Game is niet zomaar een spel dat linea recta de verhaallijn van de film kaapt. Je wordt dus niet in de schoenen plaatst van Sonny of een andere Corleone, nee je speelt een zelfgemaakt personage dat op zoek is naar een baan als een Made Man. Dat je die vindt bij de Corleone's is alleen maar mooi meegenomen.
De gebeurteni en in de game beslaan alle verhaalaspecten van de eerste Godfather-film en worden erg mooi in het geheel verweeft. Het spel laat je kiezen uit verschillende mi ies en laat je deze op geheel eigen wijze deze volbrengen. Om bijvoorbeeld iemand aan het praten te krijgen, kun je ze met woorden proberen over te halen. Een andere optie is het gebruik van je vuisten, zowel om de personen zelf als hun omgeving te molesteren. Zo kun je je flink uitleven op iemands winkel om hem zo tot genade te laten smeken. De meest rigoureuze optie is je pistool te pakken en deze op je doelwit mikken. Je kunt ze zo dwingen je iets te zeggen om ze daarna alsnog een kogel door de kop te jagen. Dit laatst dwingt het verkeerde soort respect af en daar zal de Corleone familie niet blij mee zijn.
Je doel is natuurlijk om uiteindelijk zo dicht mogelijk bij de Godfather te komen. Op de E3 kon men ons vertellen dat je uiteindelijk zelfs zelf de Godfather kunt worden. Het spel bevat een nieuw controlesysteem wat ze The Black Hand hebben gedoopt. Alle verschillende acties zijn met de controller erg eenvoudig uit te voeren. Zo kun je mensen meppen, heen en weer sleuren, praten, wurgen, schieten, lopen, rennen, kijken en mikken, alles met een simpele gooi van een van de analoge sticks. Dat men zegt dat besturing intuïtief was, is één ding, maar toen ik de controller daadwerkelijk vastpakte en de game begon te spelen, bleek het nog waar te zijn ook. De besturing is echt heel makkelijk onder de knie te krijgen.
Er zal in The Godfather aardig wat afgebabbeld mogen worden. De communicatie geschiedt echter niet alleen in woorden, maar ook deels non-verbaal. Aan de gelaatsuitdrukkingen van de mensen in het spel is dan ook goed te zien dat ze je mogen of juist absoluut niet. Een slager die niet meewerkt kijkt eerst heel arrogant naar je maar als je vervolgens zijn toko tot puin mept, kijkt hij een stuk minder arrogant en zie je de tranen in zijn ogen staan.
Dat de maffia grof was wisten we al, maar dat je zelf ook erg grof kunt zijn blijkt wel uit het feit dat je mensen op talloze extreme manier kunt liquideren. Pakken we tegenwoordig een scherpschuttergeweer, in de jaren veertig en vijftig ging dat heel anders. Daar liep je op iemand af en vlakbij plaatste je het pistool onder iemands ribben om vervolgens de trekker over te halen. Deze vorm van liquidatie is dan ook aanwezig in het spel, alsmede mensen over een dakrand duwen, wurgen en natuurlijk nog een aantal zaken die men verborgen houdt.
De Godfather is een spel dat een aantal genres doorkruist en die goed gebruik maakt van de licentie. Zo komt de aanslag op Don Vito Corleone ook in het spel voor. Deze komt op het moment dat je zelf in de kapperszaak bent waarvoor hij wordt aangevallen. Je krijgt vervolgens te maken met de mensen uit deze scène die in de film geen tekst hebben. Het verhaal draait dus echt om jou en niet om wat er in de Godfather film gebeurt. Wel blijft men trouw een de opzet van de film. Als een Rambo tekeer gaan werkt vaak averechts terwijl een diplomatieke oplo ing vaak veel doeltreffender is.