Het concept van The Club is oersimpel: doorkruis zo snel mogelijk een level met vijanden die constant op dezelfde plek staan. Vervolgens word je niet beloond om de tijd die je nodig had om van A naar B te racen, maar om de punten die je gescoord hebt met het zo stijlvol mogelijk omleggen van alle vijanden. The Club werkt namelijk met een multiplier-systeem, dat je beloont voor het aan elkaar rijgen van je kills. Uiteraard levert ieder type kill je een andere hoeveelheid punten op. Zo worden headshots en schoten na een rol gemaakt te hebben, met meer punten beloond dan simpele voet- of middenrifschoten.
Tot op dit moment klinkt The Club nog steeds al een vrij saaie, been there done that-game. De manier waarop alle elementen samen komen is echter zoals we nog niet eerder gezien hebben. Want door het feit dat je continu door kleine gangetjes aan het rennen bent, de vijanden op dezelfde locatie zitten en je ieder moment je combometer in gaten houdt (loopt 'ie niet leeg en verlies ik m'n combo?), ontstaat er een gigantische puntendrang.
Je kunt het mi en van een headshot wanneer je net een gang uit komt rennen zien als het niet perfect nemen van een bocht in een racegame. Wanneer je één headshot mist is er nog niets aan de hand, maar om die felbegeerde topscore (nummer één positie) te behouden, kun je de volgende kill (bocht) maar beter optimaal benutten. The Club is een game waarin je jezelf steeds wilt verbeteren omdat je in iedere 'run' wel weer nieuwe mogelijkheden ziet. Het behouden van je combo is namelijk makkelijker gezegd dan gedaan en om een vette Tony Hawk-flow te maken, moet je goed weten welke vijand je op welk moment neer moet schieten. En op hetzelfde moment moet je echter ook nog zo stijlvol knokken, voel je die vingers al krampachtig in de controller knijpen?
Geluidstechnisch en grafisch is The Club niet je-van-het, maar dat beseft de ontwikkelaar zelf ook. Hoewel de locaties voor de game nog wel leuk gekozen zijn, met bijvoorbeeld een Duitse staalfabriek en een vergaan Venetië, heb je ook eigenlijk geen seconde de tijd om te 'genieten' van alles dat om je heen gebeurt. The Club is pure gameplay en verloochend deze focus geen moment.
Naast een singleplayer variant kent The Club ook een online multiplayer mode. Het succes van de multiplayer mode is zondermeer afhankelijk van de scoredrang die spelers gaan krijgen. Als er immers echt een beetje een highscore-cultuur ontstaat (en gezien het feit dat we met z'n allen achter dingen als Achievements aan jagen moet dit geen probleem vormen), gaat de community rondom The Club nog bruisend worden.
The Club is een intere ante benadering van het shooter genre en kan met de juiste community een gevoelige snaar raken bij gamers. Begin 2008 zullen we zien of de game z'n potentie ook waar kan maken, mijn gevoel is nu in ieder geval al positief.