Er zit echter een klein addertje onder het gras. Of zeg maar gerust een flinke Boa Constrictor, want zoals jullie mi chien zelf al hebben gezien in de trailer, is Syndicate behalve de naam en het verhaal een totaal andere game geworden. In plaats van een squadbased RTS met een isometrisch standpunt, speel je dit keer ‘gewoon’ een shooter met RPG-elementen. We horen al namen vallen als Deus Ex: Human Revolution en Ma Effect en eerlijk gezegd lijkt de game daar ook een beetje op. Het zijn tenslotte allemaal futuristische shooters waarbij de speler zijn of haar personage kan uitbreiden met upgrades. Zij het (bio-)mechanische dan wel chipgestuurd.
Nieuw en rauw
Of ze nu op elkaar lijken of niet, Syndicate heeft wel zijn eigen stijl en verhaal, dat nog best geloofwaardig kan zijn. We schrijven het jaar 2069. De wereld wordt niet langer geregeerd door politici, maar door megacoöperaties. Steenrijke bedrijven die niets liever willen dan nog rijker worden (wie kent het niet) en daarom speciale agenten in dienst hebben om waardevolle bedrijfsgeheimen bij concurrenten te stelen, al dan niet met geweld. Het verhaal is zeker dus wat rauwer dan bijvoorbeeld een Ma Effect of Deus Ex, aangezien je automatisch richting het kwaad gaat en daar op het eerste gezicht niet echt invloed op kan uitoefenen. Je bent gewoon een huurmoordenaar die zonder scrupules zijn opdrachten uitvoert.
Al zou dat ook kunnen komen door het feit dat jouw brein (om precies te zijn die van Miles Kilo) gehersenspoeld is en voorzien van een Dart 6-chip. En dan niet de consumentenversie. Je brein mag dan gefrituurd zijn, dankzij de Dart 6 kun je wel een hoop coole dingen die goed van pas komen tijdens het uitoefenen van je beroep. Het begint al met de mogelijkheid om bijna alles wat je ziet te hacken, oftewel breachen. Denk hierbij aan simpele deuren, beveiligingsturrets die je tegenstanders onder vuur nemen of computers. Wat je echter ook kan breachen, is de chip van je concurrenten. Want jij bent natuurlijk niet de enige die een chip heeft.
Het breachen van een menselijke chip werkt ietsje anders dan bij een gewone deur. Als speler krijg je verschillende upgrades om deze chips te breachen, waarvan wij er drie te zien kregen: Persuade, Suicide en Backfire. Met Persuade overtuig je de tegenstander om zijn eigen teamgenoten onder vuur te nemen en met Backfire laat je zijn wapen ontploffen waardoor hij even van slag is. Beide opties zijn erg handig, maar het meest efficiënt is toch wel suicide. Een upgrade waarbij je, de naam verraadt het al, de tegenstander vol overgave wat kogels in zijn eigen schedelpan laat schieten. Mi chien wat luguber, maar wel een uitstekend wapen in tijden van nood.
Om de game echter niet te eenvoudig te maken, kun je slechts beperkt gebruik maken van deze breaches. Goed timen is dus cruciaal. Bovendien kost het gebruik ook adrenaline, wat je slechts met mate verdient door bijvoorbeeld kills te maken. Een ander handig hulpmiddel is je Dart Overlay. Met deze speciale manier van zien, wordt alles digitaal weergegeven en zijn objecten vergezeld van de juiste informatie. Daarnaast kun je zelfs door muren kijken en krijg je ook een stoot adrenaline toegediend waardoor je alles om je heen langzamer gaat en jij meer schade kan inca eren.
En dat laatste zal je zeker nodig hebben tegen de geharde agents van de concurrent. In het level dat wij speelden, spawnden de tegenstanders steevast op dezelfde plek, maar zij waren daardoor zeker niet minder pittig. Ze blijven niet wachten tot jij een aardige breach uit je digitale bolletje tovert, maar komen in groepjes op je af en proberen je te flanken. Werkt dat niet, dat moet je niet schrikken als er ineens een granaat tu en je benen ligt. Dat je later in de game ook vijanden tegenkomt die niet zijn uitgerust met een chip, maakt het er niet eenvoudiger op.
Persuadertron
Gelukkig voorziet Syndicate, net als zijn voorgangers, in een ruim arsenaal aan krachtige wapens. En ja, ook de Persuadertron is weer van de partij, maar of die net zoals het origineel gaat worden, kunnen we helaas niet zeggen. Wel zagen we de bekende Gau -rifle voorbij komen, die dit keer letterlijk om een hoekje kan schieten. Eenmaal gelocked vliegen de kogels als bijen op honing op je vijand af. Gewoon de trekker overhalen en genieten van de show.
Het klinkt mi chien allemaal wat bekend in de oren, maar alle elementen bij elkaar maken Syndicate toch bijzonder aantrekkelijk. Vooral tijdens vuurgevechten is het zaak om zoveel mogelijk te combineren met de verschillende mogelijkheden die voorhanden zijn. Zo kwamen wij in een kamer terecht waar we met behulp van een breach een machine in beweging zetten, waardoor de dekking van de tegenstander verdween. Vervolgens hackten we een beveiligingsturret om het een en ander wat uit te dunnen. De laatste twee tegenstanders slachtten we af met een Suicide-breach en onze blote handen. Over een vijandige overname gesproken.
Syndicate heeft weliswaar weinig meer met de eerste van doen, het verhaal en de nieuwe gameplay pa en perfect bij elkaar. De makers beloven daarnaast een uitdagende mix van actie en puzzelelementen waardoor ook de wat meer strategisch georienteerde gamers aan hun trekken kunnen komen. Of je straks ook gebieden kan veroveren en zelf research kan doen naar nieuwe technologiëen, is nog niet bekend. Al gaven de scenes waarin we zelf chips uit andermans schedel halen (het blijft toch Syndicate) ook al genoeg voldoening. Bovendien kunnen we niet wachten om straks recht in de ogen te kijken van onze Persuadertron-slachtoffers.