Mocht je toch nog twijfelen, en vooral je oude, trouwe squad uit de eerste Syndicate mi en, dan niet getreurd. Syndicate 2.0 heeft namelijk een bijzonder smakelijk extraatje in de vorm van een uitdagende coöp-modus. En voordat je begint te kreunen en steunen en mi chien wel denkt: “daar heb je weer zo’n coöpgedrocht waarin je de singleplayercampagne met z’n vieren mag spelen”, dan zit je er deze keer echt naast.
Een beetje anders
Speciaal voor de coöp zijn twaalf mi ies, verspreid over vier totaal verschillende locaties, gemaakt. Wij kregen bijvoorbeeld een gigantisch boorplatform voor de kiezen, maar ook New England (bekend van het origineel) zit erin. Daarnaast beloven de makers dat de levels, ook al lijken ze op het singleplayergedeelte, compleet anders zijn en zeker andere routes bevatten.
Gezien onze ervaringen met beloftes van producers tillen we echter niet al te zwaar aan deze woorden. Geloven doen we namelijk pas als we iets zien. Wat we daarentegen wel konden zien, en meer precies ervaren, was de bijzonder uitdagende gameplay. Net als in het origineel is het namelijk van levensbelang om samen te werken met de rest van je squad. En denk nou niet dat deze regel niet voor jou en je dodelijke Chuck Norris-moves geldt. Dwaal je straks iets te ver van je squad af en je zal gegarandeerd eindigen met een paar kogels tu en de ogen.
Blijf je wel bij je drie maten, dan kun je gebruikmaken van een paar handige hulpmiddeltjes om de concurrent te verslaan. Want zoals je mi chien wel weet, heeft bijna iedereen in de wereld van Syndicate een chip in zijn of haar hersenen zitten. Een chip waarmee je bijvoorbeeld computers kan hacken, mensen zichzelf overhoop laat schieten en (en dat is altijd handig in een coöp-game) zelfs wonden kan genezen en doden terug tot leven kan wekken.
Chips & Hacks
Dat de chip niet over lange afstanden werkt, zorgt ervoor dat je dus dicht bij elkaar moet blijven om niet vroegtijdig te eindigen als een dure, doorgebrande menselijke PC. Maar door diezelfde beperkte afstand word je tevens gedwongen om bepaalde vijanden op te zoeken. Vooral tegenstanders met zware bepantsering (en veelal bewapend met een minigun) kun je alleen uitschakelen wanneer je eerst hun schild hackt. En geloof ons als we zeggen dat je zeker niet met vier man op hem af moet rennen. Wil je zo’n geduchte vijand uitschakelen, dan zorg je het beste voor afleiding terwijl een of twee man van je squad proberen zijn chip te kraken.
Om je een beetje te helpen in de strijd om de beste informatie, kun je bovendien gebruikmaken van speciale upgrades die je vrijspeelt door te stijgen in rang. Denk bij deze upgrades aan onder andere extra schilden voor je hele squad, gezondheidhacks die sneller werken of gewoon sterkere wapens. Het loont dus ook om langer samen te spelen en je upgrades af te stemmen op die van je teamleden. Hoe beter je de krachten verdeelt, hoe sneller je de tegenstander op de knieën krijgt.
Maar zelfs met de nieuwe upgrades wordt het nog steeds geen sinecure. Daar zorgen de andere, rivaliserende Syndicates die ook een squad van vier personen op pad hebben gestuurd wel voor. Deze squads zijn zo sterk dat je ze zonder teamwork gewoonweg niet kan verslaan. Voor het zover is, moet je eerst een gedegen plan bedenken. Eentje waarbij je duidelijk afspraken maakt over wanneer wie welke hack gebruikt zodat je de aanvallen op het goede moment inzet. Doe je dat niet, dan sta je binnen luttele seconden tegen een overmacht aan te kijken die je zonder pardon afschiet.
Het is een aanpak die na de eerste poging nog voor wat frustratie zorgt, maar al na een paar potjes besef je dat dit is waar een coöpgame om draait. Samenwerken om zodoende het einde van een level te halen. Het is een gegeven dat dankzij de verschillende gameplayelementen in Syndicate zeker tot zijn recht lijkt te komen. Anders zouden we niet een half uur lang tegen een headset gaan schreeuwen omdat we werden gadegeslagen door een tiental andere journalisten.