Bij Super Mario Party lijkt er iets anders aan de hand te zijn. Het spel draait nog steeds om minigames, bordspellen en de bijbehorende willekeur, maar voor het eerst in tijden voelt het alsof iemand bij Nintendo de serie eens kritisch heeft bekeken. Grafisch ziet het er merkbaar beter uit en enkele matige besli ingen uit de laatste paar delen zijn teruggedraaid. Zo delen de spelers bijvoorbeeld niet langer een wagentje waarmee ze het spelbord doorkruizen.
Sterrenslag
De focus ligt dus opnieuw op de spelers en het speelbord zelf. Welke route je precies neemt op deze digitale versie van ganzenbord is grotendeels aan spelers zelf, maar het uiteindelijke doel is voor iedereen hetzelfde: er moeten zoveel mogelijk sterren verzameld worden. Deze kostbare gouden hemellichamen zijn opvallend genoeg een stukje goedkoper gemaakt dan in de vorige delen. Dit heeft als gevolg dat er veel sneller meer sterren in omloop zijn en daardoor kan Mario Party’s ware, kwaadaardige kant sneller tevoorschijn komen. Spelers krijgen namelijk ruim de kans om sterren af te pakken en elkaar op allerlei andere manieren dwars te zitten.
Een belangrijk onderdeel daarvan zijn de geheel nieuwe minigames. Deze korte spelletjes vormen de onderbreking van het bordspel nadat iedereen aan de beurt is geweest. De afwi eling tu en deze spelletjes is enorm. Niet alleen door de opdrachten die je meekrijgt, maar ook door het gebruik van de Joy-Cons. De ene keer moeten spelers binnenstormende vijanden zo lang mogelijk ontwijken, de andere keer draait het om het winnen van een driewiellerrace. De veelzijdigheid van de zakcontrollers van de Switch blijkt wel uit de verschillende toepa ingen. De gyroscoop, HD-rumble en knoppen komen allemaal van pas.
Verbroederend feestje
Zo veelzijdig als de minigames te besturen zijn, zo afwi elend is ook de opzet van de competitie. Soms nemen vier spelers het tegen elkaar op, de andere keer is het twee-tegen-twee of drie-tegen-een. In de nieuwe River Survival-modus zitten alle bezoekers van Mario’s feestje juist met elkaar in een boot en moeten ze heelhuids het einde van de rivier bereiken. Dat gaat alleen met heel hard roeien – inclusief bijbehorende beweging met de controllers – en met het succesvol uitspelen van coöperatieve minigames. Hierin moeten de vier spelers samen ballen sorteren of alle kristallen verzamelen in een doolhof vol deuren en drukknopen die de weg vrij maken. Voor een reeks die normaalgesproken zo draait om elkaar dwars te zitten, voelt River Survival opvallend verbroederend.
De competitie is in de andere speelstanden nog wel volop aanwezig. Nieuwe toevoegingen zoals speciale dobbelstenen voor ieder personage, items voor het bordspel en computergestuurde maatjes die je een extra worp gunnen zorgen voor genoeg mogelijkheden om elkaar te naaien. Wie goed is in Mario Party komt een heel eind, maar uiteindelijk neemt de willekeur iedere speler vroeg of laat te grazen. Zo hoort het na bijna twintig jaar Mario Party natuurlijk ook een beetje.
Knalfuif
Los van het bordspel is Toad’s Rec Room een van de intere antste nieuwe onderdelen van Super Mario Party. De wat experimentele onderdelen van het feestje zijn hier te vinden. De minigames zijn hier alleen te spelen met behulp van twee Switches. In Shell Shocked Deluxe maak je zelf de arena’s door de twee schermen zo tegen elkaar aan te leggen dat spelers van het ene naar de andere kant kunnen rijden en schieten. In een andere minigame leg je helften van een (tros) bananen tegen elkaar door snel de Switches te draaien op het oppervlak van een tafel.
Voor het eerst in tijden voelt Mario Party alsof er een serieuze stap voorwaarts wordt gemaakt. Het spel oogt uitbundiger, speelt fijner en heeft met behulp van de Joy-Cons een afwi elende manier van spelen. Super Mario Party lijkt daarmee de ingedutte feestjes van de vorige delen eindelijk ingeruild te hebben voor een knalfuif.
Super Mario Party verschijnt op 5 oktober voor de Nintendo Switch