Toen we het eerste beeldmateriaal van de bèta op het web tegenkwamen bracht dat ons eventjes in twijfel. Zijn deze beelden cgi? Nu we diezelfde bèta urenlang hebben gespeeld is van twijfel geen sprake meer. Star Wars: Battlefront is zowel in momenten van chaos als serene rust een weergaloos ogende game. Zo’n game waarvoor je een krachtige pc of een PlayStation 4 hebt gekocht (op de Xbox One oogt het spel iets waziger vanwege de 720p-resolutie ten opzichte van 900p op de PlayStation 4).
Details
Dat is de verdienste van twee sterk met elkaar verweven factoren. Te beginnen bij de eerste, de Frostbite 3-engine. Hoth, de spelwereld waarin we het in de béta kunnen opnemen als twee teams van elk twintig spelers, komt in Battlefront tot leven op een manier die veel Star Wars-games in het verleden vreemd was.
Het draait allemaal om de details. De levensechte fonkelingen en ijskristalletjes in het sneeuwpak. Het op de witte deken weerkaatste zonlicht dat glanst op de helm van Darth Vader. De sneeuwvlokjes die gestaag blijven plakken aan je kleren nadat je spawnt. Zelden was een fictieve, maar welbekende Star Wars-setting als Hoth zo groots én overtuigend, zelfs tot in de kleinste details.
De audio speelt in dat opzicht een belangrijke bijrol. Ook dan gaat het om de details. Binnenin gebouwen klinken de kenmerkende lasers en explosies bijvoorbeeld anders dan buiten en de auditieve nawee van een ‘implosiegranaat’ is er een die je na de eerste kennismaking onmogelijk kan ontgaan. Ons dolby-setje heeft overuren gedraaid en als je een prachtige 1080p-televisie in huis hebt, is Battlefront de game waarmee je met je beeldscherm wilt pochen.
Wijs je jaloerse huisgenootje/buurman/vriendinnetje dan ook even op de pracht van de practical effects. Bijvoorbeeld de vonkjes die van de poten van een AT-AT vliegen of de inslag van een granaat op gesteente. Zulke effecten zien eruit alsof ze in de filmstudio zijn nagebootst en opgenomen. Ze dragen stuk voor stuk bij aan het collectief, aan dat onmiskenbare Star Wars-gevoel.
Herkenbaarheid
Dat is dan ook die andere doorslaggevende factor: de proefbare liefde voor het ip. Voor fans van de films zullen de eerste momenten op Hoth buitengewoon enerverend zijn. Tie Fighters die rakelings overvliegen. De geloofwaardige animaties van Darth Vader en Luke Skywalker (met wie je kunt spelen na het oppakken van de triviale power-up’s op het slagveld). De typerende Star Wars-film-cuts die een nieuwe respawn inluiden. En, inderdaad, de practicaleffects en de geluidjes.
Dat we over die typerende look ’n feel zo enthousiast zijn, heeft een reden. Dice had naar eigen zeggen een Battlefront-reboot voor ogen, ‘maar dan op de manier van Dice’. Dice heeft ons in die zin op het foute been gezet. Er bestond een vrees voor een Battlefield-game met een Star Wars-skin, maar wat we krijgen is bovenal een Star Wars-game. Sterker nog, Battlefront is helemaal geen typische Dice-game. De core-spelmechanieken van diens welbekende Battlefield-serie zijn geheel afwezig.
Natuurlijk, de grote veldslagen op Hoth doen zijdelings denken aan Battlefield, maar dan laat je de actie an sich buiten beschouwing. De gunplay is enorm simplistisch en allesbehalve Battlefield-ig. Neem de laserblasters, die op korte en lange afstand even accuraat zijn. Het maakt daarbij niet uit of je inzoomt, want net als in oudere Halo-games is dat niet van invloed op het traject dat kogels afleggen. Ook je sniper is immens accuraat – en in die zin overpowered, al kun je ‘m door een cooldown niet continu blijven gebruiken. Bovendien is de field-of-view in third person erg wijd.
Tot slot laat de zeer aanwezige auto-aim er geen twijfel over bestaan. Battlefront is geen competitieve, moeilijke shooter. Het is zeker vergeleken met Battlefield een pick-up-and-play-achtige game. Dat betekent niet dat je er niet goed of slecht in kunt zijn – in de bèta rijgen we bij vlagen kills aaneen alsof ’t niets is, maar in die competitieve drang schuilt niet de voornaamste voldoening. Die zit ‘m in het geheel, in het deel uitmaken van dat Star Wars-universum.
Valkuil
Dat is ook de grootste valkuil voor Battlefront. Wie zich niet blindstaart op hoe mooi en detailrijk ’t allemaal is, plaatst wellicht vraagtekens bij de diepgang. In de bèta ontbreekt bijvoorbeeld een brede squad-structuur: je bent aangewezen op één partner, met wie je een duo vormt. De twee multiplayer-maps in de bèta zijn heel open, met weinig beschutting of gebaande paden, waardoor het nemen van uiteenlopende routes min of meer uitgesloten is. Ook het schieten zelf is zoals gezegd niet diepgaand, dus hoe leuk blijft het om zonder ooit in te zoomen door een spelwereld te raggen, alle afwi eling buiten beschouwing gelaten?
Anderzijds, dat ene moment dat je met een welgemikte power harpoon een AT-AT ten val brengt, maakt een hoop goed. Althans, voor Star Wars-fans. Wie op zoek is naar de volgende competitieve shooter om stennis in te schoppen met een vaste kliek vrienden, is afgaande op de bèta wellicht minder geïntere eerd in Battlefront. Maar ook Star Wars-fans zullen zich afvragen: hoe lang blijft deze basale gameplay boeien?
Star Wars: Battlefront is vanaf 19 november verkrijgbaar voor pc, Xbox One en PlayStation 4.