De subtitel Deadly Descent mag dan verdwenen zijn, de dodelijke afdalingen in de game zijn dat allerminst. En in hartje Londen mochten we dit keer van dichtbij meemaken hoe dodelijk zo’n afdaling kan zijn. In SSX blijft het namelijk niet alleen bij de standaardafdalingen op een mooie wintermiddag. In de Deadly Descent-modus neem je het op tegen de berg én nog een extra element, zoals Duisternis, Zwaartekracht of Koude. Vooralsnog zitten er zeven verschillende dodelijke afdalingen (Deadly Descents) in het spel, waarvan wij er vier uitproberen.
Om ons niet direct voor de leeuwen te gooien, mogen we eerst nog even een klein stukje boarden onder het genot van een heerlijk zonnetje op enkele fijne pistes. De ideale situatie om bekend te raken met de nieuwe besturing van de game. Vette tricks maak je in SSX niet meer door op een combinatie van knoppen te drukken, maar door de rechter analoge stick te bewegen. Conservatieve gamers zullen het fijn vinden te horen dat de oude besturing nog wel aanwezig is, maar wij denken eerlijk gezegd dat iedereen straks het pookje gaat gebruiken. Gewoon omdat het de besturing van SSX zo veel natuurlijker maakt dan het drukken op schouderknoppen.
Pittig windje
Veel tijd om te genieten van de vrolijke omgeving krijgen we echter niet. Voor we het goed en wel in de gaten hebben, staan we op de laadklep van een helikopter om ergens boven Patagonië gedropt te worden. In de eerste dodelijke afdaling nemen we het op tegen de zwaartekracht en krijgen we een geheel nieuw spelelement te zien: de wingsuit. In dit pak, waarin je lijkt op zo’n vliegende eekhoorn, zweven we van plateau naar plateau terwijl we ondertu en ons best doen om niet in een afgrond te vallen.
De besturing van het pak voelt al snel vertrouwd aan, waardoor we met een rotvaart de berg af gaan. En zoals wel vaak het geval is met overmoed, gaan wij kort daarna keihard op onze bek. Een harde les, maar het is er wel eentje die we in de Deadly Descent-modus moeten leren willen we ons staande houden. De persvoorlichter van EA licht nog maar eens toe dat overleven in deze modus prioriteit nummer één heeft. Tijden, trucs en coole jumps zijn allemaal ondergeschikt aan heelhuids het einde van de afdaling halen.
Na de fri e wind in Patagonië vliegen we door naar respectievelijk Antarctica en Kilimanjaro in Tanzania. In Antarctica krijgen we de koude als vijandig element waardoor we niet te lang in gebieden zonder zon kunnen boarden. Het maakt van deze afdaling eigenlijk een veredelde time trial, maar de rit blijft nog altijd even dodelijk. We krijgen het pas echt benauwd als we in de donkere gangen van de Kilimanjaro afdalen. Hier is onze grootste vijand de duisternis en al na een paar seconden weten we waarom. Op het licht van een kleine lamp na zie we echt letterlijk niks. Afdalen in de Kilimanjaro is al moeilijk genoeg, laat staan als je geen hand voor ogen ziet.
De verschrikkelijk sneeuwberg
Voor de laatste dodelijke afdaling van de middag vliegen we naar Alaska. Daar staan we we oog in oog met mi chien wel de grootste nachtmerrie van snowboarders: de lawine. In die modus verandert het camerastandpunt naar dat van een soort van topdown scroller. We krijgen maar een opdracht mee vooral niet door de lawine gepakt worden. De keuze om de camera, en dus ook de besturing, aan te pa en, vormt in de modus de grootste uitdaging, maar dankzij de afwijkende speelwijze vonden we het wel erg prettig om de game zo te spelen.
Die gedachte hadden we eigenlijk bij alle afdalingen. Ze voelen niet aan als SSX in zijn kla ieke vorm, maar zijn daardoor zeker niet minder aantrekkelijk om te spelen. Alle Deadly Descents zijn stuk voor stuk een uitdaging en de elementen weten ons keer op keer te verslaan. We betrappen onszelf meerdere malen op het hebben van dat kenmerkende ‘nog een keer’-gevoel . Gewoon omdat we de berg niet willen laten winnen. Het verandert het perspectief van wat we van SSX hadden, vette bewegingen maken, naar botweg overleven. Een gevoel dat we prima vinden pa en bij de omgevingen waarin we snowboarden.
Aan het einde van de testse ie blijven we eigenlijk kampen we met slechts één vraag: is het allemaal wel intere ant genoeg? Uiteindelijk draait SSX niet om overleven, maar om ‘Super Uber Tricky’ worden. We worden gelukkig direct gerustgesteld met de woorden dat de Deadly Descent-modus een extraatje wordt om de game meer diversiteit te geven. Je zult dus vooral stunten en waanzinnige sprongen maken. Overleef je de Deadly Descents, dan mag je diens pistes tenslotte gebruiken voor andere doeleindes. Wie zijn wij om je te verbieden dan een wedstrijdelement te introduceren?