Splinter Cell: Pandora Tomorrow | Gamer.nl

Na eerdere trailers deze week is er een derde trailer van No Man's Sky uitgebracht.

The name is Fisher, Sam Fisher. Negen van de tien gamers zal de naam Fisher even bekend in de oren klinken als de legendarische held die zich normaal op deze manier voorstelt. Fisher was namelijk de hoofdpersoon uit Splinter Cell, de uit eind 2002 stammende, en kwalitatief hoogstaande, stealth game van Ubisoft. Nu, ruim een jaar later, komt men met het vervolg op de door Tom Clancy geïnspireerde game en kunnen gamers opnieuw in de huid van de geruisloze held kruipen, om ditmaal niet alleen een daverinwekende singleplayer te ervaren, maar ook een spannende multiplayer strijd uit te vechten. Wij kregen alvast een previewcode onder onze neus geschoven en konden de singleplayer van de game wat uurtjes spelen.

Aan het concept van Splinter Cell heeft Ubisoft voor Pandora Tomorrow weinig veranderd, en dat is maar goed ook. De game wordt opnieuw gepresenteerd door nieuwsflitsen, waarin we ditmaal te horen krijgen dat we achter de terroristenleider Suhadi Sadono aanmoeten. Deze Sadono is een duidelijk anti-Amerikaans persoon, die alles op alles zet om de Amerikaanse troepen uit Oost-Timor te verdrijven. De Amerikanen hebben zich op Oost-Timor gevestigd om de troepen van het land te trainen, zodat deze zich kunnen verzetten tegen mogelijke vijanden. Sam Fisher wordt op pad gestuurd om Sadono neer te halen en reist hiervoor weer heel de wereld af, startend in Indonesië.

Zodra je Fisher weer in je scherm hebt staan, komt gelijk dat 'oude jongens krentenbrood'-gevoel van de vorige Splinter Cell weer terug. In de tijd tu en SC en Pandora Tomorrow heeft Fisher flink getraind, en zelfs zodanig dat hij enkele nieuwe moves tot zijn beschikking heeft. Zo is het nu mogelijk om tu en twee muren niet alleen een splitjump te maken, maar vervolgens ook nog eens omhoog te klimmen. Ook de toevoeging van de zogenaamde 'SWAT turn' is handig; zodra je van muur naar muur moet zien te komen, kun je jezelf met een flitsende rol in minder dan een seconde heen en weer 'slingeren'. Dit alles om in die godvergeten schaduw te blijven natuurlijk, want schaduw, dat is nog steeds waar het om draait in Splinter Cell.

Om deze schaduw op een nieuwe manier te gebruiken heeft men flink wat leuke scènes bedacht. Zo moet je in het eerste level van de game langs een bewaker zien te komen die een night goggle op heeft, en dus alles in de omgeving kan zien, ook objecten of mensen die in de schaduw zitten. In het level is er echter ook een grote zoeklamp die van hot naar her schuift om mogelijke indringers op te sporen. De combinatie licht en night goggle is geen goede (met de night goggle op zie je in het licht niets), en dus besluit je om in het licht te blijven. Het feit dat de lamp beweegt zorgt ervoor dat je constant op moet letten waar het licht nu weer heen schuift. De spanning in zo'n situatie is echt voelbaar en je kunt het zweet van je voorhoofd halen als je weer in de schaduw zit, buiten het bereik van de bewaker.

Daarnaast is ook de mi ie waarin je bungelend aan de zijkant van een trein hangt een mooi voorbeeld van het differente gebruik van licht. Om de mi ie tot een goed einde te brengen zul je namelijk in de schaduw moet blijven, maar met de voortdurend veranderende lichtpositie (de trein rijdt in immers) blijkt dit een klus van jewelste te zijn, die je ook weer op het puntje van je stoel doet belanden.

Grafisch verschilt Pandora Tomorrow weinig van zijn voorganger, wat ook helemaal niet erg is, aangezien de in deel één vertoonde graphics al bloedje mooi waren. Vooral het in Splinter Cell o zo belangrijke licht wordt ook ditmaal op een fantastische manier in beeld gebracht, waarin je letterlijk ieder straaltje licht kunt aanschouwen. Wat de game daarnaast zo aantrekkelijk maakt, is de sfeer die in de levels hangt. Alle locaties zijn met evenveel zorg behandeld en hebben ook ieder evenveel detail. Neem bijvoorbeeld een mi ie in de Parijse ondergrondse, waarin er om de zoveel minuten een metro voorbij komt razen. Niet alleen ziet het licht dat de metro met zich meebrengt er fantastisch uit, ook het geluid raast heerlijk door je surround speakers heen. Daarnaast vliegt er bij het langs schieten van de metro ook nog eens een stapel afgedankte krantenpagina's je kant op, wat je echt het gevoel geeft dat je je in een realistische wereld waant.

Splinter Cell: Pandora Tomorrow gaat verder waar het originele Splinter Cell ophield en biedt gamers een ongelooflijke ervaring op het gebied van stealth. De lichteffecten zijn nog steeds van hoog niveau en men heeft genoeg nieuwe mogelijkheden in het gebruik hiervan gevonden. Wanneer Ubisoft nog enkele bugs uit de game weet te halen, kunnen we eind deze maand zorgeloos naar de winkel rennen om de game uit de schappen te trekken.


Artikel als favoriet toevoegen
Deel dit artikel

Aanbevolen voor jou