Splinter Cell: Double Agent (X360) | Gamer.nl

Na eerdere trailers deze week is er een derde trailer van No Man's Sky uitgebracht.

Was je in de eerdere delen uit de Splinter Cell-reeks nog ‘gewoon’ de geheim agent die rond moest sluipen in dienst van de National Security Agency (NSA), in Double Agent hebben ze het concept compleet overboord gegooid. Hoewel je nog steeds een lid bent van de NSA, weliswaar als non-official cover operative, zul je in deze game aan moeten pappen met de JBA (het John Brown’s Army). Deze groep is een terroristische organisatie die, hoe kan het ook anders, kwaad in de zin heeft en eens nodig eens geïnfiltreerd dient te worden. Precies een taak voor ons aller Sam Fisher dus, die na de dood van zijn dochtertje helemaal niets meer te verliezen heeft.  Wij speelden alvast een previewversie van het spel.

Tijdens onze eerste speelse ies met de previewcode van Double Agent viel op hoe zeer het nog op het vorige deel, Chaos Theory, lijkt. Natuurlijk is deze game voorzien van alle next-gen foefjes en trucjes (een hoop bumpmapping doet wonderen), maar écht een enorme stap in de nieuwe generatie van graphics is dit deel niet. Dat zal hoogstwaarschijnlijk dan ook in het vijfde deel van Splinter Cell gebeuren, wat exclusief voor de Xbox 360 ontwikkeld gaat worden. Tot die tijd zullen we het dus met Double Agent moeten doen. Minder next-gen dan gehoopt mi chien, maar desalniettemin zeker niet minder leuk! Want vooral de nieuwe gameplay features (daarover zo meer) maken dit deel toch weer als een waardig vervolg en een prima aanwinst voor de Splinter Cell-reeks.

Zoals gezegd, voert het leven als dubbel agent de boventoon in deze Splinter Cell. Dit alles merk je ook direct in de gameplay terug. Ben je bijvoorbeeld goed voor de wachters en laat je ze heel, dan blijft de verhouding met je échte werkgever (de NSA) in stand. Ga je juist als een gek te keer en vermoord je elke onschuldige bijstander die je ziet, dan zal de JBA je meer en meer gaan waarderen. Het is dus aan jou om ethisch te handelen en zelf af te wegen hoe en wat je moet gaan spelen. Teveel naar één kant neigen kan in je voordeel werken, maar wat als de ander aan je begint te twijfelen? Dilemma’s dillema’s dus, en dat maakt Double Agent nou nét even intere anter. Vooral de keuze in één van de eerste levels van het spel, het executeren van een gevangene, zal de eerste keer voor de nodige kopzorgen zorgen. Verloochen je de good guys of schiet je deze man juist neer om een wit voetje te halen bij de JBA? De keuze is volledig aan jou.

Naast de ethiek die nu een rol speelt in Splinter Cell: Double Agent, is ook de Heads Up Display (HUD) op de schop gegaan. Nou ja, op de schop gegaan: anders dan in de vorige Splinter Cell games, heeft Double Agent helemaal geen HUD meer. Je kunt aan de hand van een lampje op de schouder van Sam zien of je ongezien bent (groen), gezien of zichtbaar bent (geel) of overal gezocht (rood) wordt. De grote en soms ietwat zinloze balk onderin is dus verdwenen. Informatie zoals het aantal kogels en dergelijke zullen alleen in beeld komen als je ook daadwerkelijk aan het schieten bent. Ook de contextgerichte handelingen, zoals het openen van een deur of het gebruiken van een computer, is veranderd, wat het geheel iets logischer maakt.

Opmerkelijk overigens is het verdwijnen van een gezondheidsbalkje. Net als in games als bijvoorbeeld Call of Duty 2, Halo 2 en het aankomende Gears of War zul je in Splinter Cell: Double Agent ook met “health regeneration” te maken hebben. Ben je dus flink geraakt, schuil dan even en na verloop van tijd kun je weer met een gerust hart verder gaan en rondlopen alsof er niets aand hand is. Wellicht haalt dit de spanning uit het spel weg, want voorzichtig aandoen is door deze gameplaywijziging natuurlijk niet echt noodzakelijk meer.

Daarentegen zul je niet in elk level op zoek moeten gaan naar verbandkistjes of zoiets dergelijks. Bovendien ligt de nadruk bij Double Agent niet meer op sluipen, maar eerder op het tactisch uitschakelen van vijanden of doelen. Sluipen kan uiteraard nog wel (en is op bepaalde momenten in de game ook nog steeds nodig) maar een keiharde frontale aanpak, zoals in Chaos Theory ook mogelijk was, wordt nu ook gewoon weer geaccepteerd. Voor de één een ware verademing, voor de ander wellicht een kleine teleurstelling.

Op het gebied van multiplayer lijkt Double Agent ook zijn mannetje te staan. Toch moet ik met pijn in mijn hart mededelen dat de geweldige coöperatieve mi ies uit het voorgaande deel verdwenen zijn. Een korte blik op de multiplayerkant van het spel leert ons namelijk dat er van échte mi ies samen spelen maar weinig terecht komt. Sterker nog, ze zitten er niet eens in (op de Xbox 360 dan)! Men heeft wel co-op challenges in het spel verwerkt, maar dit is eerder een mode waarin je gezamenlijk data moet stelen en zodoende (geloof het of niet) punten moet verzamelen. Hoe meer punten, hoe beter je score en hoe eerder je een gouden medaille kunt ontvangen.

Hoewel de previewcopy het niet toeliet om online te gaan en we zo niet konden testen hoe dit uit zal gaat pakken, zijn we toch enigszins huiverig. Bij co-op denk je namelijk eerder aan mi ies zoals je die voorgeschoteld krijgt in de singleplayer campagne en geen modus waar het allemaal draait om puntjes pakken (ook al gaat dat in teamverband). Enig scepticisme is dus aanwezig, zeker als je ziet dat de eerste drie challenges nota bene alleen speelbaar zijn in je eentje! Tot zover het coöperatieve gedeelte dus. We zullen zien hoe dit uiteindelijk uit zal pakken.

De overige spelopties doen gelukkig meer denken aan de multiplayer van de voorgaande twee delen. Ook hier is het spel weer opgesplitst in twee zijdes: de spionnen en de huurlingen. De één moet data stelen uit één van de vier terminals, de ander dient dit juist te voorkomen. Met allerlei nieuwe gadgets, waaronder een speciaal hackapparaatje voor de spionnen die lampen en andere electronische spullen kan uitschakelen, lijkt deze modus weer goed te gaan scoren. De tien maps die Ubisoft ons te bieden heeft, zijn mooi en groots opgezet en zullen waarschijnlijk goed in de smaak vallen bij de gamers. In de multiplayer zul je overigens géén health regeneration hebben, gewond is gewond dus.

Vooralsnog zijn we toch positief gestemd over de nieuwe Splinter Cell. De nieuwe gameplay mogelijkheden (denk aan het dubbel agentje spelen en de ethiek die daar bij komt kijken) bieden meer dan genoeg nieuws, terwijl het karakteristieke uit de voorgaande delen ook weer duidelijk zichtbaar is in Double Agent. Hoewel de afwerking hier en daar nog wat te wensen overlaat (onder andere clippingproblemen, vliegende walkie talkies, andere verkeerd geplaatste voorwerpen en scripted events die niet helemaal van de grond komen) lijkt het er op dat men bij Ubisoft wederom een knaller neer gaat zetten. Zijn de foutjes in het echte spel weggepoetst, dan kan het haast niet meer verkeerd gaan.

De Xbox 360-versie Splinter Cell: Double Agent is vanaf 19 oktober in de Nederlandse winkels te vinden. Voor de rest van de platformen zul je nog een weekje langer moeten wachten. Verwacht de 360-review ergens volgende week hier op Gamer.nl.


Artikel als favoriet toevoegen
Deel dit artikel

Aanbevolen voor jou