Sam is terug en hij is verschrikkelijk pi ig. Iemand heeft zijn dochter Sarah vermoord en hij wil weten wie. Daarom gaat hij, ondanks herhaaldelijke bedreigingen, weg bij zijn opdrachtgever, Third Echelon. Dit heeft directe gevolgen voor Sam, omdat hij niet meer zomaar kan vertrouwen op de technische snufjes waarmee hij zo bekend is geworden. Hij kan soms nog wel aan een nachtkijker komen, maar die heeft hij lang niet altijd. Geen optische camera's om onder deuren door te kijken, maar een scherf van een achteruitkijkspiegel.

Sam Fisher is Jason Bourne

De dood van Sarah Fisher zorgt er niet alleen voor dat Sam in de bijstand moet, hij is ook verbitterd en daarmee erg hardhandig geworden. Sam is van een James Bond veranderd in een Jason Bourne. Dat zie je direct in de allereerste beelden van Conviction. In een smerig toilet ramt Sam iemand tegen de pisbakken aan en grijpt hem vervolgens bij zijn strot. Zo werkt het ondervragen in Conviction, met veel pijnlijke momenten. Alles in de omgeving kan gebruikt worden om je slachtoffer aan het praten te krijgen, om de moordenaar van Sarah te vinden. Het doel heiligt de middelen.

Sam ramt de informant door een urinoir, tegen de muur en door een wc-deur (waar iemand net even lekker bezig was). Wanneer hij genoeg heeft gehad, roept de mishandelde man de naam van Kobin. Meteen wordt er een film van Kobin op surrealistische wijze op de muur van het toilet geprojecteerd. Dit is real-time, dus als je met Fisher voor de denkbeeldige projector gaat staan, dan zie je de beelden op zijn lichaam. De manier waarop dit gedaan is brengt verschrikkelijk veel sfeer en doet een beetje denken aan cult-films als Natural Born Killers. Het geeft ook het gevoel van de staat waarin Sam zich mentaal bevindt. De altijd zo ingetogen spion lijkt door woede op het randje van de afgrond te bungelen. En dat maakt hem levensgevaarlijk.

Minimale HUD

Om bij Kobin te komen, de man die meer weet van de dood van Sarah, moet Sam een landhuis infiltreren. Je mi ie staat dan ook groot in tekst op het landhuis geprojecteerd. De manier waarop de game de gameplay met het verhaal combineert haalt je geen moment uit het verhaal en is op een gave, unieke manier gedaan. Lopend richting het landhuis hoort Sam al mensen over hem praten. Ze weten dat hij eraan komt, en ze klinken behoorlijk angstig. Fisher heeft inmiddels een naam voor zichzelf opgebouwd.

Door langs de brug te sluipen, blijf je ongezien. Het beeld wordt gedeeltelijk zwart-wit wanneer je niet gespot kunt worden. Net als de mi iecommunicatie is dit een manier om minder gegevens op het beeld te tonen, terwijl je toch alles ziet wat je moet weten. Het minimaliseren van de HUD is door de jaren heen een steeds vaker gebruikte manier geworden om gamers meer in het spel te trekken en daar slaagt de ontwikkelaar in Splinter Cell: Conviction met vlag en wimpel in.

Als de onzichtbare Fisher kun je vijanden op de brug vastgrijpen en met een snelle handeling de brug af trekken. Eerder werd je beloond om vijanden te laten leven als je ze uitschakelde. Daar is nu geen sprake meer van. Sam wil koste wat het kost de moordenaar van zijn dochter vinden en iedereen die hem daarbij in de weg staat is zijn leven niet zeker. Zo ook de mannen in de binnentuin van het landhuis. Door met een spiegelscherf onder de deur door te kijken, kun je vijanden en objecten zien en markeren. Twee mannen worden gespot, en een lamp. Sam markeert de lamp en de man die daar direct onderstaat. Wanneer hij naar binnen gaat, schiet Sam de lamp kapot en ontdoet hij zich in het donker snel van de eerste man. De tweede wordt zijn pistool afhandig gemaakt en krijgt met Sams pistool een klap tegen zijn strottenhoofd.

Hoewel dit de enige manier is die we hebben gezien, zijn we ervan overtuigd dat de deur intrappen en als een soort Rambo die mannen uitschakelen ook had gewerkt. Sam staat zijn mannetje en twee man met brute kracht uitschakelen, dat lukt hem best.

Niet netjes

Toch zou Sam Fisher Sam Fisher niet zijn, als hij niet vertrouwde op de schaduwen gedurende zijn strijd tegen de vijand. Lichten moeten daarom zo snel mogelijk uitgeschakeld worden, om vervolgens in de schaduw te vertoeven. Een goed gevonden, nieuw element hierin is de last known position. Wanneer je gespot wordt, maar meteen weer onderduikt, dan zie je een silhouet van jezelf op de plek waar vijanden je het laatst hebben gezien. Vijanden richten zich op deze plek en gaan erop af, of wachten je daar juist op. In de demo maakte Sam hier gebruik van door om zijn vijand heen te lopen en deze van achteren neer te schieten. Niet netjes, maar o zo nuttig.

In de kamer waar Kobin zich bevindt, blijkt maar weer eens dat Conviction bijna naadloos van een stealthgame over kan gaan in een shooter. Wellicht mede doordat shooters met hun uitgebreide dekkingsystemen wat meer op stealthgames zijn gaan lijken. Vijanden knallen tafels om, gaan er achter zitten en schieten met scherp. Hoewel deze situaties als 'gewone' shoot-outs beginnen, kiest Sam in de demo toch een iets minder directe route. Hij springt het raam uit en klimt langs de randjes van het gebouw naar het raam waar Kobin staat. Wanneer Sam hem grijpt is de overwinning van korte duur. Soldaten van Third Echelon vallen het landhuis binnen en Sam geeft op.

Het complot gaat dieper

Hoe nu verder? Dat weten we ook nog niet. Sam zit nog op Malta, maar het overgrote gedeelte van Conviction speelt zich af in Washington D.C. Daar gaat hij ongetwijfeld verder op zoek naar de persoon die de opdracht gaf zijn dochter te vermoorden. En wij kijken er niet raar van op als Third Echelon zelf iets met de moord te maken heeft en het complot dieper blijkt dan we tot nu toe hebben gezien.

We hebben de gameplaybeelden van Splinter Cell: Conviction inmiddels drie keer gezien. Twee keer in persconferenties en één keer werd de demo door een ontwikkelaar voor ons doorgespeeld. Zoals dat helaas gaat met E3-demo's, werden ze steeds bijna identiek gespeeld. Vrij frustrerend voor een game waarin je volgens de makers vrij bent om te bepalen hoe je een situatie aanpakt. Dat is vooral waarnaar wij nog nieuwsgierig zijn: hoe vrij ben je en hoe lineair is dit spel? Vragen die later nog beantwoord zullen worden, maar wat wij alvast wel weten is dat Splinter Cell: Conviction dé verra ing van de E3 was. Een game die ver uitstijgt boven zijn voorgangers en een zeer bevredigend najaar belooft.