Splatoon - Inkteressant | Gamer.nl

Splatoon - Inkteressant | Gamer.nl

PC REVIEW - Als je gevraagd wordt om een Nederlandse gamedeveloper te noemen, zal je vermoedelijk Killzone-ontwikkelaar Guerrilla Games noemen. Toch zijn er inmiddels ook talloze andere, kleinere studios die fraaie (indie)games hebben uitgebracht. Zo brachten de afgelopen jaren ons onder andere Reus van Abbey Games, Awesomenauts van Ronimo Games en Luftrausers van Vlambeer. Met regelmaat komen er dus kwalitatief degelijke titel van Nederlandse bodem. Nieuw in dit rijtje is Amulware, dat debuteert met Roche Fusion.

Dat terwijl juist de voorbije tijd Nintendo aan het veranderen is en probeert nieuwe succesverhalen te creëren. De Pullblox- en Pushmo-downloadtitels, Nintendo Pocket Football Club zijn er goede recente voorbeelden van. Pikmin is een voorbeeld uit een wat verder verleden. En Splatoon zou zich zomaar kunnen gaan scharen in het rijtje van nieuwe titels met de typische Nintendo-kwaliteit.

Nintendo heeft zich in ieder geval vol vertrouwen achter de titel geschaard. De game kreeg tijdens de E3-video van het bedrijf veel aandacht. Op de E3-beursvloer stond Super Smash Bros. vol in de spotlights, maar ook Splatoon kreeg meer dan genoeg ruimte om zijn eigen twist op een team-based multiplayershooter te laten zien.

Splatoon

Verfschillende opties

Splatoon laat twee teams van vijf man tegen elkaar strijden in een gesloten arena. Het doel is om de omgeving zoveel mogelijk met eigen verf in te kleuren. Een doodeenvoudig concept dat door een paar twists verra end diepgaand wordt.

Met een druk op de knop verandert een personage in een inktvis en is het mogelijk om door verf van het eigen team te duiken en snel van A naar B te reizen. Zo is het mogelijk om snel richting de frontlinie te gaan of te vluchten van vijandelijke eenheden. Tegelijkertijd is dit de manier om je verfspuit weer op te laden. Hierdoor ontstaan al snel verscheidene tactische mogelijkheden. Je kunt afspreken dat teamleden zo snel mogelijk een lange baan richting het centrale gedeelte van de kaart schieten, waar een ander teamlid naartoe ‘zwemt’ om deze ruimte snel te claimen.

Een andere mogelijkheid: je bouwt gezamenlijk langzaam vanuit het achterveld op door elke hoek en kier naar eigen kleur in te vullen, zodat een vijandelijke klodder er niet direct voor zorgt dat een verfsnelweg onderbroken wordt en je eigen verfbasis stabieler is. Bovendien verzeker je jezelf er zo van dat je in ieder geval optimaal je eigen omgeving hebt ingekleurd – en daar draait het uiteindelijk om.

Splatoon

Door de toevoeging van bommen komen er nog meer mogelijkheden om de hoek kijken bij Splatoon. Gooi deze in een open veld om snel de omgeving onder te klodderen, of kies ervoor om juist een fle enhals over te nemen en wellicht wat vijanden mee te nemen; wie geraakt wordt door rondvliegende vijandelijke verf legt het loodje, terwijl rondlopen door andermans verf enorm traag gaat. Tot slot is het mogelijk om direct nadat je dood bent gegaan, terug te keren op het speelveld bij een teammaat. Hierdoor blijft het tempo er lekker in.

Verfrollen

Splatoon verrast, ondanks dat het slechts een paar eenvoudige aanpa ingen doorvoert op een verder helder concept. Het is door de vrolijke visuele stijl doodeenvoudig te begrijpen, maar net als bij veel Nintendo-games is er ook genoeg diepgang te vinden voor de meer ervaren speler en is het ook echt mogelijk om beter te worden. Zo merkten we al snel op hoe we de vijand goed konden saboteren door hem te isoleren op een eigen verfeilandje. En het is ook slim verschillende (verf)rollen te hanteren binnen het team; de plamuurders die veroverd gebied steeds bijtinten en de mensen die proberen nieuwe gebieden te veroveren van de vijand. Het is absoluut geen hogere wiskunde, maar instinctief voelt het wel dat het verschil maakt.

Toch conservatief

Splatoon kreeg genoeg aandacht van Nintendo en nadat we het een aantal potjes hebben gespeeld, snappen we ook dat dit gerechtvaardigd is. Het is een goede game, ondanks dat de inktvisachtige personages niet per se direct tot de verbeelding spreken zoals andere Nintendo-personages dat wel doen.

Splatoon

Het is daarom jammer dat Nintendo op één punt conservatief blijft in zijn aanpak: Splatoon voelt in alles aan als een product dat er baat bij heeft dat er veel mensen mee in aanraking komen en het ‘even proberen’, en er zo een levendige sfeer ontstaat rond het spel. We durven zelfs zo ver te gaan dat het Nintendo’s Team Fortre zou kunnen zijn. Maar Splatoon gaat in de winkelschappen liggen, als een traditionele retail-titel. Het is geen downloadgame voor een mooie prijs. Het is al helemaal geen free-to-play.

Dat gegeven betekent bijna automatisch ook een hoger prijsniveau. Iets dat niet aansluit bij wat de beelden uitstralen; een game om ‘even te proberen’. Dat terwijl veel van die mensen die toch de gok gaan wagen, waarschijnlijk tot in de lengte der dagen Splatoon blijven spelen.


Artikel als favoriet toevoegen
Deel dit artikel

Aanbevolen voor jou