Space Marine voelt niet als een dertien-in-een-dozijn-shooter. Het spel heeft een eigen speelstijl, die prettig afsteekt tegen de vele derdepersoons schietspellen die de markt rijk is. Natuurlijk is het in de kern nog steeds gewoon een heleboel vijanden neerknallen om verder in het verhaal te komen. Maar gek genoeg is het daarbij juist het gebrek aan een coversysteem waarmee Space Marine zich onderscheidt. Dat wat inmiddels gemeengoed is geworden, heeft ontwikkelaar Relic besloten helemaal weg te laten. Je speelt namelijk met een Ultra Marine, een genetisch gemanipuleerde supersoldaat die leeft om te vechten. Met je opvallende blauwgouden uiterlijk vraag je erom beschoten te worden. Schuilen heeft weinig zin.
Wie niet weg is, is gezien
Het is in het begin even wennen. Bij het eerste keer dat we zwaar onder vuur komen te liggen, proberen we uit automatisme achter een muurtje dekking te zoeken. “Godver, waar zit ook alweer de knop om dekking te zoeken?” vragen we vertwijfeld aan de product manager van THQ. Een boze blik valt ons ten deel. Opeens herinneren we het ons weer: deze game maakt geen gebruik van dekking. Twijfelend over onze volgende stap en zonder beschutting duurt het niet lang voordat we dood op de grond neerploffen. Tijd voor een andere aanpak.
Bij de tweede poging gaan we voor een snelle, frontale aanval. Dit werkte tijdens onze vorige speelse ie uitermate goed tegen de golven aan Orks. Uitgerust met een bruut arsenaal aan vuurwapens, granaten en een kettingzaagzwaard schatten we onze kansen optimistisch in. Mi chien iets te optimistisch zelfs, want al rennend, schietend, hakkend en wegduikend komen we tot de conclusie dat er weinig meer te beginnen valt tegen de overmacht aan vijanden. Weer eindigen we op de grond, ditmaal wel samen met een flinke hoeveelheid Orks.
Van een dikke Ork zaagt men geen planken
Het valt op dat er flink aan de moeilijkheidsgraad is gesleuteld. Waar we de game voorheen met twee vingers in onze neus op Hard konden doorlopen, hebben we die twee vingers nu al hard nodig om op Normal in leven te blijven. Niet langer kunnen we ons zonder erbij na te denken door de vijandelijke linies heenknallen en -hakken, maar moeten we zowaar elke situatie eerst evalueren voordat we ten strijde trekken. Veel tijd hebben we daar niet voor, want de Orks zijn agre ieve tegenstanders. Zodra ze ons zien, worden we van alle kanten onder vuur genomen en bestormd. Het is zaak om snel besli ingen te nemen. Om jezelf wat meer ademruimte te geven, is het verstandig om steeds eerst het zware geschut uit te schakelen, voor je het strijdgewoel induikt met je Chainsword om ledematen van lichamen te scheiden.
De wi eling tu en schieten en mêleeaanvallen is een ander punt waarmee de game zich onderscheidt van de concurrentie. Vaak zijn de aanvallen van dichtbij en bijbehorende wapens randzaak en gebruik je ze enkel om je uit een benarde situatie te redden. In dit spel is mêlee meer dan een laatste redmiddel; het is een manier van leven. Als Ultra Marine komt je dichtbij genoeg om de adem van een tegenstander in je nek te voelen, en het Chainsword is daarbij een nuttige manier om snel korte metten te maken met een kleine groep Orks. Daarnaast herladen de geweren vrij langzaam, het is dus noodzaak je zwaard of bijl bij de hand te hebben. Ook hadden we het gevoel dat de basiswapens minder krachtig waren dan voorheen. Nog een extra reden om veel te wi elen tu en de verschillende wapens en aanvallen.
Orde in de Chaos
Orks, hoeveel er ook van moge zijn, vormen niet de enige bedreiging in Space Marine. Naarmate het verhaal vordert krijg je ook te maken met de Chaos Marines. Werden we een paar maanden geleden nog enkel geteased wat betreft hun aanwezigheid, deze keer moeten we vol aan de bak. Omdat hun bouw vrijwel identiek is aan die van de Ultra Marines, kost het meer moeite dan normaal om er een uit te schakelen. Het standaardpistool voelt plots aan als een proppenschieter en dus is er zwaarder geschut nodig. Gelukkig zit het daarmee wel snor met de game.
Wat nog net zo indrukwekkend was als de vorige keer dat we de game zagen, is de setting die het verhaal van Space Marine met zich meebrengt. Prachtige gotische architectuur, imposante gebouwen en dat alles op een door oorlog verscheurde planeet. September kan wat ons betreft niet snel genoeg komen, want deze speelse ie smaakt naar meer.