Geen speciale vrienden, geen rare weerwolf, geen geweren of auto’s en geen frustrerende adventure-hub. Sonic Colors snijdt gewoon al het frustrerende uit de Sonic Adventure-games en Sonic Unleashed weg, voegt een aantal nieuwe elementen toe die daadwerkelijk de moeite waard zijn en zorgt er voor dat we stiekem mi chien nog wel meer uitkijken naar deze titel dan naar Sonic 4.
Pretpark in de ruimte
In Colors heeft schurk Dr. Eggman een pretpark in de ruimte gebouwd, bestaande uit een aantal bij elkaar gebonden planeten. Wat hier precies slecht aan is weten wij ook niet, maar het levert in ieder geval even leuke als simpele gameplay op. Je selecteert gewoon levels van een kaart en werkt ze stuk voor stuk af, zoals we het graag zien.
De levels die we hebben gezien en gespeeld mogen er zeker zijn. Gedurende het spelen wi elt het spelaanzicht regelmatig tu en de tweede en derde dimensies. Dit gebeurt zo vloeiend dat je het nauwelijks opmerkt en heeft wat weg van de Super Mario Galaxy-games. De gedeeltes in 3D lijken zo uit de beste levels van Sonic Adventure te komen, waarin je op spectaculaire wijze door loopings schiet en over railings glijdt, terwijl de stukken in 2D een fijne mix lijken te worden van de Sonic Rush-games op de DS en de oude games op de MegaDrive. Het bestuurt zoals je zou verwachten, met de analoge stick om je voort te bewegen en slechts één knop om te springen. Meer heb je niet nodig.
Wisps
Behalve één ding. Dr. Eggman heeft namelijk vreemde buitenaardse wezentjes genaamd Wisps gevangen genomen en door levels verspreid. Pak je deze, dan krijg je een speciale kracht die je activeert door de Wii-controller een ruk te geven. Sonic Team kennende had dit van Sonic Colors een regelrechte ramp kunnen maken, maar gelukkig voegt de actie echt wat toe. Vooral de gele Wisp is fantastisch: hiermee kun je in de 2D-secties waar je maar wilt door de grond heen boren, om zo bijvoorbeeld geheime routes en items te ontdekken. Als een mes dat door boter snijdt schiet je door de grond en beland je op de meest onverwachte banen. De ontwikkelaars van Sonic Team denken dat Sonic Colors het grootste aantal optionele routes bevat van alle Sonic-games. En laat dat nou net geweldig nieuws zijn voor de fans van de reeks, die begrijpen dat de serie draait om een zo snel mogelijke tijd neer te zetten. Tijden die overigens geüpload kunnen worden naar een online scoreboard.
Verder hebben we de groene Wisp gezien, die Sonic kortstondig verandert in een laserstraal die recht door vijanden of bepaalde gebieden heen schiet. Deze verandert de gameplay niet zo ingrijpend als de gele Wips, maar werkt desalniettemin goed. Naar verwachting zijn er nog vier andere power-ups te vinden in Sonic Colors, die het herspelen van levels de moeite waard moeten maken. Krachten die je later in de game ontgrendelt zijn namelijk ook toe te pa en in eerdere levels.
De omgevingen die we zagen waren lekker kleurrijk en divers. Eén wereld speelt zich af in Tropical Resort, dat vol staat met plantengroei, en Sweet Mountain is een wereld die compleet uit snoep bestaat. Deze levels ogen zo zoet dat we er honger van kregen.
Fans van Sonic hebben jarenlang lopen zeuren om een nieuwe tweedimensionale Sonic. Niet omdat 3D niet bij de serie past, maar omdat Sega er nooit echt in is geslaagd om dit goed te implementeren. Sonic Colors lijkt daar wel eindelijk in te slagen. Gooi daar speciale krachten bij, die daadwerkelijk de gameplay wat extra’s geven, en constante afwi eling tu en 2D en 3D bij en je hebt een game waar Sonic Team trots op kan zijn. Zo kan het dat we later dit jaar niet één maar twee nieuwe Sonic-games van uitstekende kwaliteit in onze schoot geworpen krijgen.
