Konami's nieuwste telg is alweer deel vijf in de serie. In dit deel, voor de PlayStation 3 en Xbox 360, speel je als Alex Shepherd wie op zoek gaat naar zijn verdwenen broer in het stadje Shepherds' Glen. Uiteraard kom je uiteindelijk terecht in het macabere dorpje Silent Hill, waar je zenuwen weer flink op de proef gesteld zullen worden. Dit deel in de franchise heeft weliswaar een flinke grafische update gekregen, ontwikkelaar The Collective heeft wel dat typische korrelfilter behouden. Hierdoor blijven de beelden het kenmerkende creepy sfeertje oproepen. De muziek, nog steeds een erg sterk middel in de franchise, zorgt er ook hier voor dat je steeds op het puntje van de stoel zit.
Het demolevel dat we speelden zat vrij lineair in elkaar. Je kon maar enkele deuren openmaken en je diende soms heen en weer te lopen tu en verschillende kamers om puzzels op te lo en. De schrikmomenten waren goed geplaatst en gedoseerd, waardoor we telkens met klamme handjes speelden. Alex is voorzien van vernieuwde vechtmogelijkheden. Hij kan nu aanvallen van vijanden tegenhouden en counteren waardoor het vechten een stuk beter aanvoelt. Je kunt nu met de linker trigger locken op een vijand, waardoor je een beter overzicht krijgt van de gevecht ituatie. Ook kun je nu lichte aanvallen afwi elen met zware aanvallen. Met die laatste kun je een vijand tijdelijk verdoven, waarna je meteen even de tijd krijgt om wat lichte aanvallen op hem uit te oefenen. Ook kun je aanvallen ontwijken met een koprol.
Uiteraard heb je vertrouwde voorwerpen als je radio en je zaklamp bij je. Met je zaklamp kun je de omgeving beter inspecteren en je radio geeft een onheilspellend geluid wanneer er vijanden in je buurt zijn. We kwamen erachter dat sommige vijanden op fel licht en geluid afkomen, dus als je heel voorzichtig langs ze sluipt met je zaklamp uit en zonder ergens tegen aan te stoten, hebben ze niet door dat je er bent. We kwamen ook enkele puzzels tegen. Ze waren niet echt moeilijk, maar wel erg welkom als middel om even op adem te komen.
Ook de zogenaamde Quick Time Events, waarbij je op het juiste moment op een knop moet drukken, zijn van de partij. Op gegeven moment stopten we Alex' arm in een gat om een teddybeer te pakken. Plotseling werd onze arm naar binnen gesleurd en verscheen de A-knop in beeld. Het doel was duidelijk: buttonbashen tot je erbij neervalt. Na veel moeite bleef gelukkig ons fel begeerde ledemaat behouden.
Ook de gedrochten die je tegen het lijf loopt zien er nog ziekelijker uit dan voorheen. Een paar voorbeeldjes van deze gedrochten vind je hierboven en op de gamepagina. Met een flinke dosis spanning, fraaie beelden, goed geluid en een soepeler besturing is Homecoming er eentje om in de gaten te houden. Na het iets minder bejubelde Silent Hill: The Room, zit Konami wat ons betreft met deze next-gen versie weer helemaal op het goede spoor.