ShellShock zal waarschijnlijk veel kritiek te verduren krijgen vanwege de gewelddadige inhoud en boze tongen beweren zelfs dat de makers het spel zo wreed maken om er maar voor te zorgen dat het spel goed in de aandacht komt. Aan de andere kant kun je jezelf afvragen wat erger is: de werkelijkheid verdraaien en net doen of alles rozengeur en maneschijn was, of een zo authentiek mogelijk beeld scheppen. Daarbij rijst ook meteen de vraag of een spel, een vorm van entertainment, wel geschikt is voor het scheppen van een realistisch en integer beeld van een oorlog, iets waartoe een film wel in staat is. Alleen hierover is al een heel boekwerk te schrijven, maar ik zal er verder niet te diep op in gaan, want we zijn vooral geïntere eerd in wat voor spel ShellShock nu wordt. Maar ik wilde het toch even aankaarten.

ShellShock geeft dus een realistisch beeld van de Vietnamoorlog (of doet althans een poging daartoe), wat blijkt uit meerdere aspecten van het spel. Allereerst is de grafische stijl erg ingetogen, sober en vooral bruin. Dit staat in schril contrast met de felgroene kleuren waar veel andere Vietnamspellen mee naar buiten komen. De engine die het spel van kracht voorziet is dezelfde als men in Killzone gebruikt en daarmee heeft men al bewezen alles uit de Playstation 2 te kunnen halen wat erin zit. ShellShock zal nochtans ook voor Xbox en PC verschijnen.

Een ander aspect dat het realisme zou moeten vergroten, is het feit dat bijna elke soldaat in het spel uniek is. Men heeft van elk lichaamsdeel tientallen varianten, wat duizenden combinaties oplevert. ShellShock kent ook realistische verwondingen, vergelijkbaar met Soldier of Fortune. Nog schokkender zijn mi chien wel de lijken die er al wat langer liggen. Een opengescheurde buik, half uitgevreten door al het ongedierte dat door de jungle krioelt. Menig zwakke maag zal het er moeilijk mee hebben – maar de oorlog was ook niet voor watjes.