Ergens tu en de Gamescom-stands van megabedrijven 2K Games, Microsoft, Sony en Ubisoft, waar pers aan de lopende band kleine kamertjes in wordt geduwd om een strak afgebakende demo te zien, wordt een laptop opgestart. Uw redacteur schuift aan tafel in de openbare lunchruimte van het busine center. De accu van de laptop is bijna leeg. Guillaume Martin, een schuchtere Fransman met dikke baard, verontschuldigt zich en vreest hardop dat de demo van Seasons After Fall als gevolg wat korter zal duren dan gepland.
De vos vogelt uit
Seasons After Fall is een game van onafhankelijke ontwikkelaar Swing Swing Submarine, dat zich sinds 2009 bezighoudt met het maken van charmante platformpuzzelgames. Hun nieuwste project valt in diezelfde categorie. In Seasons After Fall ga je met een kleine vos op pad door een groots magisch bos. Zoals in een traditionele platformer ren, spring en klim je van hoog naar laag en van laag naar hoog, maar bedreigingen in de vorm van vijanden zijn er niet. Korte levens en hoge scores om te evenaren evenmin.
Seasons After Fall draait namelijk om exploratie, legt Martin uit. Hij stuurt het vosje door een prachtig vormgegeven wereld, die qua stijl iets wegheeft van de recente Rayman-games. In die wereld bevinden zich allerlei magische elementen: een fluorescerende kwal, een immense beer die vastgeketend ligt aan de uitwa en van een nog veel grotere boom, buitenaardse bloemen. Wat is de bedoeling precies? Dat mag de speler uitvogelen.
Of, omdat de tijd beperkt is, toont de ontwikkelaar het even snel. In Seasons After Fall heb je één knop voor interactie met je omgeving. Druk erop en de vos begint te blaffen, en het dichtstbijzijnde interactieve element komt tot leven. In dit geval is het een grote blauwe zwevende kwal. De kwal volgt het behaarde hoofdpersonage en Martin dirigeert beide naar een grote plant. De plant slokt de kwal op en een van de grote wortels die door het level (en om de vege beer) ligt trekt zich terug. Zo opent zich een nieuw stukje level.
Organisch en natuurlijk
Daarnaast is er nog één andere knop die je gebruikt en waaraan Seasons After Fall zijn naam gedeeltelijk te danken heeft. Met één tik op de gamepad wi el je namelijk van seizoen. Waar de vos eerst door een herfstige omgeving dartelt – oranje tinten, planten en bloemen beginnen zich terug te trekken – schakelt Martin even later naar winter. Behalve esthetische wijzigingen (oranje wordt wit, planten verdorren), toont zich hier een belangrijke gameplay-element.
Bijvoorbeeld: je ziet een platform dat te hoog is om springend te bereiken. Aan jouw kant zie je een opgerolde plant, waarmee niets gebeurt wanneer je blaft. Schakel naar winter, blaf nog eens en de plant rolt zich uit tot geïmproviseerde brug naar de overzijde. Nog een voorbeeld: een paddenstoel komt tot leven in de lente, waardoor je ‘m plots kunt gebruiken als lanceerplatform. Ook de kwal die we eerder zagen heeft te leiden onder de seizoenswi elingen. Zo volgt hij jou wel in de herft, maar niet in de winter. In combinatie met een aantal hooggelegen platformen en uitrolplanten heeft de game zo direct een aantal goede puzzelingrediënten te pakken.
Zonder uitleg wordt de voortgang in Seasons After Fall organisch en natuurlijk; letterlijk en figuurlijk. Interactieve elementen zitten verweven in de spelwereld om je heen. Is het donker, dan ga je op zoek naar vuurvliegjes. En help je die enorme beer in het level, dan helpt hij jou uiteindelijk verder. Het wi elen van seizoenen geeft daarbij een originele extra dimensie, die zomaar eens het recept kan zijn voor een hoop inventieve puzzels.
Tu en alle heisa van de Gamescom krijgt Seasons After Fall het voor elkaar om op een klein laptopschermpje ons even weg te laten dromen. De game is nog lang niet af en moet pas ergens volgend jaar verschijnen, maar is al goed op weg met zijn bijzondere concept en sfeervolle uiterlijk. De accu valt uit, maar de mijne is opgeladen. Guillaume Martin en zijn kompanen gaan snel op zoek naar een stopcontact. Tijd om de volgende journalist te betoveren.