Flesh and Blood speelt zich af net na de gebeurteni en uit het eerste deel, wat losjes was gebaseerd op de eerste twee films. In de game kruip je in de huid van Michael Tapp die, na de dood van zijn vader David in het eerste deel, op zoek gaat naar de Jigsaw-moordenaar. De zoektocht naar verklaringen voor de dood van zijn vader brengt Michael langs hotels, fabrieken en smerige riolen en leidt uiteindelijk naar meerdere mogelijke eindes. Qua locaties biedt Saw II meer afwi eling dan zijn voorganger, die geheel plaatvond in een gesticht. Bij het zien van de eerste ziekelijke list van Jigsaw (de omgedraaide berenval) bekroop ons echter ook een gevoel van déjà vu.
Problemen
Niettemin is Konami van plan om van Saw een langlopende gamereeks te maken, een beetje vergelijkbaar dus met de films. Problematisch bij de eerste game was het vechtsysteem, dat behoorlijk lomp en onnatuurlijk aanvoelde. Gelukkig zijn de makers hiermee naar eigen zeggen hard aan de slag gegaan en moet de besturing vlotter werken en een bevredigender gevoel geven.
Zo wordt er ditmaal duidelijker onderscheid gemaakt tu en mêleegevechten en gevechten met een puzzelaspect. Bij laatstgenoemde gebruik je boobytraps in je omgeving, zoals een shotgun gemonteerd aan een deurpost of een plas water die je onder stroom kunt zetten, om tegenstanders uit te schakelen. Sta je toch oog in oog met een vijand, dan kun je ervoor kiezen om de strijd aan te gaan met je blote vuisten. Uit de eerste gameplaybeelden bleek weinig veranderd te zijn aan deze mêleegevechten. Nog steeds bestuur je je personage in de derde persoon en nog steeds zat er een pauze tu en het indrukken van een toets en de daadwerkelijke actie in de game. Het zorgt ervoor dat ontwijk- en aanvalsmanoeuvres weinig soepel verlopen en gevechten al snel resulteren in lukraak op knoppen rammen. We hopen dan ook dat de makers hier nog voor de release aan sleutelen.
Puzzels
Intere anter aan de eerste Saw-game waren de puzzels en deze zijn weer ruim vertegenwoordigd in Flesh and Blood. Zo moet je met behulp van minigames sloten openen en breinbrekers oplo en om bijvoorbeeld stroom uit te schakelen of stoom om te leiden. Simpele draai- en schuifpuzzels keren terug, net als contextgevoelige puzzels, zoals de omgedraaide berenklauw, waarbij je in je ooglid moet snijden door op bepaalde momenten op de juiste knop te drukken. Op deze manier verkrijg je de sleutel tot je bevrijding. Ook je zaklamp is weer onmisbaar in de speurtocht naar aanwijzingen in de omgeving. Daarnaast is er altijd nog Billy the Puppet, de angstaanjagende pop met de baard in de keel, die je van hints voorziet en ook de Jigsaw-moordenaar zelf zal zijn opwachting maken. Het klinkt allemaal weinig vernieuwend en dat pretendeert Saw ook niet te zijn. De puzzels mogen dan iets afwijken, maar zijn in de meeste gevallen wat te simplistisch van opzet om je echt uit te dagen.
Onze vrees is dan ook dat Saw II het wederom moet hebben van de goede sfeer en het verhaal. Bloederig is de game zeker en de afwi eling in de omgevingen en het verhaal is prijzenswaardig. Het is echter te hopen dat de lompe actie de vooralsnog goede punten van de game niet in de weg gaat zitten en dat dit tweede deel wat uitdagendere puzzels introduceert. Anders moeten we toch echt naar de bloedbank om onze dorst te le en.