Dat hebben we na ongeveer dertig uur spelen wel ondervonden. Waar we eerder in ons eentje de wijde wereld introkken om erachter te komen dat een leven in Rust niet over rozen gaat, zijn we nu met een aantal teamgenoten op pad gegaan.
Navigatie en locatie
Op het moment van starten kom je op een willekeurige plek in de spelwereld terecht. Je weg vinden kan vervolgens een hele uitdaging zijn, maar gelukkig kun je de wereld wel leren kennen. Rust heeft geen willekeurig gegenereerde locaties of een altijd veranderend landschap. Nee, het bestaat uit één eiland dat volledig verkenbaar is en na verloop van tijd weet je dus overal je weg wel te vinden. De meest subtiele rotsformaties en de locatie van de zon worden hierdoor jouw kompas.
Een verkeerde bocht is echter snel ingeslagen. Wanneer je ineens in een onherkenbare leegte bent waar geen dieren rondlopen die je graag willen oppeuzelen of blokken hout liggen om te verzamelen, is het tijd om in paniek te raken. Voor je het weet ben je twee uur verder en verhonger je bijna terwijl je alsmaar hoopt dat je aan de andere kant van die ene richel eindelijk een teken van beschaving treft.
En gezien het gedeelte van het eiland dat momenteel gevuld is met locaties en dingen om te doen best klein is als je het vergelijkt met het totaaloppervlak van het eiland, ligt het gevaar van verhongering vrijwel constant op de loer. Het is tegelijkertijd één van de meest typerende dingen die laat zien in wat voor stadium van ontwikkeling Rust verkeert. Het is nog wat leeg allemaal.
Zielsverwanten
Dat maakt het vinden van je vrienden in Rust een hele opgave. Je kan namelijk niet automatisch een groep vormen en bij elkaar spawnen. Fatsoenlijke communicatie is dus eigenlijk de enige manier waarop je een kans maakt om samen een leven op te bouwen. Beschrijf locaties, vind een weg, volg deze tot je iets denkt te herkennen en met een beetje geluk loop je elkaar tegen het lijf. Hongerige jaagdieren en andere spelers die denken dat je wat nuttigs bij je hebt zullen je wel om de haverklap proberen te vermoorden. Dat maakt het moment dat je jouw beste buddy daadwerkelijk vindt erg speciaal. Alsof je na al die jaren eindelijk je zielsverwant hebt gevonden.
Er zijn online inmiddels een aantal middelen die enorm kunnen helpen met het navigeren van Rust, zoals volledig interactieve landkaarten, maar het gebruiken hiervan neemt wel af van de ervaring. Je doet het namelijk niet zelf en dat is wel waar Rust om draait: tegen alle verwachtingen in je doel behalen.
Huisje, boompje, beestje
Nadat je elkaar gevonden hebt ligt de wereld aan jullie voeten, maar voordat je verder kan heb je wat spullen nodig. Een manier om je te beschermen tegen de boze buitenwereld bijvoorbeeld of tegen de onvergeeflijke elementen van de natuur. Dat is het moment om je te verdiepen in het craftingsysteem van Rust. Op het eerste gezicht lijkt het allemaal erg simpel: druk op tab en alles dat je kan maken en wat je ervoor nodig hebt staat haarfijn uitgespeld. Gelukkig is er wat meer diepgang.
Het duurt niet lang voordat je de conclusie trekt dat lang niet alle maakbare voorwerpen gelijk te craften zijn. Om krachtigere wapens te kunnen creëren, of betere bepantsering en onderdelen van bouwwerken, moet je eerst leren hoe. In de spelwereld zijn blauwdrukken te vinden die eenmalig te bestuderen zijn. Zo kan je bijvoorbeeld leren om een P250 handpistool te maken of metalen wanden voor bouwwerken. Daarnaast kan je met zogeheten ‘research kits’ objecten eenmalig onderzoeken om ze te leren maken.
Dit is momenteel de enige vorm van permanente voortgang in Rust. Als je op dezelfde server blijft spelen, neem je daar altijd de crafting-kennis met je mee. Dat maakt doodgaan minder frustrerend, omdat het je in het vervolg makkelijker in staat stelt om je doelen te behalen. Dan is het alleen nog maar een kwestie van het vinden van genoeg grondstoffen.
Je eigen aannemer
Net als het craftingsysteem is het bouwen van huizen en andere constructies diepgaander dan het in de eerste instantie lijkt. Het systeem is simpel: je selecteert het voorwerp dat je wilt bouwen en plaatst het op de gewenste plek. Omdat elk voorwerp maar op een bepaalde plek gebouwd kan worden, is dat proces erg eenvoudig. Je plaatst een fundament, zet in elk van de vier hoeken een pilaar, plaatst een raam, wand of doorgang ertu en en ga zo maar door. De game vertelt je of je wel of niet een voorwerp kan plaatsen door deze in rood of groen af te beelden. Simpel.
Het is de manier waarop Rust gespeeld wordt dat het bouwen diepgaand maakt. Er zijn namelijk veel manieren waarop spelers je huisje kunnen bestoken. Bouw dus de hoogte in zodat je minder goed bespied kan worden. En zorg altijd voor een goed afgesloten ruimte om te slapen als je offline bent, omdat spelers je anders door de ramen heen kunnen neerschieten. Het is ook altijd raadzaam om een aantal metalen deuren tu en je hoofdingang en je bergruimte te hebben, om aanvallende spelers zoveel mogelijk te kunnen weerhouden van binnenvallen.
Zo zijn er nog tig manieren te bedenken hoe je het beste een basis kunt bouwen. Ook dit maakt deel uit van het leerproces dat het spelen van Rust is. Weten hoe andere spelers bepaalde situaties tackelen, geeft jou de kennis om je erop voor te bereiden met de middelen die je hebt, of juist nog zoekt. Zo creëer je doelen voor jezelf en blijft Rust boeiend.
Anders
Dat is hoe we er na dertig uur voor staan: we hebben een grote basis, veel wapens, ammunitie en fatsoenlijke bepantsering, maar er blijven doelen voor ons ontstaan. Zo kijken we nu naar hoe we een basis kunnen bouwen die geheel uit metaal bestaat en welke onderdelen we ervoor nodig hebben. Maar dat zijn ónze doelen.
Spring op een willekeurige server en je komt bijna altijd wel iets anders tegen. Zo hebben we een drukke server bezocht waar twee facties oorlog voeren en je gedwongen wordt om je bij één van de twee partijen aan te sluiten. Ook zijn we een stad tegengekomen waar een aangestelde politiedienst de wet handhaaft en elke burger op zijn eigen manier een steentje bijdraagt aan de inmiddels dertig man tellende maatschappij. Maffere dingen als de activiteiten van de Penis Brothers-cult moet je ook minstens één keer gezien hebben.
Spelers op die servers hebben niet als hoofddoel een nieuwe basis te bouwen, maar willen mi chien ergens bij horen of een eigen beweging starten. De diversiteit van activiteiten op alle servers maakt het spelen van Rust voor iedereen anders.
Alpha
Er ontbreekt nog veel aan Rust. De game zit bomvol bugs die de ervaring flink kunnen verstoren, door je bijvoorbeeld spontaan zelfmoord te laten plegen of je simpelweg van de server te schoppen. Een aantal standaardfunctionaliteiten ontbreken ook nog, zoals de mogelijkheid om servers te filteren en zoekopdrachten te plegen. Gelukkig zie je de game veranderen tijdens het spelen en kan een nieuwe functie of verandering waarop jij hoopt zomaar de volgende zijn die wordt doorgevoerd.
In de afgelopen weken zijn zombies bijvoorbeeld uit de game verwijderd, animaties toegevoegd aan het oogsten van stenen en hout en hebben sommige objecten nieuwe texturen gekregen. Het is erg boeiend om te zien hoe de game voor je neus verandert en hoe dat effect heeft op het spel en hoe het gespeeld wordt. Een kleine toevoeging waarmee men toestaat dat spelers de serverlijst kunnen bekijken in het pauzemenu klinkt mi chien onbelangrijk, maar kan erg veel effect hebben op je speelstijl. Niet zozeer omdat je nu makkelijker tu en servers kunt schakelen, maar vooral omdat je kan zien hoeveel spelers er actief zijn op jouw server. Weten dat jou aartsvijand online is — die toevallig nog geen 500 meter van jouw basis vandaan zijn nederzetting heeft gebouwd — is erg waardevol. Maar tegelijkertijd, wil je dit eigenlijk wel weten?
De grote vraag is daarom: blijft de minimalistische en toch diepgaande kern van Rust bestaan naarmate de ontwikkeling vordert? Als kleine veranderingen als het laten zien van een serverlijst al zoveel effect kunnen hebben op je speelstijl moeten de ontwikkelaars goed oppa en dat ze tijdens de ontwikkeling blijven voortborduren op de kern — die nu als een huis staat — en niet per ongeluk de fundatie aantasten bij het toevoegen van een nieuw stukje aanbouw. Alle doelen zijn nog op vele manieren haalbaar, maar zodra iedereen op dezelfde kruk gaat leunen gaat dat verloren. Tegelijkertijd is dat ook juist hetgene dat het volgen en spelen van Rust tijdens de ontwikkeling zo ontzettend intere ant maakt.