Dat het bij R.U.S.E. om een vrij unieke titel gaat, merk je al zodra een gevecht net begint. De gevechten spelen zich namelijk allemaal af op een strijdtafel waarop je in- en uit kunt zoomen. Zoom je uit, dan zie je de tafel daadwerkelijk staan en herken je eenheden alleen nog aan hun icoontjes. Zoom je helemaal in, dan verlies je het overzicht, maar kun je de gevechten wel in al hun glorie volgen. Het is niet voor niets dat Eugen Systems het spel op deze manier presenteert. Het hebben van overzicht is in deze strategische game ontzettend belangrijk. Troepen komen namelijk niet op een grote hoop of je af, maar vallen van meerdere kanten aan.
Dat R.U.S.E. zo strategisch is, is niet verwonderlijk. Het spel bootst allerlei gevechten uit de Tweede Wereldoorlog na. Met onder andere de Britten en Amerikanen maak je onderdeel uit van operaties als D-Day en Operation Market Garden. Het spel werkt volgens het standaard RTS-principe van het bouwen van een basis en het ontwikkelen van eenheden, al is het allemaal iets beperkter. Zo laat R.U.S.E. de ‘technologieboom’ vallen. Wel is het mogelijk om eenheden te upgraden. Eenheden zijn er genoeg: verschillende typen infanterie, tanks, vliegtuigen en niet te vergeten, artillerie. Om de eenheden en gebouwen aan te kunnen schaffen heb je natuurlijk geld nodig. Dit krijg je door voorraaddepots te plaatsen, waarna voorraadtrucks vervolgens hun werk doen.
Ruses
Voor R.U.S.E geldt dat micromanagement veel minder aan de orde is. Eenheden zijn bijvoorbeeld zelf intelligent genoeg om te schieten als er een vijand in zicht is. Wat jij moet doen, is de juiste eenheden op de juiste vijandelijke troepen afsturen. En hier introduceert R.U.S.E. een leuke twist. Het spel kent namelijk geen fog of war en dus weet je precies waar alle vijandelijke troepen zich bevinden. Maar om wat voor type troepen het gaat, weet je pas wanneer ze in zicht van je eigen eenheden zijn. Hierdoor kun je aangenaam, maar ook heel onaangenaam verrast worden.
Gelukkig kunnen de zogeheten ruses in R.U.S.E. je een handje helpen. Deze ruses kun je activeren om tijdelijk de bovenhand te krijgen. Zo kun je met een van de ruses onbekende eenheden ergens in een bepaald gebied van de map tijdelijk bekendmaken, waardoor je weet welke eenheden je daar het beste op af kunt sturen. Met een andere ruse kun je je vijand misleiden door een compleet nepleger op hem af te sturen. Vervolgens kun je je echte leger van een andere kant laten aanvallen en stuit je wellicht op veel minder tegenstand. De ruses zijn wat R.U.S.E. echt origineel maakt en zijn doorslaggevend voor de overwinning. Want sterk wordt je niet alleen door een leger te bouwen, maar ook door zo goed mogelijk te weten wat er zich op het strijdveld afspeelt.
Tempo
Een andere doorslaggevende factor voor de overwinning is de besturing. De gedachte dat RTS-games alleen goed gespeeld kunnen worden met muis en toetsenbord, gaat niet op bij R.U.S.E.. De besturing is namelijk ontzettend toegankelijk. Gebouwen en eenheden koop je via een scherm dat je met een druk op de knop tevoorschijn haalt. Het is mogelijk om één specifieke eenheid te selecteren, maar met een enkele druk op de knop kun je ook alle eenheden van een bepaald type in één keer selecteren. Daarnaast verschijnt er door de rechter trigger in te duwen een cirkel waarmee je handmatig eenheden kunt selecteren. Het besturing ysteem is simpel en dat is ook waarom het werkt. Al ligt dit ook aan het feit dat R.U.S.E. een nogal langzaam tempo kent. Strategie gaat hier boven snelheid. Stuur je zonder dat je weet wat er zich zoal op het strijdveld afspeelt een groep eenheden op de tegenstander af, dan kun je keihard afgestraft worden. Het is een strategisch element dat zeker voor de nodige spanning zorgt, de vraag is alleen hoe lang de gameplay intere ant blijft. Na het spelen van een aantal mi ies en skirmish-potjes kon ik niet aan het gevoel ontkomen dat de gameplay behoorlijk langzaam is. Dit ligt vooral aan het feit dat de vijandelijke troepen verspreid zijn over enorme speelvelden en de eenheden ook zeker hun tijd nodig hebben om vooruit te komen. Doordat de vijandelijke troepen zo verspreid zijn, zijn de gevechten bovendien nogal kleinschalig en dus vrij snel voorbij.
De verschillende omgevingen vallen visueel gezien overigens nogal tegen. Zoom je helemaal in, dan zijn bergen bijvoorbeeld nogal hoekig en zien weilanden er wel erg vlak uit. Ook zie je tijdens het inzoomen vaak dat de details nog getekend moeten worden. Niettemin blijft het geweldig om af en toe eens helemaal in te zoomen en de gevechten van dichtbij te volgen. Vooral artillerieraketten zijn met hun zoemgeluid en reikwijdte fantastisch om even naar te kijken. Door het strijdveld van dichtbij te zien krijg je echt het gevoel dat jij de touwtjes in handen hebt. R.U.S.E. doet met een aantal vernieuwingen en met de nadruk op strategische gameplay echt eens iets anders binnen het RTS-genre. Nu is het alleen nog afwachten hoe goed de balans tu en de strategische gameplay en het tempo gedurende het hele spel is.