Een commercieel succes was het eerste deel van Risen mi chien niet, maar toch werd de PC-versie goed ontvangen door zowel recensenten en liefhebbers van moeilijke RPG’s. De extreem slechte port naar de consoles werd minder gewaardeerd en is door ons dan ook met een onvoldoende beoordeeld. Met Risen 2 krijgt de serie zijn verdiende herkansing.
Kiezen
Het verhaal van Risen 2 gaat verder waar het origineel gebleven is. De held zonder naam is aan het drinken geslagen na zijn laatste avontuur, maar wordt al snel in zijn roes verstoord door een aanval van het zeemonster de Kraken. Hij laat er geen gras over groeien en binnen enkele minuten ga je op pad om een wapen te zoeken tegen de legendarische octopus. Althans, dat de introductie waarmee het spel begint.
Verder word je aan je lot overgelaten. Het is onduidelijk waar je precies heen moet en hoe alles werkt. Je kiest bijvoorbeeld geen kla e aan het begin van het spel, maar moet zelf trainers zoeken die je bepaalde vaardigheden bijbrengen. Sluipen en stelen leer je onder andere van een crimineel die in de gevangenis zit en zwaardvechten oefen je tegen soldaten die je onderweg tegenkomt.
Alle vaardigheden kosten geld of ervaringspunten. Je krijgt hier niet veel van en dus moet je kiezen hoe je dit het beste besteedt. Dat is een soort speelstijl waarvan je moet houden, want een keuze staat vast en bepaalt hoe het spel verder verloopt. Dat is vrij uitgebreid in Risen 2, hoewel het minder diep gaat dan je verwacht.
De keuzemogelijkheden zitten overal in het spel. Zo kun je sommige mi ies doen zonder iemand te doden, maar is een Rambo-stijl ook mogelijk. Hoe verder je in het spel komt, hoe meer keuzes je hebt. Deze keuzes maken geen subtiel verschil maar hebben direct invloed. Het is vrij letterlijk het actie-reactiemodel en zo speel je de mogelijkheid vrij om met bepaalde mensen te praten, krijg je extra voorwerpen of wordt je vechtstijl anders.
Doorbijten
Het vechten werkt, net als in het origineel, helaas voor geen meter. Het is een belangrijk onderdeel van het spel en in het begin mag je alleen met een zwaard slaan en verdedigen. Later speel je andere vaardigheden vrij en leer je bijvoorbeeld schieten. Hoe het vechten precies werkt, wordt nooit echt duidelijk. Met een combinatie van een beetje op de knoppen rammen en ontwijken heb je nog de meeste kans om een gevecht te winnen. Aanvankelijk is het vermijden van confrontaties beter en zijn andere oplo ingen vaak effectiever.
Elke vijand behoeft in ieder geval zijn eigen strategie, maar reageert altijd onverwachts door slecht geprogrammeerde intelligentie en onmogelijke collision detection. Na flink wat oefenen en het vrijspelen van meerdere vaardigheden wordt dit vechten al wat draaglijker en krijg je een soort gevoel voor het vechten. Het vrijspelen van nieuwe vaardigheden, het krijgen van dit gevoel en echt iets kunnen in de game, kost helaas erg - mi chien zelfs te - veel tijd.
Knullig
Het vechten is eigenlijk kenmerkend voor de knulligheid van Risen 2. Het is niet alleen verdomd moeilijk, het ziet er ook nog eens belachelijk uit. Alsof twee marionetten elkaar proberen knuffelen, maar elkaar net niet aan kunnen raken. Dan komt tijdens gevechten op willekeurige momenten ook nog eens een zogenaamd toffe slowmotion die het gevecht wat jeu moet meegeven. Dat is nep, geforceerd en voegt totaal niets toe. De ontwikkelaars hadden zich wat dat betreft beter kunnen richten op een nieuw vechtsysteem dat wel lekker werkt.
De stemacteurs bevestigen dat neppe gevoel helaas ook. Vrijwel alles is ingesproken en dat is op z’n zachtst gezegd niet erg goed gedaan. De hoofdpersonen zijn op hun tijd nog grappig en geloofwaardig, maar alle bijrollen worden regelrecht van een blaadje opgelezen.
Grafisch gezien is spel overigens best oké, maar er is gevoelsmatig iets mis mee. Het is prachtig en lelijk tegelijkertijd. Dat komt doordat voorwerpen letterlijk als bloemen uit de grond tot bloei komen wanneer je in de buurt komt. Wij speelde het op de hoogst mogelijke instellingen en van dichtbij ziet het er dan ook prachtig uit, maar in de verte is het een kaal gebied, iets wat zelfs door de lichteffecten niet verhuld blijft. Hopelijk is dit in de uiteindelijke versie verholpen.
Exploitatie en companions
Risen 2 valt in de categorie ontoegankelijke RPG’s die wel ontzettend veel bieden. Daarbij nemen fans alle bugs en onvolkomenheden voor lief in ruil voor een mooi verhaal en veel keuzes. Risen 2 is wat dat betreft een opgepoetste versie van het origineel en daar is niks mis mee, zolang het trouw blijft aan zijn oorspronkelijke concept.
Dat is het grotendeels het geval, maar met de toevoeging van zogenoemde companions laat Risen 2 toch een steekje vallen. Companions zijn extra leden die met je meelopen tijdens je avontuur en helpen aanvallen. Dat klinkt handig en dat is het ook. Het is echter zo handig dat de companions al het werk uit handen nemen. Alle aanvallen worden opgevangen door je computergestuurde vrienden. Zelf kijk je van een afstandje toe en deel je af en toe een klap uit. Dit maakt het spel zo makkelijk dat het eigenlijk niet meer uitmaakt welke keuzes je gaandeweg maakt. Het verliest hierdoor aan diepgang en dat is eigenlijk het enige echt sterke punt van Risen.
Het houdt echter niet op met de companions, ook andere bugs en exploitaties zorgen ervoor dat sommige mi ies wel heel erg makkelijk worden. Savegames misbruiken is een van de grootste problemen, maar ook het vastzetten van monsters en het komen op onbereikbare plekken maken het een makkelijker spel. Zo wil je niet spelen natuurlijk, maar soms is er geen andere optie. Het is daarom aan de ontwikkelaars om deze bugs en exploits er zo snel mogelijk uit te krijgen. Wij hopen dat dit nog op tijd lukt.