Wie dacht dat de sprong van Resident Evil: Code Veronica X naar Resident Evil 4 een grote was, zal verbouwereerd reageren op de verschillen tu en delen 6 en 7. Waar ‘Resi 6’ nog een explosieve third-person shooter was met een uitgebreid combat-systeem en Michael Bay-waardige scenario’s, daar gaat Resi 7 zich weer focu en op onderhuidse spanning en angst uit machteloosheid. En dat alles met de intimiteit van het eerste persoonsperspectief. “Eindelijk”, zeggen sommigen. “Dit voelt juist níet als Resident Evil”, zeggen anderen.
Wie er gelijk heeft? Beide partijen, als je naar de eerste demo (‘Beginning Hour’) kijkt. Het langzame tempo waarmee je in die teaser een vervallen huis moet onderzoeken, doet zeker denken aan de eerste keren dat we het doolhofachtige landhuis van de allereerste game in de reeks doorkruisten. Daarentegen doen zaken als het nieuwe perspectief, de bovennatuurlijke elementen en de Texas Chainsaw Ma acre-achtige setting juist aan totaal andere survival-horror franchise denken, zoals Condemned.
Geen spinoff, geen reboot
Aan Capcom dus de taak om met deze tweede demo te bewijzen dat Resident Evil 7, ondanks al die fundamentele veranderingen, toch écht een Resi-game wordt. Dat de psychopathische rednecks en het spookmeisje zich wel degelijk in dezelfde wereld bevinden als de wereld waarin een kwaadaardig farmaceutisch bedrijf viru en ontwikkelt die mensen laten muteren in groteske vleesmonsters. Dat er een reden is waarom het cijfer 7 in de titel staat, en dit dus een echt vervolg is in plaats van een reboot of spinoff. Na het spelen van de speciale Tokyo Game Show-demo (die dus compleet anders is dan de Beginning Hour-teaser van E3) zijn we nog niet volledig overtuigd dat Capcom in die mi ie geslaagd is. Al zijn we wél blij dat enkele typische Resi-conventies in ieder geval hun kop hebben laten zien.
Waar het in Beginning Hour voornamelijk om verkenning draait, staat in de TGS-demo stealth centraal. Je bestuurt een onbekende jongedame die uit de klauwen van de psychopathische familie probeert te blijven, terwijl ze opgejaagd wordt door de moeder ervan. Het grootste deel van de demo bestaat daardoor uit het verstoppen achter kratten en het op een lopen zetten wanneer de dreiging voorbij is, wat mede dankzij het perspectief een stuk spannender is dan het klinkt.
Zoals altijd met dit soort scripted stealth-secties is er enigszins sprake van trial & error (zo zijn we in totaal twee keer door de angstaanjagende vrouw gegrepen omdat we nog niet wisten welke routes de veilige waren) maar dat is nou eenmaal de aard van ’t beestje. Het is in ieder geval een extreem spannende ervaring, mede omdat het leveldesign (met z’n kapotte kratten, ramen met jaloezieën en muren met gaten) de speler continu aanmoedigt om naar de vijand te gluren terwijl er verstoppertje wordt gespeeld. Dit zorgt voor enkele momenten van onvervalste, Hitchcockiaanse suspense.
Gekkigheid en belachelijkheid
Je zou kunnen zeggen dat deze angstaanjagende achtervolging enigszins doet denken aan Resident Evil 3: Nemesis, maar het is pas na de achtervolging dat de demo z’n Resi-roots écht laat zien. Om toegang te krijgen tot het laatste gedeelte van demo moet er namelijk een puzzel opgelost worden die zowel qua gameplay als gebrek aan in-game logica rechtstreeks uit een old-skool Resident Evil-game lijkt te zijn overgeheveld. Zo moet er aan een raar, kruisvormig object gedraaid worden, zodat de schaduw ervan overeen valt met het silhouet van een spin. Dit opent een deur. Volstrekt belachelijk natuurlijk, en het brak volledig met de eerder opgebouwde spanning, maar het is wel de geruststelling die we zochten. Het is fijn om te weten dat dit nieuwe deel de (niet altijd even) subtiele gekkigheid van de serie nog altijd in zich heeft en dat het niet bang is om te variëren met de gameplay. Eén en al angst en spanning is immers niet leuk; dat is stre . Resident Evil was altijd al op z’n best wanneer het angst balanceerde met campy belachelijkheid, en daarom waren we op TGS erg blij om te zien dat Resident Evil 7 niet vollédig de P.T.-kant opgaat.
De demo eindigt wanneer we de kruipruimte van het pand bereiken en de batterijen van de zaklamp het laten afweten. Wat volgt zijn enkele seconden van pure duisternis, waarna de vrouw waarvoor we de hele tijd gevlucht hebben ons alsnog te grazen neemt. Dit doet ze uiteraard in de vorm van een voorspelbaar (maar daardoor niet minder effectief) schrikmoment, waarbij ze haar smerige, rimpelige gezicht recht in de camera duwt. Wat niet zo heel erg geweest was als we de game op niet in vr aan het spelen waren. Eén meisjesachtige gil en wat urineverlies later geven we de PS VR-bril terug aan de Capcom-werknemer, die ons lachend feliciteert met het bereiken van het einde van de demo. Pfffft, dat virtual reality werkt effectief! Mi chien iets té effectief. Grote kans dat we de volledige game dus gewoon op de ouderwetse manier gaan spelen, aangezien het krijgen van hartaanvallen niet bepaald onze grootste hobby is. Hoe dan ook, de TGS-demo van Resident Evil 7 is een stuk meer veelbelovend dan zijn voorganger, en dat geeft hoop. Als we binnenkort nou ook nog een derde demo krijgen waarin bijvoorbeeld de combat wat meer centraal staat, dan willen we Resident Evil 7 al helemaal het voordeel van de twijfel geven.
Resident Evil 7 komt op 24 januari 2017 uit op pc, PlayStation 4 en Xbox One.
Door Samuel Hubner Casado