Wat dit geheim precies inhoudt, daar mag je zelf achter gaan komen. Duidelijk is wel dat de inwoners van het dorp een onstuitbare haat jegens Léon hebben en op één of andere manier geestelijk geïnfecteerd lijken te zijn. Geen trage zombies dit keer, maar alerte en bloeddorstige mensen, met nog een aardige vorm van intelligentie. Feitelijk heeft dit het spel alleen maar enger gemaakt, omdat je nu constant opgejaagd wordt en de mensen echt doorgedraaid zijn. Denk aan een combinatie van The Texas Chainsaw Ma acre en 28 Days Later, en je komt aardig in de buurt.
Hier blijft het natuurlijk niet bij, want gedurende je zoektocht zul je tegen allerlei andere monsters aanlopen, die heel wat dichter bij de roots van de serie liggen. Zo zul je op een gegeven moment met een enorme trol geconfronteerd worden die echt niet zo één, twee, drie geveld is. Zelfs de gebruikelijke zombies worden niet compleet uitgesloten, alsmede de verschillende gemuteerde diersoorten. In vorige delen van de reeks kwam het er regelmatig op neer dat je jezelf beter uit de voeten kon maken wanneer je een groep monsters tegenkwam. Ammunitie was immers schaars en de gameplay was ook niet bepaald gericht op snelle en doelgerichte actie. Resident Evil 4 slaat hierbij echter een radicaal andere weg in.
Actie zal namelijk in sterke mate aanwezig zijn. De puzzels zijn hierdoor meer op de achtergrond geschoven, zodat de reeks nu ook een bredere doelgroep aan zal spreken. Om het spel in actiesituaties beter speelbaar te maken, is de gehele gameplay omgegooid. Niet langer wordt elke scène vanuit een vast punt aanschouwd, en beweeg je als een lompe dinosauriër door de locaties. Nee, het is nu een echte third-person actie/horror titel geworden. De camera begeeft zich te allen tijde achter Léon en wanneer je met een wapen richt, zal het standpunt zich achter de rechterschouder van onze hoofdrolspeler bewegen. Vanzelfsprekend zijn hierdoor de pre-rendered achtergronden ook vervangen door volledig driedimensionale omgevingen.
Dit betekent niet dat de reeks aan grafische kwaliteit in heeft moeten leveren. Dankzij de kracht van de GameCube, heeft men de sfeer, animaties en aankleding van de omgeving haast perfect over weten te zetten naar drie dimensies. Het is bewonderenswaardig wat voor prachtige beelden Capcom uit de hardware weet te halen. Ik heb alleen het Franse dorpje onder ogen gehad, maar hier laat de game al een diepe indruk achter en steekt het menig andere titel van welk platform dan ook naar de kroon. De menselijke zombies bewegen erg natuurgetrouw en reageren op bijzonder realistische wijze op bijvoorbeeld kogelinslagen. Ook de belichting is uitzonderlijk goed gedaan, wat vooral 's nachts onder invloed van fakkels goed te zien is. Verschillende weerseffecten zijn ook aanwezig en de omgeving zelf is deels interactief onder invloed van physics. Het meest indrukwekkende hieraan is nog wel dat het geheel constant tegen een stabiele framerate op je scherm getoverd wordt.
Dat Capcom de reeks zo radicaal overhoop gehaald heeft qua gameplay, sfeer en setting zal niet alle Resident Evil fans als muziek in de oren klinken, maar wat ik van het spel gespeeld en gezien heb, moet het ook de die-hard fans kunnen bekoren. Zelf heb ik veel respect voor designer Shinji Mikami en Capcom, dat men het aangedurfd heeft om van een, enigszins bekritiseerde, succesformule af te stappen en de reeks in een andere richting te sturen. Als we de Amerikaanse pers mogen geloven, zijn ze hier ook meer dan uitstekend in geslaagd, want daar ontvangt de game momenteel zeer hoge reviewscores. Wij moeten nog even wachten tot maart, eer wij van dit nieuwe horror avontuur op de GameCube kunnen genieten.