Dat Nilin sterk is twijfelen we al snel niet meer aan, want een groot deel van het spel is gericht op actie en het betere klim- en klauterwerk. Maar om een echte heldin te worden, moet ze echter wel eerst haar geheugen zien terug te krijgen. We beginnen het spel namelijk met een vrouw die zich nergens meer iets van kan herinneren. Dat is natuurlijk een gegeven dat in vele andere games ook als katalysator voor het verhaal fungeert, maar in Remember Me draait echt alles om herinneringen. Niet alleen die van de hoofdpersoon, maar ook die van alle personen om haar heen.
Babystapjes
Het jaar is 2084 en het bedrijf Memoreyes beheert alle mogelijkheden om herinneringen van mensen aan te pa en, te ruilen of zelfs volledig te wi en. Nilin is lid van de ondergrondse verzetsbeweging de Errorists, die vechten tegen diezelfde controle. Het is alleen lastig vechten tegen iets waarvan je je weinig herinnert, dus de gaten in Nilin’s geheugen moeten in de loop van het verhaal opgevuld worden door mensen die zich in elk geval voordoen als haar vrienden.
De kruistocht van de Errorists tegen Memoreyes zorgt er echter voor dat een groot deel van de mensen die ze tegenkomt een minder vriendelijke houding tegenover Nilin hebben. Ze is jammer genoeg ook vergeten hoe ze moet vechten, dus dat is iets wat gaandeweg weer getriggerd moet worden in haar onderbewustzijn. In eerste instantie kun je hooguit een paar simpele klappen uitdelen, maar later worden deze combo’s steeds uitgebreider.
Je moet deze combo’s overigens zelf configureren, waardoor je zelf bepaalt of een aanval vooral bedoeld is om schade aan te richten of, wat ook mogelijk is, dat bepaalde klappen op ‘magische’ wijze je gezondheidsbalk of de cooldown-meter voor speciale vaardigheden aanvult. Deze balans moet je echter wel zelf vinden, want wanneer je combo’s uitvoert die weinig schade aan de tegenstander toebrengen, dan duren je gevechten veel langer dan eigenlijk nodig is.
Spelen met herinneringen
Het (op papier) meest intere ante dat we in onze speelse ie tegenkwamen, was de mogelijkheid om de herinnering van een specifiek personage aan te pa en om zo van een tegenstander een medestander te maken. Deze vrouw genaamd Olga zat achter Nilin aan, omdat zij haar verantwoordelijk houdt voor het feit dat haar broer op sterven na dood in het ziekenhuis ligt. Om met deze herinnering te klooien, krijgen we een filmpje te zien waarin haar broer in het ziekenhuis behandeld wordt om hem stabiel te maken. De bedoeling is om deze herinnering zo aan te pa en dat de vrouw de dokter verantwoordelijk houdt voor wat er daarna met haar broer gebeurd is, en niet Nilin.
Terwijl we rustig het filmpje terugspoelen, verschijnen er soms kort glitches, objecten die je kunt manipuleren, in beeld. Aangezien we nog niet echt weten wat we precies moeten doen, pa en we de eerste glitch aan die we tegenkomen, wat enkel de band is waarmee de arm van de patiënt aan het bed is gebonden. Zoals je wel kunt verwachten heeft dit natuurlijk geen enkel resultaat. Een nieuwe poging: we friemelen wat aan een knop. Dit blijkt de toevoer van herinneringen om te keren van broer naar zus en resulteert in het overlijden van Olga. Aangezien zij de persoon is die in het spel tegenover ons staat, is dit uiteraard niet mogelijk. De game duidt dit aan als een bug (geen echte, maar zo noemen ze het in het spel) en we moeten het opnieuw proberen.
Driemaal is scheepsrecht zo blijkt maar weer, want nu beïnvloeden we gewoon alles waarvan we zeker weten dat het geen schadelijk effect op Olga heeft. We veranderen de capsule waarmee de dokter de broer injecteert, maken zijn verdovende masker los en doen nogmaals zijn polsband los. De verkeerde vloeistof brengt de broer in een soort van shock, zonder verdoving raakt hij uit zijn narcose en met zijn vrije hand grijpt hij de dokter bij de keel vast voordat de kamer hermetisch afgesloten wordt. Het resultaat laat zich raden. We denken echter dat enkel het toedienen van de verkeerde vloeistof al resultaat had geboekt, maar het resulterende chaotische filmpje is een leuke beloning voor het experimenteren.
Het voelt naderhand mi chien meer als een gimmick, aangezien er geen enkele tijdsdruk is en een foute keuze geen enkele invloed op het verdere verloop van het spel heeft. Het leidt slechts tot een nieuwe poging en het is vrij gemakkelijk om de te nemen stappen te ontleden aan de hand van je doel. Toch biedt het een leuke afwi eling op het vele vechten en klauteren dat de rest van onze speeltijd behelst. Het Parijs van 2084 gaat namelijk vooral de hoogte in en het krioelt er van de beveiliging.
Bij de hand genomen
In het begin is deze stad overigens nog niet heel intere ant. Je begint in het arme gedeelte en pas later kom je in het mooie gebied, dat je ziet in de verschillende trailers en screenshots. De eerste drie kwartier is de omgeving triest en grauw en geeft het nog niet echt een geweldig visitekaartje af. Pas wanneer je in de rijke buurt komt, merk je dat Neo Paris een omgeving is waarin je graag rond wilt lopen.
Wat we dan wel jammer vinden is dat het spel je enorm bij de hand neemt. Er is weinig ruimte voor eigen interpretatie en ontdekking. Het te volgen pad is altijd aangegeven met een pijl op de plek waar je omhoog moet klimmen of waar je naar de overkant moet springen. En dat is wellicht een beetje overbodig aangezien de omgevingen vrij afgebakend zijn en je toch meestal maar één kant op kan gaan.
Ideaal op papier
Uiteindelijk komt Remember Me vooral op ons over als een mengelmoes van Mirror’s Edge, Beyond Good & Evil, Deus Ex en Uncharted. En hoewel dat op papier ideaal klinkt, weet het spel in elk geval in de eerste twee hoofdstukken nog niet het niveau van die afzonderlijke spellen te benaderen. Daarvoor ontbreekt het vooral aan een duidelijk gedefinieerde eigen stijl en gameplay die je echt bijblijft. Nilin laat mi chien wel zien dat ze haar mannetje staat, maar we zijn nog niet overtuigd dat ze over een paar jaar in één adem genoemd gaat worden met de eerdergenoemde hoofdrolspeelsters.