Eind vorig jaar mochten we even aan de gang met Red Faction: Guerrilla, maar onlangs kregen we de kans flink wat uren in de singleplayer te stoppen. Het derde deel in de serie die bekend staat om het vernietigen van de omgevingen laat lang op zich wachten. Gelukkig komt de extra tijd die in de ontwikkeling van de game gaat zitten het eindresultaat wel ten goede.
Dat valt al op bij graphics. De game heeft zich ontdaan van de ruwe randjes en oogt nu als een game die thuis hoort op de huidige generatie consoles. We hebben hier wel te maken met een ruwe bolster: grafisch komt de game nooit op het niveau van een Gears of War, om maar eens een voorbeeld te noemen, maar dat is noodzakelijk om de totale vernietiging die je kan veroorzaken in beeld te brengen. Wat juist zo indrukwekkend is in deze recente versie van de game, is het scala aan details. De rookpluimen die na een ontploffing willekeurige kanten op waaien, de lichteffecten die bepaalde wapens veroorzaken en de vloeiende animaties: het maakt van een absurde locatie (een door de mensheid gekoloniseerde Mars) een geloofwaardige setting.
De onbetwiste ster van de game is echter de destructie die je aan kunt richten. Elk gebouw in de spelwereld kan namelijk kapot, zonder uitzondering. Het maakt niet uit of een gebouw verband houdt met een mi ie. Door een gebouw, brug of voertuig te vernietigen maak je het jezelf alleen maar makkelijker (of moeilijker) een bepaalde mi ie te halen. Elk gebouw lijkt uit duizenden kleine stukjes te bestaan die allemaal afzonderlijk van elkaar bewegen. Gebouwen vallen op een natuurlijke wijze uit elkaar wanneer je ze laat ontploffen. Een enkele keer sluipt er een foutje in. Dan blijft een toren toch staan, terwijl het alleen leunt op een ladder. Dit hebben we echter zo weinig meegemaakt dat het te verwaarlozen valt.
Red Faction: Guerrilla lijkt dus de game te worden die de eerste twee delen hadden moeten zijn. Waar je in de vorige delen zo hier en daar een muur kapot kon schieten om verder te komen, kreeg je altijd het gevoel dat de game je hand vasthield. Dit is niet het geval bij Guerrilla. Hier kun je alles vernietigen wat je maar wilt en je krijgt er een gevarieerd wapenarsenaal voor. Van mijnen die op afstand tot ontploffing te brengen zijn tot de Nano Rifle die een stof schiet die op een indrukwekkende wijze door muren heen vreet, je krijgt voldoende apparatuur om op creatieve wijze je omgeving te slopen en je vijanden te dwarsbomen. Het leukste blijft nog altijd je eigen hamer, waarmee je elk gebouw tot moes kunt slaan. Kijken hoe lang je aan de fundering van een gebouw kunt timmeren tot de hele boel op je hoofd neerstort, is al vermakelijk genoeg om uren mee bezig te zijn. Indien wapens alleen niet genoeg voor je zijn, zitten er ook nog genoeg voertuigen in de game. De meest leuke zijn de Walkers, die overkomen als uit de kluiten gewa en robots waar je plaats in kunt nemen om vervolgens, jawel, alles aan gort te slaan.
De structuur van de game doet erg denken aan die van andere, meer aardse free-roaming games. De wereld is opgesplitst in verschillende secties, die elk groot genoeg zijn om een verscheidenheid aan mi ies te huizen. De hoofdmi ies laten je het veelal opnemen tegen de Earth Defence Force, de helden uit de vorige delen van Red Faction waarbij het in Guerrilla naar het hoofd is gestegen. Samen met rebellen die zich bij je aansluiten door kleinere mi ies te voltooien schiet en knal je zo een weg door de verschillende gebieden. Vanaf het begin kun je alle gebieden al bezoeken, maar wegens de strengere beveiliging in sommige gebieden, valt dit niet aan te raden. We zagen duidelijk verschil in de secties die wij al bezochten, maar de ontwikkelaar belooft nog veel meer variatie in de omgevingen te hebben gestopt. Zo moeten er ook secties zijn waarin het vervormen van het oppervlakte van Mars om meer overeen te komen met de Aarde, totaal mislukt is. Als gevolg zijn er jungles en ijskoude gebieden in de game geslopen.
Dat is goed nieuws, want als we een vraagteken bij onze speelse ies moeten zetten is het bij de levensduur. Dat de game groot is moge duidelijk zijn, maar hoe lang blijft de totale ervaring echt leuk? De variatie in mi ies is vooralsnog niet groot (het komt vaak neer op het mollen van een gebouw van de Earth Defence Force), maar wanneer de omgevingen erg van elkaar verschillen, zul je ongetwijfeld minder snel verveeld raken. In onze optiek blijft het kapot maken van alles wat los en vast zit echter heel lang leuk. Het klikt gewoon, het voelt goed uitgewerkt en lijkt te teren op een primitief instinct van de mens. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de multiplayer, waarover we later meer vertellen.
Over een aantal weken verschijnt de demo van Red Faction: Guerrilla op Xbox Live en PSN. In samenwerking met THQ kan Gamer.nl echter nu al 500 gamers gelukkig maken. Als je met deze prijsvraag meedoet, maak je kans op een code waarmee je de demo al vanaf 9 april kunt spelen.