Red Faction: Armageddon (hands-on) | Gamer.nl

Red Faction: Armageddon (hands-on) | Gamer.nl

Voor de Total War-purist is het ketterij van de hoogste orde: geen historische setting, maar een volledig fictieve wereld waarin orks, vampiers en dwergen elkaar brullend de hersenpan inslaan. Dat is misschien jammer voor de geschiedenisliefhebber, maar Total War: Warhammer belooft meer spektakel dan ooit tevoren.

Ok, het is officieel geen sandbox-game meer zoals Red Faction: Guerrilla. Maar denk even mee. Een zandbak wordt pas een zandbak zodra je er vier muurtjes omheen bouwt. Tot die tijd is het gewoon een zandvlakte. Onbegrensde mogelijkheden hebben lijkt het leukste dat er is, maar biedt het niet veel meer voldoening om juist grenzen op te kunnen zoeken? Het is in Red Faction: Armageddon daarnaast nog altijd mogelijk om alles naar hartenlust op te blazen.

Consequenties

Schiet bijvoorbeeld het fundament van een gebouw onder zijn verdiepingen kapot en zie het geheel als een kaartenhuis ineen zakken. Zelfs al kijk je niet, het instorten van een gebouw maakt zo'n oorverdovend kabaal dat je het hoe dan ook meekrijgt. Met zijn uitgebreide arsenaal aan wapens biedt Red Faction: Armageddon in ieder geval genoeg middelen om alles om je heen op een zo efficient mogelijke manier ongedaan te maken. Wil je het omslachtig doen, dan is er de vertrouwde hamer uit eerdere delen.

De wapenselectie omvat onder meer de magnet gun, plasma beam en singularity gun, en dat is soms lastig kiezen. Sloop je een enorme toren door er met de magnet gun een rots op af te sturen, zaag je met de plasma beam de poten weg of laat je de gehele toren door een zwart gat opgezogen worden? Ons advies: kloot zoveel mogelijk aan. Je kunt het hele sloopproces van begin tot eind volgen, wat soms erg leuke momenten oplevert. Meer dan eens slingerden we tamelijk onschuldig een plank tegen een kolo ale constructie aan, met een alles vernietigende kettingreactie tot gevolg.

Mars Attacks

Tot zover het destructieve gedeelte. Nu is het beloven van een sterker verhaal in een vervolgdeel nauwelijks creatief meer te noemen, een constructieve toevoeging is het zeker. Geen eindeloze vlaktes meer die je op eigen houtje mag ontdoen van al hun architectuur, maar een plotgedreven tour waarin je meer mag dan naar links, en af en toe naar rechts kijken. Je speelt als de kleinzoon van Alec Mason, Darius, die vijftig jaar na de gebeurteni en van Red Faction: Guerrilla het grootste deel van zijn tijd ondergronds moet doorbrengen. De oppervlakte van Mars is namelijk vrijwel onleefbaar geworden, met zandstormen, tornados en hevige bliksem die de planeet teisteren.

Toch moet Darius er af en toe op uit om goederen van de ene schuilplaats naar de andere te transporteren. Tijdens een van zijn tochten stuit hij op een inheems ras dat zich al in geen tijden meer had laten zien op Mars. Met de bijzonder agre ieve ‘marsmannetjes’ – noem het maar gewoon beesten – en de menselijke kolonisten die niet zo blij zijn met deze nieuwe ontwikkeling, haalt Darius zich een hoop problemen op de hals. Problemen die hij helemaal zelf op mag lo en, omdat iedereen voor het gemak de schuld in zijn schoenen schuift. De insteek van het plot maakt dat Darius enerzijds het woeste landschap van Mars moet trotseren en anderzijds dieper de ondergrondse mijnen in wordt gestuurd om de dreiging van aliens in te perken.   

Ctrl-X

Aan de oppervlakte lijkt Armageddon nog het meest op zijn voorganger. Zo zijn vijanden in één klap weg te vagen door het gebouw waarin zij zich bevinden om te zagen en kennen de omgevingen een aardige schaal. De veel smallere levelstructuur van de mijnen vraagt om een andere benadering. Daar lijkt het spel meer op Gears of War. Dat blijkt bijvoorbeeld uit het wegrollen om projectielen te ontwijken en het aan flarden schieten van alien-grut met een shotgun. Ook heb je nog een aantal verwoestende melee-bewegingen tot je beschikking, die tegen de behoorlijk beweeglijke monsters – soms lijken het net bunnyhoppers – nog aardig nuttig blijken. Het wordt pas echt bruut wanneer je plaats mag nemen in het LEO exo suit, een mech-achtig pak waarmee je simpelweg door muren en vijanden heenbeukt.

Ctrl-Z

Het mooiste van alles is: wat je ook stuk maakt, je kunt het met een druk op de (linkerschouder)knop weer in elkaar zetten. Dat biedt je op microniveau de kans om muurtjes op te werpen tu en jou en je schietende tegenstanders. Op macroniveau geeft het je de vrijheid te experimenteren met de indrukwekkende physics-engine van Red Faction: Armageddon. Enige minpuntje: het spel breekt op dit moment grafisch nog geen potten. Maar zelfs al wordt dat in de komende maanden niet meer aangepakt, zoiets kun je toch veel beter aan de wetten der natuur overlaten.


Artikel als favoriet toevoegen
Deel dit artikel

Aanbevolen voor jou