Met Red Faction: Armageddon probeert THQ meer sturing te geven. De verhaalmodus dropt je niet langer in een grote zandvlakte, waar je hier en daar wat (ongestructureerde) mi ies volgt en ‘op eigen houtje’ gebouwen sloopt. Nee, Armageddon richt zich meer op het verhaal en koppelt daar een rechtlijniger speldesign aan. En als we de naam ‘Armageddon’ interpreteren als het Bijbelse gebruik van het woord, dan kunnen we een apocalyptische en allesbesli ende strijd verwachten.
Door deze radicaal andere focus zou je bijna de coöperatieve multiplayer over het hoofd zien. Dat zou zonde zijn, want deze is behoorlijk sterk uitgewerkt. De zogenoemde Infestation-modus bestaat uit twee spelvarianten: overleef dertig hordes aan vijanden of verdedig een handjevol gebouwen. Tu endoor geef je teamgenoten helende spuiten en voorzie je je zelfgemaakte personage van nieuw wapentuig. Puur conceptueel bekeken is dat een veilige en zelfs ietwat onoriginele keuze. Dat doet overigens niets af aan de modus zelf. Het is een heerlijk uitgangspunt om aliens met hamers aan gruzelementen te slaan, met je magnet-gun naar een berg te smijten of een shotgun onder hun neus te duwen.
Stop, hammertime!
De eerste spelvariant – verdedig jezelf en je team tegen invasies – is sinds deze generatie spelsystemen een onverdeeld succes. Het is uitdagend, vereist samenspel en blijft intere ant, zeker wanneer er ranglijsten mee gemoeid zijn en je nieuwe wapens kunt vrijspelen. Red Faction: Armageddon neemt dit concept als uitgangspunt, maar geeft er wel degelijk een eigen draai aan. Dit komt vooral door de originaliteit van en variatie aan wapens. Je zou bijvoorbeeld verwachten dat een slagwapen je laatste hulpmiddel is, maar de hamer is verra end functioneel. Doordat je er op twee manieren mee kunt meppen, zijn er zelfs aanvalscombinaties mee uit te voeren. Dat zijn weliswaar vrij simpele aanvallen, maar gecombineerd met de gebruikelijke gevechtswapens zorgen ze wel voor een fri e dynamiek.
De magnet-gun geeft ook een dergelijke twist aan de gebruikelijke schietactie. Met dit wapen schiet je banaal gezegd op twee doelen, bijvoorbeeld een rots en een alien. Door de magnetische werking worden beide doelen vervolgens door elkaar aangetrokken. Afhankelijk van de afstand en het gewicht levert dit spectaculaire ‘botsingen’ op. De kans is vrij groot dat een rots op deze manier een alien doodt, maar het wordt pas intere ant als je daadwerkelijk met de physics gaat spelen. Wat gebeurt er immers wanneer je twee wolkenkrabberachtige gebouwen als doelen selecteert? Goedgeplaatste schoten veroorzaken veel ellende – en door de physics minstens zoveel visueel plezier.
Verdedigen is de beste aanval
De vijandige eenheden komen met ma a’s en bieden al gauw flinke tegenstand. Wanneer je ook nog eens gebouwen moet verdedigen, is het al helemaal een hectische aangelegenheid. Maar juist dan komt de coöperatieve multiplayer het beste tot z’n recht. Welk wapen je gebruikt, is dan niet langer een kwestie van smaak, maar van noodzaak. Wanneer meerdere aliens een gebouw bestoken, moet je wel dat ene langeafstandswapens ter hand nemen.
Bovendien worden de aliens sterker naarmate het potje vordert. In het begin strijd je vooral tegen slappe en inzichtsloze eenheden, maar al gauw zijn het daadwerkelijk titanen die vernuftig genoeg zijn om je verdedigingslinie te omzeilen. Goed samenspel is dus e entieel en je moet eigenlijk continu in beweging blijven. De maps zijn namelijk zo ingericht dat de vijanden vanuit elke richting op je afstormen en de gebouwen staan vaak op voor jou posities gepositioneerd.
Tête-à-tête
Een kleine kanttekening is dat sommige gebieden relatief ‘open’ en weids zijn. Je kunt nauwelijks dekking zoeken. Overzicht krijgen van wat er allemaal gaande is, is al helemaal uit den boze. Toch is dat niet per definitie vervelend. Hierdoor is ook de multiplayer van Red Faction: Armageddon behoorlijk intens en hectisch, termen die de game prima pa en.
Door de physics-engine ben je sowieso geënt op destructie. De variatie aan wapentypes betekent ook dat je in kunt spelen op alle soorten oorlogsvoering. Zie je een grote groep in de verte op je afkomen, dan kun je hier net zo goed op inspelen als wanneer je tête-à-tête met een eenling staat. De spelvarianten zijn ook niet enorm dwingend qua opzet, waardoor je vrij wordt gelaten om zelf in te vullen hoe je de enorme hoeveelheid aan vijanden bestrijdt. Het weidsere design van de omgevingen sluit hier prima bij aan.
De coöperatieve multiplayer kent een veel lo ere benadering dan de verhaalmodus. De omgevingen zijn soms weids, dan weer compact. De spelvarianten laten je vrij in je speelwijze: je hoeft enkel rekening te houden met de gesteldheid van jezelf, die van je team en eventueel die van gebouwen. Het speerpunt is de bijzondere combinatie aan wapentuig, waarvan vooral de hamer en de magnet-gun in het oog springen. Red Faction: Armageddon lijkt eindelijk een eigen identiteit te hebben, in plaats van louter een speeltuin van gimmicks te bieden.