Quantum Break start op de stoep van een Amerikaanse universiteit. Het is laat op de avond en het plein ligt vol met rotzooi van een studentenprotest tegen het invloedrijke bedrijf Monarch.
Jij, Jack Joyce (gespeeld door Shawn Ashmore van X-Men), bent om onduidelijke redenen uitgenodigd door goede vriend Paul Serene (Aidan Gillen van Game of Thrones) om met ‘iets’ revolutionairs te komen helpen. Dat blijkt een tijdreismachine te zijn, mede geconstrueerd en vervolgens stopgezet door je onstuimige broer William (Dominic Monaghan van Lost). Zoals je mag verwachten van een spel dat Quantum Break heet, breekt de hel al snel los.
Serene transporteert terug in de tijd en blijkt zelf de snode leider van Monarch te zijn, dat alles op alles zet om jou en je broer te stoppen met het herstellen van de tijdsfragmentatie. Het mooie is dat je zelf de bad guy te spelen krijgt aan het einde van ieder level. Je moet dus telkens zelf kiezen welke plannen Serene gaat inzetten tegen Jack en krijgt de gevolgen daarvan in de game en in een tv-serie (van telkens 20 minuten) tu endoor te zien.
Alan Break
Wat meteen opvalt aan Quantum Break is hoe sterk de game aanvoelt als Alan Wake. De verhaallijnen zijn totaal anders, maar de kille, afstandelijke cinematografie, de korte scènes die vijanden introduceren, de sterk aanwezige voice-overs en de puzzel-gameplay komen erg overeen. Het is een typische actiethriller die balanceert tu en een Tom Clancy- boek en een gemiddelde Nicholas Cage-film. Het is geen geheim dat bedenker Sam Lake zich liever laat inspireren door films en series dan andere games.
De manier waarop de tijdsfragmentatie (‘stutters’) in beeld wordt gebracht, stamt ook uit de koker van Remedy’s vorige game. In plaats van vlammende zwarte schaduwen, vliegen nu reflecties en chromatic aberration-effecten om jou, objecten en gespecialiseerde vijanden heen. Regelmatig staat de hele wereld stil, wat bijzonder cool oogt.
De tijdseffecten in Quantum Break resetten overigens na verloop van tijd. Vooral in de puzzelsequenties wordt daar veel gebruik van gemaakt. Wanneer je een object zoals een brug verplaatst of activeert, schiet het na enkele tellen terug naar zijn originele positie. Zo moet je dat effect telkens zien te stoppen om over die brug heen te kunnen lopen.
Shoot ‘em up
De game is daarbij veel meer op schiet-actie gericht dan Alan Wake. Jack Joyce ragt er zoveel kogels doorheen, dat genoeg munitie vinden tijdens langere gevechten een van de grootste uitdagingen vormt. Pistolen, shotguns en machinegeweren zijn niet de enige wapens in zijn arsenaal. Met tijdreizen komen ook tijdkrachten, die je alle vrijwel meteen ter beschikking krijgt. De basiskracht is Time Vision, gelijk aan het welbekende Bat Vision of Eagle Vision die als een soort radar voor objecten en vijanden fungeren.
Veruit het meest imponerend is Time Stop, een soort van luchtbel die je richting je vijanden werpt. Wanneer je kogels in die bubbel schiet, komen ze halverwege stil te hangen en ontploft de verzamelde kinetische energie met één grote schokgolf (begeleid door elektronische muziek met reverb-geluiden). Meer kogels geeft een breder effect, dus als je het slim speelt kun je hele groepen met Time Stop uitschakelen. Daarnaast beschik je over Time Dodge, een sprintactie waarbij je met een extra druk op de knop een paar seconden bullet-time krijgt. Remedy is Max Payne niet vergeten.
Time Shield is een beschermende bubbel, die je een korte adempauze schenkt. Erg nuttig, want de gevechten zijn behoorlijk intens en flitsend met al die tijdseffecten. Die en andere krachten (zoals het later verkrijgbare Time Rush) zijn alle te upgraden. En dat is wel zo handig. De moeilijkheidsgraad tijdens de demo deed denken aan de lastige latere gevechten uit Alan Wake en Max Payne. Volgens de makers moeten de vijanden nog gebalanceerd worden, dus hoe moeilijk Quantum Break bij release is kunnen we nu nog niet inschatten.
In het begin van de game domineert Jack in elk geval aardig, maar al snel duiken gespecialiseerde Monarch-troepen op. Wij hebben er twee gezien. De eerste is een dik bepantserde guard die jou met een shotgun probeert neer te halen (en daar vaak in slaagt tijdens onze spelse ies). Hij kan zoveel kogels verdragen dat ie zelfs een paar vol opgeladen Time Stop-bubbels overleeft. De andere soort supersoldaat is de Striker. Strikers dragen tijdspakken en kunnen daardoor razendsnel manoeuvreren (en zomaar achter je belanden).
It’s not tv, it’s a Remedy Show
Remedy speelde eerder al met een aparte tv-serie en een televisie-achtig format bij Alan Wake, maar voor het eerst heeft de studio de twee naadloos met elkaar verweven. Je speelt de game met Jack Joyce die het tijdsprobleem probeert op te lo en terwijl Monarch op hem jaagt. Aan het einde van iedere episode sta je in de schoenen van Paul Serene. Hij bevindt zich in een klein level dat gericht is op een specifiek doel: het maken van een invloedrijke keuze op de rest van het verhaal en daarmee dus je eigen spelervaring .
In het eerste level is dat bijvoorbeeld een keuze tu en ‘Hardline’ en ‘PR’. Serene staat op het punt om opstandige rebellen te executeren. Bij Hardline schiet Monarch haar vijanden dood, maar krijgt Jack Joyce in de rest van het spel hulp van de wantrouwende media. Bij PR overleeft iedereen het, maar zet Monarch propaganda in om Jack Joyce zwart te maken en kan hij door omstanders verraden worden. Serene ziet al die opties als terugblikken in zijn verleden, waardoor de speler een goed voorgelegde keuze krijgt over Jacks toekomst.
Na dat keuzemoment schakelt de game naar een live action tv-serie over de mensen achter Monarch. De besli ingen die je maakt in-game zijn ook in de show verwerkt. Je volgt de levens van Monarch-bewaker en familieman Liam (Alan Wake look-a-like Patrick Heusinger), stereotype hacker Charlie (Marshall Allman van Prison Break) en Monarch leiders Paul Serene en Martin Hatch (Lance Reddick van The Wire) tijdens hun jacht op Joyce.
Dat is een échte tv-serie, geen fragmentje van een paar minuten. Pak gerust wat popcorn erbij. De beeldkwaliteit van de serie is hoog, maar de montage is niet altijd even strak en het verhaal lijkt campy, met genoeg stereotypes en clichés uit het thrillergenre. Denk dus meer aan een soort Prison Break dan een The Wire wat niveau betreft. Het voelt ook heel apart om ineens te schakelen tu en spel en serie, zeker omdat het ineens niet meer om Jack Joyce draait.
Hoe ver de invloed van je besli ingen reikt is nu natuurlijk moeilijk in te schatten. In onze se ie leken bepaalde keuzes vooral uit te monden in iets andere dialoog, een iets aangepaste setting en dat je in plaats van persoon A persoon B ontmoet, zonder al te veel invloed op het verhaal. Het is in ieder geval een erg boeiend experiment, zeker omdat tv-series en games zelden geslaagd gecombineerd zijn. Alleen al daarom kijken we uit naar april, als het verhaal van Jack Joyce en Paul Serene afloopt.
Quantum Break verschijnt op 5 april voor Xbox One en pc.