Gezien de ongewone ontwikkelmanier van Project Cars, is het niet zo vreemd dat de titel wat onder de radar doorvliegt. In tegenstelling tot een 'normaal' project kwam er bij Project Cars geen traditionele uitgever aan te pas die vanaf de eerste dag doelstellingen neerlegt voor het project. Er zijn geen tu entijdse toetsmomenten met de belangrijkste pers geweest. In plaats daarvan heeft ontwikkelstudio Slightly Mad Studios (onder meer van Need for Speed: Shift) het gegooid op een stuk crowdsourcing.
De voorbije jaren heeft het de hulp ingeroepen van de eigen fanatieke achterban en bevriende ontwikkelaars om mee te helpen aan de ontwikkeling van Project Cars. Zo zijn er onder meer pakketten met tools te koop die communityleden de mogelijkheid verschaffen om bepaalde content aan te leveren voor de game. Een ander pakket is juist weer bedoeld voor de marketing van het project. Uiteindelijk krijgen deze investeerders ook een stukje van hun eigen inzet uitbetaald in de vorm van winstdeling als Project Cars uiteindelijk gelanceerd wordt.
Intens en intensief
Deze manier van ontwikkelen is intiem, naar binnen gericht, intens en intensief. Dat zie je ook aan het voorlopige eindresultaat dat op de E3 wordt gepresenteerd. De details zitten hem niet per se in overdonderende beelden (ondanks dat veel vrijgegeven beeld wél indruk maakte), maar meer in de racebeleving.
Een bocht in Project Cars is niet zomaar een stuk asfalt dat een afslag neemt, maar is oneffen en zit vol putten en hobbels. Wagens kunnen met de neus over de weg schrapen of juist een minuscuul sprongetje maken door een glooiing en plooiing in het parkoers. Het zorgt ervoor dat elke meter uniek aanvoelt. De ideale lijn is duidelijk in het virtuele circuit gegroefd en daar vanaf wijken levert geheid problemen op.
Dat heeft ook te maken met de realistische, onvergeeflijke besturing. Project Cars is een simulatieracer pur sang en een teen teveel gas bij het uitgaan van een bocht resulteert in een spin. Het over de curbs rijden is een groot risico als je de wagen onder controle wil houden. Iemand eruit remmen kan alleen als je geduld, stalen zenuwen en een echt rij-inzicht hebt. Met de wagen kwakken en smijten heeft geen zin.
Nog wat werk nodig
Project Cars is met zijn racebeleving al erg op de goede weg, maar de game is nog verre van af, dat merk je ook. Vooral in de kunstmatige intelligentie wil het nog niet echt voelen als een game en heeft het nog last van het euvel waar ook andere racegames mee worstelen. Iedere computergestuurde tegenstander rijdt op de automatische piloot zijn rondjes en een inhaalmanoeuvre is zeldzaam, foutjes worden niet gemaakt en afwijken van een voorgeprogrammeerde koers zit er niet in. Hierdoor komt het nog wel eens voor dat je na een inhaalactie toch van de baan getikt wordt, omdat de computer tegen alle logica in weigert om op de rem te trappen. En dat is dodelijk in Project Cars.
Ergens zit er nog een pluspunt aan die uitstapjes buiten de baan: ook die zijn uiterst goed verzorgd. De grindbak slokt je wagen op en binnen enkele seconden kan het compleet klaar zijn, terwijl het zompige gras brokkenpiloten nog net een tweede kans gunt. Hoe dan ook: het klopt tot in de graspuntjes.
Daarom hebben we er ook vertrouwen in dat de rest van Project Cars niets minder dan uitmuntend wordt. Er is toch nog toe de tijd genomen om het ontwikkelproces optimaal in te vullen en dat zal blijven gebeuren. Ooit stond het project gepland voor de vorige generatie spelcomputers, maar er is geen paniek uitgebroken en realistisch besloten om het project naar de huidige consoles te halen. Het doordachte van Project Cars straalt er aan alle kanten af. Nu op naar de eindstreep!