Prince of Persia: The Forgotten Sands laat het ‘mislukte’ avontuur uit 2008 achter zich en kan gezien worden als de spirituele opvolger van The Sands of Time. De weidse, open omgevingen maken dus plaats voor typisch Perzische gebouwen vol levensgevaarlijke hinderni en. Ook speelt het manipuleren van de tijd nu weer een grote rol en vult het verhaal het gat tu en de gebeurteni en van The Sands of Time en Warrior Within. De prins komt net een beetje bij van de heftige strijd in Azad en besluit naar het koninkrijk van zijn broer Malik te trekken. Daar aangekomen, ziet hij een enorme rookwolk en hij trekt gelijk de conclusie dat er iets niet pluis is. De prins gaat op onderzoek uit en komt er vrijwel onmiddellijk achter dat er een fikse oorlog woedt in het gebied.
Oorlog is de Perzen niet vreemd, maar er blijkt meer aan de hand te zijn. Om zijn koninkrijkje te verdedigen, heeft Malik namelijk mystieke wezens laten ontketenen in de hoop dat zij hem zouden bijstaan in de strijd. Maar deze zandmonsters hebben andere plannen. Zij verwoesten binnen een mum van tijd vrijwel de gehele omgeving en doden iedereen die ze op hun weg tegenkomen. Natuurlijk is de Perzische prins de uitgelezen persoon om het tij te keren en deze ramp eigenhandig een halt toe te roepen.
Knokken
Ondanks dat de prins bekend staat om zijn lenigheid, moet hij door deze rotte omstandigheden vaker dan hem lief is zijn wapens trekken. Overal komen wel zandmonsters op z’n pad, en dat in groten getale. Het komt regelmatig voor dat je tegelijkertijd tegen enkele tientallen monsters strijdt. Dit is behoorlijk spectaculair. De monsters zijn behoorlijk bruut en de prins beschikt over snelle zwaardtechnieken. Je kunt bijvoorbeeld op de rug van een vijand springen en vervolgens een mes in zijn nek te prikken. Tewijl je lekker aan het slachten bent, zoomt de camera wat uit, zodat je een goed gevoel krijgt van de schaal van de gevechten.
Toch laten de gevechten een dubbel gevoel achter. Ze zijn groots van opzet en het is tof dat je terug in de tijd kunt gaan als je een ongelukkige beweging maakt, maar al gauw worden ze wat eentonig. Het aantal bewegingen valt wat tegen en je strijdt te vaak tegen hetzelfde soort monsters. Wanneer je telkens dezelfde aanval uitvoert op dezelfde vijand, dan heb je het al gauw gezien, hoe spectaculair het ook is. Het gebrek aan diversiteit valt al helemaal op doordat je in The Forgotten Sands relatief vaak op een groepje vijanden stuit. Mi chien komt hier gaandeweg het avontuur wat verandering in, maar als dit de basis is, dan zijn we hier nog niet helemaal gerust op.
Klauteren
Maar de Perzische prins kan veel meer dan knokken. Hij is de voorloper van de moderne turner en laat dit in The Forgotten Sands aan alles merken. Met het grootste gemak spring je van het ene naar het andere platform, ren je over een muur en ontwijk je tegelijkertijd een handjevol levensgevaarlijke hinderni en. Waar de gevechten niet ontzettend gevarieerd zijn, is het platformgedeelte dat wel. De omgevingen zijn op een ontzettend ingenieuze manier ontworpen en laten je steeds op een net iets andere manier klimmen en klauteren.
Daar komt nog eens bij dat je steeds een andere kracht moet gebruiken om verder te komen. Deze krachten zijn gebaseerd op de vier natuurelementen en naarmate je verder komt, breid je de mogelijkheden van elke kracht uit. De previewversie omvat twee van deze krachten en geeft een aardig beeld van wat we kunnen verwachten. Met de eerste kun je een enorme sprong maken, waarmee je uit het heetst van de strijd kunt wegduiken om vervolgens een aanval vanuit de lucht in te zetten. Maar je kunt de kracht ook gebruiken om naar een vergelegen platform te springen.
De tweede kracht draait om het manipuleren van water. Op een gegeven moment stuit je op een vrij hoge muur. Geen probleem, zou je denken, want de prins is lenig en klimt er zo tegenop. Maar er stroomt een waterval langs de muur die het onmogelijk maakt om tegen de muur omhoog te klauteren. Om verder te komen gebruik je de waterkracht, die ervoor zorgt dat het water tijdelijk in ijs verandert. Op die manier wordt de waterval een wand en kun je moeiteloos de muur beklimmen. Hetzelfde geldt voor fonteinen, die door deze magie in een soort van rekstokken veranderen.
Eigen smoel
De krachten zouden van de omgevingen een virtuele speeltuin kunnen maken. De mogelijkheden lijken enorm en het is dan ook te hopen dat hier in de volledige versie ook op een unieke manier op wordt ingespeeld. Het zou bijvoorbeeld intere ant zijn wanneer puzzels je meerdere krachten laten combineren. Dit zou van The Forgotten Sands ook gelijk meer kunnen maken dan zomaar de spirituele opvolger van The Sands of Time. Het is tof dat je kunt spelen met de tijd en dat het klimmen en klauteren goed lijkt uitgewerkt, maar deze aspecten kennen we al uit eerdere delen. Juist dit soort details zouden The Forgotten Sands een eigen smoel kunnen geven. En dat is per slot van rekening waar de Perzische prins de afgelopen jaren naar op zoek is.