Wie onze vorige preview van Planetary Annihilation heeft gelezen, zal ons enthousiasme vast niet ontgaan zijn. Zelfs met heel veel opties uitgeschakeld en weinig tot geen mogelijkheden om te proeven van intergalactische ruimteslagvelden zagen we direct de potentie van de game. Toch waren we ergens nog wat terughoudend; een game de spirituele opvolger van Total Annihilation en Supreme Commander noemen is één ding, die belofte inlo en is iets totaal anders.
Een andere dimensie
De grootste belofte, servers met veertig spelers die langs elkaar vliegen in een onmetelijk grote ruimte, die blijft voorlopig overigens nog even een belofte. De makers laten ons in de nieuwe bètaversie wél al knokken op meerdere planeten en dat is op zijn zachtst gezegd belachelijk vet. Waar je in andere RTS-games toch vaak elkaar direct opzoekt, daar ga je in Planetary Annihilation toch heel anders denken. Begrijp ons niet verkeerd, een potje plasmakogels uitwi elen tu en honderden bots is en blijft een prima tijdverdrijf, maar juist de drang om andermans planeten te veroveren of te vernietigen maakt dit tot een uitzonderlijke game.
Het zal daarom ook geen verra ing voor je zijn als we je vertellen dat de vetste eenheden en wapens vooral pa en bij dingen die buiten de dampkring gebeuren. Denk bijvoorbeeld aan gevechtsvliegtuigen die van planeet naar planeet kunnen vliegen of een satelliet die in één keer een halve planeet in kaart brengt, inclusief lucht- en zee-eenheden. En de schaal waarop alles zich afspeelt is werkelijk fenomenaal. In Supreme Commander kun je al ver uitzoomen en al die honderden eenheden over het scherm zien kruipen, maar bedenk dat eens wat het betekent als je uitzoomt, de planeet in al zijn glorie ziet draaien en ondertu en ook jouw eigen satellieten, ruimteschepen en andere schepen voorbij ziet vliegen.
Het wordt nog gruwelijker als je naar de volgende planeet of asteroïde te vliegt en daar een basis opzet. Het is zeker niet eenvoudig om te doen en het kost je een vermogen aan energie en metaal om überhaupt een raket de ruimte in te krijgen die je constructieeenheden naar andere plekken vervoert. Maar ben je eenmaal op dat punt aangekomen dat je van planeet naar planeet kunt gaan, dan stijgt de game naar een nieuw niveau. Vijanden komen niet langer recht van voren, maar ook van boven.
Dood van boven
Omdat de meeste servers nog maar weinig spelers herbergen, speelden we vooral potjes tegen een à twee spelers. Hierdoor werden de veldslagen iets voorspelbaarder, omdat het nu eenmaal makkelijker te anticiperen is op de vijand. Maar het is niet moeilijk voor te stellen hoe veeleisend en uitdagend het is als je straks vanuit alle kanten bestookt kunt worden. Bovendien voorziet de game in genoeg mogelijkheden om de effecten van deze ruimtewapens te counteren. Denk hierbij aan speciale gebouwen die kernraketten en zelfs satellieten uit de lucht kunnen schieten. Toch blijven twee wapens veruit favoriet: de Death from Above en de Halley. De laatste is niet echt een wapen, maar een uit de kluiten gewa en motorblok waarmee je een planeet kunt verplaatsen. We hadden het al eerder over deze mogelijkheid, maar om het zelf in actie te zien is toch andere koek.
Ook voor de Halley geldt dat je in een vergevorderd stadium moet zitten om ook maar te denken aan het bouwen van een van deze reuzengebouwen. Het wachten is het echter meer dan waard. Niet iedere planeet kan verplaatst worden en de grootte van het hemellichaam bepaalt hoeveel Halley’s je nodig hebt, maar heb je er eentje gevonden en staan er genoeg van deze gebouwen, bereid je dan voor op een indrukwekkend einde van de vijand waar je jouw net verworven superwapen op af hebt gevuurd.
Heb je toch wat meer met destructie op een iets kleinere schaal nodig, dan helpt de Death from Above zeker. Deze satelliet zou vanwege de dodelijke laser direct de hoofdrol krijgen in een James Bond-film uit de jaren tachtig. Dat je een heerlijk bombastisch geluidje hoort wanneer deze knaap gestaag boven zijn doelwit gaat hangen om vervolgens zijn wapen in te zetten, maakt het plaatje helemaal compleet.
Hoewel de game nog lang niet af is, kun je nu al uren en uren spenderen aan alle eenheden, gebouwen en opties die de game biedt om je tegenstanders koud te maken. Daarnaast voorziet een zeer handige level editor erin dat je binnen een paar minuten al een eigen sterrenstelsel hebt gebouwd waar je vervolgens indrukwekkende ruimteoorlogen mag voeren. Dat een bèta dit al voor elkaar krijgt, kan alleen maar betekenen dat de volledige game straks niet mag ontbreken in je collectie.