Enkele weken geleden keek Gamer.nl al vooruit naar Codemasters' Perimeter. Een kla ieke RTS met enkele bijzondere features, waaronder wat terraforming, nanotechnology en perimeter shields. Het klinkt mooi, maar hoe speelt het? Wij speelden de beta en waarschuwen je nu al: Perimeter is een titel om rekening mee te houden! Voor de mensen die willen weten wat de drie top features zijn van Perimeter raad ik aan de vorige preview te lezen. Hierin staat precies uitgelegd wat terraforming, nanotechnology en perimeter shields zijn, en wat je er mee kan.

Na het installeren van de preview neemt het spel een kleine 2 GB aan ruimte in beslag. Tijd om eens te gaan testen hoe het spel werkelijk speelt! Na het opstarten had ik gelijk een uniek gevoel. Het spel voelt hetzelfde aan als Total Annihlation, als dat geen compliment is! De enige resource in het spel is energie, wat lijkt op het energie/metal systeem van de beste RTS aller tijden. Omdat er slechts één energiebron is, denk je dat het een simpel systeem is. In de praktijk valt dit best tegen. De hoeveelheid energie hangt af van het gebied dat je onder controle hebt. Tijdens het spelen moet je dus continu uitbreiden om voldoende energie te hebben. Als je na een hectische veldslag bent vergeten je gebied uit te breiden, kan het best zijn dat de computer keihard terug slaat omdat hij opeens veel meer energie heeft dan jij.

Units klaar om te vechten

In de preview ben ik al uitgebreid ingegaan op het verhaal achter Perimeter. Geen verhaal waar je een award voor wint, het gaat immers om de gameplay. In de 14 van de 27 mi ies welke tot nu toe in het spel zitten, bleek toch dat het verhaal een beetje anders in elkaar zit. De mensheid is inderdaad de eerste planeet ontvlucht en reist nu door het heelal in gigantische, vliegende frames. Dit zijn vliegende steden waarin honderdduizenden kolonisten overleven. Met behulp van een soort warp portals kan men springen van planeet naar planeet. Alle planeten hangen namelijk in een netwerk, ooit opgebouwd door een lang verdwenen ras. Wel kan de mensheid met behulp van speciale portals planeten in het netwerk erbij hangen. Eigenlijk lijkt dit het beste op het concept van de televisieserie Star Gate. Aan het einde van het netwerk is een speciale planeet, waar de zon altijd schijnt en het gras altijd groen is. Het eindstation voor de mensheid.

Zomaar een dagje vechten in Perimeter

Tot nu toe heeft de mensheid echter weinig haast gehad, totdat de Scourge verscheen. De Scourge is een vernietigend ras, welke overal opduikt waar de frames verschijnen. Verwoestend, in grote aantallen en steeds sterker jaagt de Scourge op de mensheid. Contact wordt verloren met planeten en er komen steeds meer aanvallen. Snel wordt door de Spirit Counsel besloten dat het tijd wordt om op pad te gaan naar de mysterieuze laatste planeet. En uiteraard ben jij het die het vuile werk mag gaan opknappen. Wat is gebleven zijn de verschillende fracties, ieder met een eigen blik op hoe het verder moet met de mensheid.

Onderling zitten de verschillen vooral in het gebruik van de units. Iedere fractie heeft zijn eigen specialiteiten. De enige groep kan de Scourge beïnvloeden, de andere valt weer het liefst ondergronds aan. De fracties hebben dus niet ieder hun volledig eigen bouwstijl en grote verschillen die we tegenkomen in Starcraft, het zijn meer de accenten die het verschil brengen.

Eat this

Een van de features van Perimeter is het gebruik van perimeter shields. Dit kan op twee manieren. Ten eerste kan je in één keer alle shields van je basis aanzetten. Waarschijnlijk is dit de beste verdediging, alleen loopt je stroom rekening op deze manier nogal snel op. Binnen enkele minuten draai je je zorgvuldig opgespaarde energie voorraad er doorheen, met als resultaat dat je volledig weerloos bent. Wat slimmer is het om op de plaats van de aanval de shields per stuk aan te zetten. Dit is gemakkelijk en snel te doen met sneltoetsen, en ook een stuk voordeliger voor je stroomrekening.

Daar gaat je stroomrekening