Nuclear Dawn is namelijk een mengelmoesje van een shooter en een strategiespel. De mechanieken achter beide genres wekken de indruk dat ze nauwelijks te combineren zijn, maar blijken elkaar aardig aan te vullen. Sterker nog, het concept zorgt ervoor dat samenwerken met andere spelers eens niet geforceerd aanvoelt. Je wilt daadwerkelijk in een team zitten dat goed op elkaar is afgestemd en waarbij iedereen op z'n eigen manier een steentje bijdraagt.
Leider in vogelvlucht
Nuclear Dawn is een multiplayergame, waarin twee groeperingen van maximaal twintig man tegen elkaar strijden. Elk team heeft een leider, die zich voornamelijk bezighoudt met het uitstippelen van de strategie. Dit gebeurt op een wijze die we kennen uit zo'n beetje elk willekeurig strategiespel. Je overziet het speelveld van bovenaf en er is een munteenheid waarmee je energie, gebouwen en extra functionaliteiten kunt vrijspelen. Tijdens een potje bouw je bijvoorbeeld een fabriek die nieuw wapentuig aflevert of positioneer je torens en energiecentrales dusdanig dat je je basis laat uitwaaieren naar andere plekken in de omgeving. Zo heb je niet langer slechts een centrale, kwetsbare uitvalsbasis.
Tu endoor werp je een blik op het speelveld om te kijken hoe je team ervoor staat en geef je de veldtroepen tips over waar zij zich het beste naartoe kunnen verplaatsen. Precies hier zit de crux van Nuclear Dawn. De veldtroepen zijn je teamgenoten. Voor hen voeren logischerwijs shooterelementen de boventoon. Zij kiezen een kla e - van sluwe sluiper tot brute beul - en proberen vervolgens strategische punten in te nemen, die de economie bevorderen en op hun beurt de basis van de tegenstander blootleggen.
Het aardige van de wi elwerking tu en teamleider en veldspelers is dat ze elkaar daadwerkelijk nodig hebben. Kloot de strateeg maar wat aan of vertikt hij het simpelweg om her en der turrets te plaatsen en te investeren in de wapenontwikkeling, dan blijft je invloed als simpele 'pion' uiterst beperkt. Dan is er overigens nog geen man overboord; elk teamlid kan een motie van wantrouwen indienen. Met voldoende stemmen verliest de leider uiteindelijk zijn positie en kan iemand anders achter de knoppen kruipen. Hoe dan ook, communicatie is e entieel, of dit nu via (voice)chat of icoontjes op de plattegrond verloopt.
Project met lange adem
Het concept laat je ook op een ongebruikelijke wijze tegen de omgevingen aankijken. Normaliter heb je in een shooter al gauw in de gaten waar de snipers zich verschuilen en hoe je het makkelijkste bij de basis van je tegenstander kunt komen. In Nuclear Dawn ligt het leveldesign ook vast, maar is het lang niet zo verstandig om op de automatische piloot over te schakelen. Je moet namelijk op het moment zelf zien uit te vogelen hoe je tegenstander zijn basis heeft vormgegeven en waar uiteindelijk het zwaartepunt van het gevecht zal komen te liggen. Het ene moment zal de slachtpartij zich ergens in het midden afspelen, maar met een aantal geniale strategische zetten en een krachtige energiecentrale in de buurt, kun je je tegenstander terugdrijven naar zijn eigen basis. Spelbedervende campers ga je tegen door simpelweg een turret in de buurt te plaatsen.
Deze focus op een steeds veranderende omgeving zorgt voor een dynamische ervaring. Als veldspeler moet je enorm flexibel en vernuftig van geest zijn: de teamleider geeft steeds een eigen draai aan de omgevingen en doordacht samenwerken is e entieel om daadwerkelijk op de overwinning binnen te slepen. Tevens speel je gaandeweg meer tactische mogelijkheden vrij, zoals een ander type kogels of een volledig afwijkende uitrusting. Wanneer Interwave Studios hier door middel van downloadbare content regelmatig gadgets, wapens of zelfs volledige levels aan toevoegt, kan Nuclear Dawn best wel eens een hele lange adem als multiplayertitel hebben.
De nauwe samenwerking met Valve - Nuclear Dawn draait nota bene op de Source-engine - kan hier een cruciale rol in spelen. Het bedrijf achter Steam is in staat om Nuclear Dawn te pushen en zodoende een behoorlijke schare mensen aan te spreken. Bovendien onderstreept een soortgelijk project als Killing Floor dat er wel degelijk plek is voor een multiplayergame náást Call of Duty, Battlefield en consorten. En dan heeft Nuclear Dawn voor ons ook nog eens een bijzondere trekpleister: de Nederlandse oorsprong.