Van deze drie titels is het Japanse rollenspel Ni No Kuni: The Sorcerer of Darkne zonder twijfel de meest ambitieuze. Een simpel feit maakt dit eigenlijk al duidelijk. Het spel wordt geperst op de grootste Nintendo DS-cartridge (512MB) tot dusver. In de tijd van blu-ray en immens grote harde schijven lijkt dit mi chien weinig, maar relatief gezien is het ontzettend veel. Super Mario 64 DS is nog geen 16MB groot en ook het ietwat recentere The Legend of Zelda: Spirit Tracks staat op een cartridge van 'maar' 128MB.
De pracht en praal van Studio Ghibli
Dit technisch geneuzel is op zich natuurlijk niet erg intere ant. Uiteindelijk koop je daar natuurlijk niets voor. Toch is het bij Ni No Kuni wel degelijk het noemen waard. Het spel ontstijgt namelijk de gebruikelijke ontwikkelprocedure. Ontwikkelaar Level-5 heeft de vormgeving en presentatie uitbesteed aan het animatietalent van Studio Ghibli. Deze filmmaatschappij heeft in het westen nog niet de allure van een Walt Disney of Pixar, maar produceert wel minstens ’zulke intere ante films. Spirited Away heeft het bedrijf bovendien ook buiten Japan op de kaart gezet, en ook Howl's Moving Castle en Whisper of the Heart hebben het internationaal aardig gedaan.
Hierdoor kunnen we in Ni No Kuni dus genieten van de meest fantasierijke en sprookjesachtige omgevingen, personages en dialogen. Studio Ghibli heeft de vrijheid gekregen om ons eens te meer van haar kenmerkende stijl te laten genieten. Wanneer je naar een trailer van het spel kijkt, krijg je daardoor het idee naar een licentiespel te kijken, dat gebaseerd is op een willekeurige film uit de catalogus van de filmstudio. Alleen - en dat is het fraaie - is dat niet zo. Dit is een project op zich. De fouten die je bij een flink aantal licentietitels terugziet, kan Ni No Kuni bijna niet begaan. Er hoeft bijvoorbeeld niet krampachtig vastgehouden te worden aan stemacteurs, een universum en de gebeurteni en die zich daarin voltreken.
In plaats daarvan is er ruimte voor een volledig nieuw verhaal. Ni No Kuni draait om Oliver, wiens moeder plotseling sterft. Vlak voor haar dood heeft zij hem een pop gegeven, met een belachelijk lange neus waar ook nog eens een lampje aan hangt. Uiteraard is het niet zomaar een frutsel van aan elkaar gekleefde stofjes, maar is het een levend wezen. Alsof dit Olivers leven nog niet genoeg op de kop zet, vindt hij een magisch boek waarmee hij in een parallel universum terechtkomt. Daar ontmoet hij de meest fantastische en absurde wezens en wordt een intens avontuur ingeleid.
De kla e van Level-5
Een soortgelijke beschrijving had zo op het hoesje van een Studio Ghibli-film kunnen staan. De studio is bovendien in staat om behoorlijk wat emotie in de films te verwerken. Oorlogsepos Grave of the Fireflies wordt bijvoorbeeld als een heuse tranentrekker gezien. Doordat Ni No Kuni echter op zich staat, zou het nog wel eens het beste van beide werelden kunnen bevatten: de charme van animatiefilms, maar dan in spelvorm. En wie kan Studio Ghibli daar beter in bijstaan dan Level-5? Het portfolio van deze ontwikkelaar is met de Nintendo DS-titels Profe or Layton, Dragon Quest IX en Inazuma Eleven behoorlijk indrukwekkend. Deze blinken uit door hun ijzersterke en verra end intelligente concept. De manier waarop Profe or Layton gebruik maakt van de mogelijkheden van de Nintendo DS, voelt zelfs na drie delen nog fris.
Voor Ni No Kuni zal laatste dat iets minder opgaan. Het is namelijk een vrij conservatief rollenspel, waarin turn-based gevechten en het kletsen met personages centraal staan. Hier is niet veel mis mee. Als Level-5 haar reputatie hoog houdt en er dus voor zorgt dat het goed verzorgd is, kun je hier bijna niet over vallen. Daarbij wordt het touchscreen op een vrij ingenieuze wijze gebruikt. Het uitoefenen van magie doe je op z'n Harry Potters: met je stylus teken je symbolen die voor een bepaalde actie staan. Dit is overigens meer dan een leuk extraatje en maakt een wezenlijk deel uit van het spel. Sterker nog, er zijn zoveel combinaties mogelijk dat er bij de Japanse versie zelfs een heel boekwerk zit waarin je alle symbolen kunt terugvinden. De fri e ideeën zitten dus op andere plekken dan waar je hen zou verwachten.
Uiteindelijk moet Ni No Kuni ook nog in een aangepaste vorm voor de PlayStation 3 verschijnen, maar die versie ligt nog in de verre toekomst. En waarom zouden we ons nu al op die variant focu en, wanneer het ambitieuze Ni No Kuni DS eraan zit te komen? Het enige waar we op dit moment nog op hopen, is dat de Japanse stemmen er niet zomaar uit gebeiteld worden. Hoe mooi de films van Studio Ghibli ook zijn, de Engelse (of Nederlandse) stemacteurs doen vrijwel altijd afbreuk aan de ervaring.