Maar voordat we het daar over hebben is het eerst tijd voor wat context. Army-to-Army is namelijk slechts een radertje in de grotere motor, die vooral draait om de typische Japanse rpg-gameplay. In de kern lijkt Ni No Kuni 2: Revenant Kingdom logischerwijs op zijn voorganger, maar met twee belangrijke verschillen: de gevechten zijn dit keer niet langer turned based maar real time en Studio Ghibli is niet bij dit vervolg betrokken.
Real time magisch
Van de gevechten zien we in alle eerlijkheid simpelweg te weinig om er iets zinnigs over te zeggen. Ja, het vechten is vloeiend en dat is een welkome verandering na het eerste deel, maar de zwakke vijanden die we tegenkomen gaan zo snel naar de grond, dat we het vechtsysteem ook niet echt op de proef stellen. Wat we wél al constateren, is dat Ni No Kuni 2 weinig aan magie heeft ingeboet. Dat is ook niet heel gek. Studio Ghibli als collectief werkt weliswaar niet mee aan deze game, maar de voormalige character designer van de animatiestudio, Yoshiyuki Momose, en componist Joe Hisaishi, zijn wél bij de ontwikkeling van dit deel betrokken en dat is te merken. Vooral de muziek maakt net zoveel indruk als in het eerste deel.
Terwijl je op avontuur gaat in de wereld van Ni No Kuni 2, bouw je aan je koninkrijk. De hoofdrolspeler is dit keer immers de jonge koning Evan, die uit zijn kasteel is gejaagd en nu een nieuw koninkrijk opbouwt. Dit segment van de game krijgen we maar heel oppervlakkig te zien, maar een medewerker van Level-5 legt uit dat je bijvoorbeeld een scheepsbouwer kan overhalen naar je koninkrijk te komen. Als hij inderdaad neerstrijkt in jouw vorstendom, beschik je over boten waardoor zich weer nieuwe routes openen. Het koninkrijk speelt ook een belangrijke rol bij het derde onderdeel van de game dat we zien, de Army-to-Army gameplay. Koninkrijken voeren immers oorlog en ook al is Evan nog een klein jochie, hij gaat voorop op het slagveld om zijn troepen te leiden.
Ten oorlog!
Dit stuk van de game is enerzijds heel simpel in opzet, maar blijkt toch best een tactisch tintje te hebben en is vooral erg leuk om te spelen. Evan betreedt schouder aan schouder met zijn troepen het slagveld. Het idee is echter dat je hen geen bevelen geeft, maar de troepen om jou heen laat draaien. Als we het veld betreden worden we netjes geflankeerd door een groep zwaardvechters en een groep boogschutters, maar met de schouderknoppen draaien we hoe onze manschappen staan.
De besturing is eenvoudig en het steen-papier-schaar mechanisme dat volgt als we de strijd aangaan, spreekt erg voor zich. Als we aflopen op een groep vijandige boogschutters draaien we onze troepen zo dat de zwaardvechters voorop lopen, waarop hun zwaarden snel korte metten maken met de vijand. Bij een groep vijanden met schilden houden we onze zwaardvechters echter op afstand en beschieten we ze met onze boogschutters. Helemaal tof is wanneer we even later ook een speciale actie ontgrendelen, en op precies het juiste moment een bombardement op de vijand loslaten.
Dit klinkt allemaal waanzinnig episch en eerlijk gezegd voelen we ons ook best een veldheer als we over het slagveld marcheren, maar tegelijkertijd oogt Ni No Kuni 2 met zijn tekenfilmachtige graphics en de aanstekelijk vrolijke muziek ontzettend lief en zachtaardig. We hebben slechts kort – te kort – mogen ruiken aan deze game, maar alles wijst erop dat Ni No Kuni 2 weer precies de juiste snaar weet te raken als het gaat om sfeer en grootsheid.
Ni No Kuni 2: Revenant Kingdom verschijnt op 19 januari 2018 voor pc en PlayStation 4. Voor deze preview werd de game gespeeld op PlayStation 4.