Electronic Arts is de afgelopen jaren hard op weg om met de zogenoemde Be a Pro-modus een nieuwe standaard te vestigen in het sportgenre. Deze modus bied je de mogelijkheid om je de gehele wedstrijd door de ogen van één speler te laten beleven. Vanzelfsprekend is dit ook mogelijk in NBA Live 09. In de versie die wij onder handen kregen was deze spelmodus helaas nog niet beschikbaar. Louter tijdens de interactieve laadschermen, die zich in een trainingszaaltje afspelen, was het mogelijk te ervaren hoe het is om een profe ionele basketballer te zijn. Gedurende deze kortstondige laadschermen werd al wel meteen duidelijk dat het absoluut geen straf is om in de huid te kruipen van slechts één speler. Niet alleen komt het de intensiteit van het spel ten goede, ook wekt het de indruk de sport daadwerkelijk te beleven en heb je het gevoel de volledige controle over de betreffende speler te hebben. Dit gevoel wordt alleen nog maar versterkt door de knappe kunstmatige intelligentie van zowel je metgezellen als je opponenten. Waar mogelijk duiken ze de diepte in, geven ze rugdekking bij een snelle uitbraak en reageren ze op je tactische aanpa ingen.

Een partijtje spelen in de Be a Pro-modus was er niet bij, maar deze vroege versie stond het wel toe een volledig team te besturen. Al tijdens het eerste potje kwam de toegankelijkheid van NBA Live 09 naar voren. Vrijwel onmiddellijk werden prachtige combinaties op poten gezet en werd de ene na de andere driepunter gescoord. Een lage instapdrempel kan alleen maar toegejuicht worden, zolang het maar niet ten koste gaat van de diepgang. Dit is gelukkig niet het geval, al had een iets uitdagender schietsysteem absoluut niet mi taan. Voor je het door hebt ben je in staat moeiteloos van een grote afstand te scoren, waardoor zo goed als elke aanval resulteert in een minstens twee punten. Dit betekent overigens niet dat opponenten zo te overkla en zijn. Integendeel. Om je tegenstander van de mat te spelen, zul je van behoorlijk goede huize moeten komen. Computergestuurde teams weten, al naargelang de moeilijkheidsgraad, immers ook de meeste schietkansen te benutten.

De welbekende trucjes zijn eveneens van de partij. Deze voer je, zoals in vrijwel elke sporttitel van Electronic Arts, uit met de rechter analoge knuppel. Door de jaren heen heeft Electronic Arts dit spelelement gepolijst, wat overduidelijk zijn vruchten afgeworpen heeft. Het systeem voelt erg intuïtief aan en is oersimpel te gebruiken, maar kent paradoxaal genoeg zoveel diepgang dat de meest imposante bewegingen louter na vermoeiende oefense ies uitgevoerd kunnen worden.

Deze trucjes zijn natuurlijk handig om tegenstanders te pa eren, maar het feest is pas compleet als ze ook nog eens het oog weten te plezieren. Je raadt het al, de bewegingen worden erg fraai en vol detail weergegeven. Ook de rest van het spel kent de nodige audiovisuele fine e. Teamgenoten wijzen naar de plek waar ze de bal zouden willen ontvangen, coaches lopen geageerd langs de zijlijn en supporters joelen hun geliefde club onvermoeibaar toe. Doordat er continu van alles gebeurt op en rondom en speelveld, vergeef je dan ook al snel dat spelers er nog steeds uitzien als wa en beelden en zo nu en dan op de meest vreemde wijzen in elkaar blijven haken.

Zo nu en dan wordt de schijn gewekt dat Electronic Arts de monopolie op een aantal sporten heeft. Bij basketbal is dit allesbehalve het geval. Vooral de NBA 2K-serie biedt behoorlijk wat tegenstand. Tactische mogelijkheden, vernuftigheid van trainers en afkoopbare spelerscontracten: vrijwel alle mogelijke elementen uit het basketbal zijn verwekt in het spel. Geloof het of niet, maar de talloze opties functioneren ook nog een stuk voor stuk naar behoren. Naast de gebruikelijke spelmodi is het bovendien mogelijk een overdosis aan nevenactiviteiten te verrichten. Zo is het mogelijk om een dunk contest aan te gaan, kun je één-versus-één spelen op achtergestelde straatveldjes en zijn verscheidene opgeslagen herhalingen aan elkaar te plakken middels een doeltreffend editprogrammaatje. Voordat je alle spelmodi doorlopen hebt, ligt de volgende editie naar alle waarschijnlijkheid alweer in de budgetbakken.

Daarnaast zijn de animaties van een ongekend niveau. Bij het neerkomen van een speler na een gruwelijke dunk wordt de impact van de sprong haarfijn in beeld gebracht. Zelfs het geven van simpele pa es en het maken van schijnbewegingen verloopt vloeiender dan ooit tevoren. En waar de beste aanvallers reeds lange tijd van unieke bewegingen voorzien waren, is nu ook de kenmerkende speelstijl van topverdedigers in het spel geïmplementeerd. Het klinkt allicht cliché, maar als je niet weet dat een spel op je televisie wordt geprojecteerd, dan heb je ongetwijfeld het idee een basketbalwedstrijd te aanschouwen. Het ontbreken van anti-aliasing zorgt er spijtig genoeg voor dat het spel uiteindelijk toch van de werkelijkheid te onderscheiden is. Echt hinderlijk is het niet, maar kartelige randen zouden anno 2008 wel weggewerkt mogen worden.

Wat de franchise reeds sinds enkele edities kenmerkt, is het ingenieuze schietsysteem. Waar je normaliter de gebruikelijke knoppen gebruikt om een schot te lo en, dien je hiervoor in NBA 2K9 het rechterpookje te gebruiken. Door dit analoge systeem wordt er wat nuance aan de schoten toegevoegd en zijn het vooral de vaardigheden van de speler die uitmaken of je pogingen resulteren in punten. Driepunters vereisen dan ook de nodige precisie en zijn, in tegenstelling tot in NBA Live 09, lastig te verwezenlijken.

Het is waarschijnlijk een ietwat opzienbarende uitspraak, maar qua presentatie kan Electronic Arts nog het nodige leren van 2K Sports. Het geheel wordt gepresenteerd als zijnde een televisieprogramma. Verra end genoeg komt dit erg goed  tot z'n recht. Alvorens je de daadwerkelijke wedstrijd opstart, word je al volledig in de basketbalstemming gebracht. Om het historische kader van de wedstrijd te belichten wordt beeldmateriaal getoond van de afgelopen confrontaties. Eenmaal aan het spelen wordt er zo nu en dan een derde commentator in het leven geroepen. Deze lieftallige vrouw levert de nodige achtergrondinformatie door tactieken uit de doeken te doen en eerder afgenomen vraaggesprekken uitvoerig te behandelen.

Zoals je mi chien wel al hebt kunnen opmaken uit de bovenstaande tekst, is het lastig één van beiden te tippen. Het is naar alle waarschijnlijkheid de persoonlijke visie die zal moeten uitmaken welke franchise het meeste plezier oplevert. NBA 2K9 lijkt ietwat meer diepgang te bevatten, kent fenomenale animaties en blinkt uit op het gebied van presentatie. NBA Live 09 pak je daarentegen weer sneller op, is een stuk actievoller en voegt met de Be a Pro-modus een extra dimensie aan het geheel toe. Koop je blindelings één van beiden, dan ben je echter ook niet in de aap gelogeerd. Zowel NBA Live 09 als NBA 2K9 staan op vrijwel alle fronten hun mannetje en bieden een enorme spelduur. Mits je van Amerikaanse sporten houdt natuurlijk.