Blizzard staat niet bekend om revolutionaire veranderingen. Het bedrijf is er juist trots op dat het zijn energie steekt in het verfijnen van eigen (en andermans) ideeën. Die filosofie straalt af van elk aspect in de nieuwe beginnerszone van Mists of Pandaria. Vanaf het eerste moment dat we onze nieuwe Pandaren Monk starten, valt op hoeveel aandacht er aan de details is besteed. Van de vloeiende animaties van de Pandaren, die hun forse voorkomen combineren met elegante bewegingen, tot de vormgeving van het landschap. Maar het zijn juist ook de kleine dingen die de wereld echt tot leven doen komen. Zoals bijvoorbeeld het rammelen van de houten wielen van een kar tijdens een rit door het glooiende landschap. World of Warcraft heeft er nog nooit zo goed uitgezien en komt daardoor geheel niet gedateerd over.
Panda Power
De grote sterren van deze meest recente uitbreiding van World of Warcraft zijn het nieuwe Pandaren-ras en de 'Monk'-kla e. Zoals gezegd zijn de Pandaren schitterend geanimeerd. De beren zijn fors en gespierd en aan elke beweging is te zien hoe veel gewicht ze meetorsen. Tegelijkertijd is het op geen enkel moment ongeloofwaardig dat de reuzenpanda’s grote Kung Fu-meesters zijn.
Uiteraard proberen we de Monk uit, en hoewel we natuurlijk nog niet weten hoe de kla e op latere levels werkt met een volledig arsenaal aan vaardigheden, is het basisprincipe vrij snel duidelijk. De Monk heeft in feite twee 'energiesoorten'. Aan de ene kant is er 'uithoudingsvermogen' en aan de andere kant ‘Chi’. Sommige aanvallen verbruiken uithoudingsvermogen, maar bouwen Chi op. Andere aanvallen verbruiken die Chi dan weer.
Stem
We ergeren ons al vrij snel aan de voice-over. Als we een aanval proberen waar we te weinig uithoudingsvermogen voor hebben, blijft die dit keer op keer zeggen. Ja-haaa, we weten dat nu wel. Sorry hoor, dat we in het heetst van de strijd een keer te veel op '1' drukten, en dan voor de vierhonderdste keer 'I am out of energie' te horen krijgen.
Maar ja, daar kunnen we wel mee leven, want de manier van vechten met de Monk is op zich heel aangenaam. Wel merken we dat de 'progre ie' van de Monk nogal langzaam voelt. Het duurt gewoon een tijd voor je nieuwe vaardigheden krijgt, zodat je in eerste instantie opgescheept zit met maar een paar aanvallen. Het is ons duidelijk dat Blizzard de gevechten dynamischer wil maken, maar het duurt naar onze smaak te lang voor het ook echt zo voelt.
Verfijning
Tijdens de eerste tien levels krijgen we voldoende gelegenheid om onze vechtkunst uit te proberen, en ook hier gaat Blizzard een stapje verder. De beginner-quests van de Pandaren zijn van exceptioneel hoge kwaliteit. Ja, er zitten nog heel wat 'dood acht van X'- en 'verzamel tien van Y'-opdrachten tu en, maar deze worden vaak genoeg afgewi eld met hele nieuwe klusjes. Zoals bijvoorbeeld het balancerend op een paal uitdagen van een andere Kung Fu Panda... erm... Pandaren Master. Of het verzamelen van bamboe in een magische vijver waar je bij het aanraken van het water in een kikker verandert en ooievaars moet ontwijken.
Daar komt bij dat Blizzard inmiddels een meester is in het vertellen van verhalen via de quests. Tijdens onze eerste tien levels leerden we een aantal hele leuke personages kennen, ontdekten we het geheim van het eiland (hint: een enorme schildpad!) en maakten we kennis met zowel de Horde als de Alliance. Dat laatste speelt natuurlijk een belangrijke rol in het leven van een Pandaren, want aan het eind van de starterszone kiezen we bij welke factie we ons aansluiten.
Hallo oude vriend
Wij besluiten, na jaren Horde met een Troll Priest, eens terug te keren naar de Alliance. Het voelt goed om Stormwind weer te bezoeken, nu als Kung Fu-meester. Blizzard heeft nieuwe details toegevoegd aan de hoofdstad, zodat onze eerste wandeling door de straten heel fris aanvoelt. Personages reageren op onze aanwezigheid, spreken ons toe en er zijn allerlei kleine 'toneelstukjes' te vinden waaruit duidelijk wordt hoe de andere Alliance-ra en reageren op de Pandaren. Ook gaat het verhaal, dat start in de beginnerszone, nog even door in Stormwind. Hierdoor krijgen we echt het gevoel dat de Pandaren onderdeel zijn van het geheel in plaats van 'vastgeplakt' aan de bestaande wereld.
Onze eerste indruk van de Monk en de Pandaren is dus positief. Blizzard laat zien dat het weet wat World of Warcraft zo leuk maakt en heeft met de Pandaren een waardig ras aan het kleurrijke Azaroth toegevoegd. De Aziatische sfeer, het gevoel van de Wuxia-films en de humor en persoonlijkheid van de nieuwe personages maken deze hernieuwde kennismaking met World of Warcraft, ondanks de trage start van de Monk, tot een heerlijke spelervaring.
Is het echter genoeg om de aanschaf van deze volledige uitbreiding te verantwoorden? Daarvoor hebben we nog te weinig tijd in Pandaria doorgebracht. Maar wel geven we ruiterlijk toe: onze eerste lacherige reacties zaten er flink naast. World of Warcraft is zeker niet 'kindvriendelijker' gemaakt. Azaroth is een betere plek geworden door de nieuwe zwart-witte krijgers.