DICE gaat volledig een nieuwe kant op. Het schieten uit de Battlefield-spellen is verleden tijd. Niet langer ben je een soldaat die het gevecht aangaat met naamloze vijanden. Je speelt met een vrouwelijk hoofdpersoon genaamd Faith die ten strijde trekt in een metropool waarvan het bestuur in handen is van een stelletje corrupte en haast fascistische bad guys. Het gaat zelfs zo ver dat iedereen die zich tegen hen keert, uitgemoord wordt. De stad (een mengelmoesje van wereldsteden als New York en Tokyo) is hierdoor uit elkaar gescheurd en er heerst een samenscholingsverbod.
Gevolg daarvan is dat de rebellen onderling afhankelijk zijn van pakketjes met daarin informatie. Andere informatiebronnen worden immers gecontroleerd door de overheid en misbruik hiervan wordt bestraft met de doodstraf. Gelukkig is er daarom Faith, welke als Runner door het leven gaat en de rebelse beweging van tijd op tijd voorziet van de nodige boodschappen. Zoals je hoort hele andere koek dan wat ze normaal bij DICE ontwikkelen.
Om haar taken uit te voeren is Faith genoodzaakt om zich via de hoge daken van de stad te verplaatsen. Geen voertuigen in dit spel, daar leent het spel zich niet naar. Echter heeft men bij DICE iets veel beters bedacht: het free running-principe in het eerstepersoons perspectief! Het springen, klimmen en klauteren zie je dus allemaal vanaf het blikveld van Faith en niet in het derdepersoons perspectief zoals dat wel in A a in's Creed het geval is. Dit brengt een heel aparte vorm van gameplay met zich mee, welke overigens zeker overtuigt afgaande op de in-game presentatie die we te zien kregen.
Men liet zien hoe je in een snel tempo op ventilatieschachten kon springen en over hekken kon klauteren. Door te glijden kon je snel onder pijpen door en moeilijke sprongen konden toch gehaald worden door jezelf naar boven te trekken. Men vertelde ons dat wanneer je eenmaal bedreven bent in het spel (vaardigheden zijn érg belangrijk in Mirror's Edge!), je door middel van momentum deze acrobatische fratsen achterelkaar kunt uithalen zonder te hoeven stoppen. Het geheel krijgt dus een spectaculair en adrenalineopwekkend gevoel mee, wat bovendien enorm versterkt wordt door de dynamische muziek die naar verluidt altijd anders zal zijn.
Helaas zal het niet zo zijn dat je overal langs kunt gaan. Mirror's Edge kent toch een vrij lineaire opbouw van levelontwerp en dat is dus spijtig voor de free roaming-fans die graag op elk gebouw van bijvoorbeeld Crackdown klimmen, of graag een stad verkennen á la Grand Theft Auto. Daarnaast staat wel tegenover dat dit hele free running-principe tot in de puntjes is uitgewerkt. Denk dan dus ook eerder aan de spelmechanieken van Prince of Persia: wat moet ik doen en hoe doe ik dat? Er zijn wel meerdere manieren om voorbij obstakels te komen, waarvan één weg de ideale is. Deze zal dan rood oplichten. Zie je bijvoorbeeld een hijskraan waarvan je gemakkelijk vanaf kunt springen, dan zal de kraan rood worden: het teken dat je dáár moet zijn.
Het vechtsysteem is ook totaal anders vergeleken andere schietspellen. In Mirror's Edge is het in eerste instantie de bedoeling om continu in beweging te blijven en afstand te houden van je achtervolgers. Komt het dan toch tot een vechtpartij, dan kun je gebruik maken van Faith's harde rechtervuist, haar linkerknie en haar vaardigheden om wapens af te pakken. Echter zal je niet lang in het bezit zijn van diverse schietwapens: zijn de kogels op, dan gooit Faith het wapen ook weg.
Op de vraag of het spel niet teveel zijn tol zal eisen wat betreft motion sickne , antwoordde men dat hier aanvankelijk veel onderzoek naar gedaan is. Men kwam tot de conclusie dat het eerder te maken had met simulation sickne , een ander kwaaltje (en daar zit dan een verschil in). Natuurlijk is het zo dat de één hier meer last van heeft dan een ander, maar DICE verzekerde ons dat het kijken naar het vierkantje in het midden van het scherm een hoop zal schelen. Frappant genoeg is dat het enige wat je zal zien tijdens het spelen van Mirror's Edge: allerhande overzichtjes zoals je gezondheid, afstand naar je doel en dergelijke zullen niet op je scherm verschijnen. Het enige wat je ziet zijn je armen, je benen en je torso. Zonder inkijk trouwens, voor diegenen die zich het dino-schietspel Trespa er nog herinneren.
Het is moeilijk te zeggen hoe het spel speelt aangezien we zelf niet Faith onder handen mochten nemen, maar vooralsnog durven we al te roepen dat het wellicht de Portal van 2008 kan worden. Het hele concept is enorm innovatief en mits het goed uitgewerkt zal worden kan het absoluut een lichte revolutie teweeg brengen in het genre. Grafisch staat het spel in ieder geval zijn mannetje dankzij de fri e heldere kleuren. Je zou overigens de Source-engine verwachten, maar na navraag blijken we te maken te hebben met een sterk veranderde Unreal Engine 3.0. Dat deze grafische motor niet alleen maar dik gespierde mariniers kan laten zien moge dus duidelijk zijn.
Mirror's Edge staat gepland voor ergens dit jaar, hoewel men daar nog niet echt duidelijkheid over had. Uitstel is dus ook goed mogelijk. Wel is het zeker dat het spel op de PC en de Xbox 360 komt; een PS3-versie volgt later. Coöperatieve multiplayer zal helaas niet bijinbegrepen zijn, al deed men nog wel geheimzinnig over een eventuele competitieve multiplayer. Wij zijn uiterst benieuwd in ieder geval.