Middle-Earth: Shadow of Mordor draait namelijk niet om die ene magische ring, de baard van Gandalf of mijnen van Moria. In deze game speel je als een geheel nieuw personage genaamd Talion. Deze bewaker van de poort van Mordor wordt na een aanval van orcs voor dood achtergelaten. Terwijl Talion tu en leven en dood hangt wordt hij bezeten door een Wraith die toevallig ook nog wel een appeltje heeft te schillen met de moorddadige orcs van Mordor.
Arkham Creed of the Ring
Het uitschakelen van orcs is in Shadow of Mordor je hoofddoel en dat gebeurt in een alleraardigste samensmelting van andere games. Als quasi-ondode klim je tegen bouwwerken op alsof je een A a in bent en vechten met je zwaard doe je eigenlijk precies zoals Batman die criminelen in elkaar schopt in Gotham City. Zelfs de manier waarop je mogelijkheid krijgt om stilletjes vanuit de schaduwen in de aanval te gaan heeft enorm veel weg van deze andere games.
Shadow of Mordor komt ermee weg omdat de game deze elementen goed genoeg nabootst en het ook zijn eigen unieke systeem heeft. De orcs van Mordor hebben namelijk een bepaalde hiërarchie die jij in je voordeel kunt gebruiken. In iedere regio van dit land zijn er stammen, bendes en leiders te vinden die elkaar allemaal het liefst dood zien. Aan jou de taak om als buitenstaander een beetje te stoken in de onderlinge strijd.
Groepen orcs kunnen tegen elkaar worden uitgespeeld, maar je kunt ook nog geniepiger te werken gaan door een 'familie' vanuit het binnenuit kapot te maken. De Wraith die Talion in zijn bezit heeft genomen is namelijk een expert in het manipuleren van orcs. Door er eentje te 'markeren' volgt zo’n knorrend monster ineens jouw bevelen op.
Hoe je vervolgens gebruik van deze orc maakt, is helemaal aan jou. Staat hij helemaal onderaan de rangen, dan kun je hem ruzie laten zoeken met zijn superieuren terwijl je als Talion ondertu en vanuit de schaduwen het onvermijdelijke bloederige gevecht dat ontstaat, manipuleert. Op deze manier weet jouw orc steeds hoger in de hiërarchie te klimmen en het mi chien zelfs tot leider van een gebied te schoppen. Je kunt er echter ook voor kiezen om jouw orc een gevecht in te sturen om een andere bende van orcs te verzwakken of te verwarren.
De ene orc is de ander niet
Het is fijn dat je zelf zoveel keuzevrijheid krijgt, zeker aangezien geen tweede speelbeurt in Shadow of Mordor uiteindelijk hetzelfde is. De orcs die in een gebied binnen Mordor de baas spelen worden namelijk willekeurig samengesteld. Niet alleen hun namen en uiterlijk zijn daardoor allemaal uniek, ook hun sterke en zwakke punten zijn voor iedere speler anders. De ene orc is mi chien bang voor vuur, terwijl een andere orc überhaupt pas tevoorschijn komt wanneer je vijf van zijn soldaten hebt onthoofd.
Om overzicht te houden van alle verhoudingen, is er het Nemesis-systeem. Dit systeem brengt iedere verandering in macht en rang binnen de orc-gemeenschap in kaart en geeft je vervolgens de vrijheid om zelf te besli en wat je er mee doet. Hoe en waar lok je een leider uit de tent? Heb je een stam genoeg verzwakt voordat je het tegen het hoofd opneemt? Maak je een groep van binnenuit kapot of ga je te werk door persoonlijk veel bloed te vergieten?
De ruimte die Shadow of Mordor je geeft wordt ongetwijfeld één van de sterkere punten van de game. Enorm veel aan de wereld van Tolkien doet het alleen niet echt denken. De makers houden niet bijzonder veel rekening met de wetten en regels van het universum, maar nemen herkenbare delen wel gewoon mee. Het levert tot nu toe een hele intere ante mix op waarin elementen van de boeken, films en compleet andere games op een ambitieuze manier samengebracht worden. Of Tolkien er tevreden mee zou zijn is mi chien een andere verhaal, maar Shadow of Mordor overschaduwt nu al de andere games gebaseerd op zijn werken.