Nintendo omschrijft Metroid: Other M als een filmisch actiespel. Toepa elijk, want waar andere Metroid-titels zich vooral op de actie toespitsen, speelt in Other M juist het verhaal een relatief grote rol. De game begint met het einde van Super Metroid: het memorabele gevecht met Mother Brain en hoe Samus uiteindelijk gered wordt door een pasgeboren Metroid. Zeker als je dit deel zelf gespeeld hebt, is dit eigenlijk de tofste opening cène die je zou kunnen bedenken. Maar zelfs als dit niet zo is voel je het belang van het gevecht. Een knap staaltje regie.
Maar de tu enfilmpjes gaan verder dan dat. Het zijn niet zomaar wat spectaculaire beelden die de verschillende levels met elkaar verbinden, wat in vrijwel alle andere delen het geval is. In plaats daarvan zorgen ze juist echt voor een intere ante context, waarin met name de achtergrond van Samus centraal staat. Hoe is ze nu eigenlijk geworden tot wie ze is en wat zijn nu precies haar beweegredenen? Tijdens het spelen van Metroid: Other M kom je een hoop te weten.
Context
Zo kom je al vroeg in het spel een generaal van de Galactic Federation tegen. Tijdens een gesprekje merk je al gauw dat hij geen onbekende voor je is. Je hebt zelfs voor hem en zijn organisatie gewerkt. Maar belangrijker nog; deze ontmoeting maakt duidelijker waarom je inmiddels niet meer voor de federatie strijdt en als eenzame bounty hunter door het leven gaat. Het wordt nog intere anter als de confrontatie een verra ende wending neemt, je je overtuigingen even laat varen en je onderwerpt aan zijn gezag.
Door deze benadering kom je meer te weten over het Metroid-universum dan je vooraf gedacht had, ongeacht of je de eerdere delen ook doorlopen hebt. Ook is het juist de nadruk op de context die de game wat meer body geeft. Het zorgt ervoor dat je niet zomaar een inwi elbaar actiespel speelt, maar echt in een groots avontuur verzeild raakt en je het gevoel hebt dat de personages en gebeurteni en er werkelijk toe doen. Het is opvallend dat we dit nu al roepen, terwijl de speelse ie nog geen half uur geduurd heeft, maar het toont wel aan dat het spel vanaf het eerste moment gelijk een sterke indruk achterlaat.
Derdepersoon
Maar vergis je niet. Ook al ligt de nadruk op het verhaal, het is en blijft uiteindelijk toch een Metroid-game. Dit betekent dat je al gauw naar je beam grijpt en met dit stukje techniek de nodige vijanden kapotschiet. Maar waar je in de Prime-titels volledig vanuit de eerstepersoon speelt, wordt dit camerastandpunt nu nog maar sporadisch gebruikt. Je bent nu vooral vanuit de derdepersoon aan het springen, schieten en puzzelen. En dat met een traditionele knoppenbesturing. Je gebruikt alleen maar de Wiimote, die je horizontaal vasthoudt. Deze twee designkeuzes zorgen ervoor dat er nu meer ruimte is voor platformelementen en de actie wat sneller en hechtischer is.
Metroid: Other M voelt hierdoor meer aan als een driedimensionale variant op de ‘oude’ Metroid-titels. Ook het leveldesign draagt hieraan bij. Het hoogteverschil in de gebieden speelt nu bijvoorbeeld weer een vrij grote rol. Vlak na de ontmoeting met de generaal, stuiten we op een enorm bouwwerk. Natuurlijk is dat niet iets waar we ons door laten afschrikken. Dat is ook niet nodig, want met het grootste gemak spring je van platform naar platform of laat je met een walljump zien dat je nog best acrobatisch bent.
Maar dat betekent niet dat ontwikkelaar Team Ninja alle spelelementen uit de Prime-delen heeft laten varen. Als je de Wiimote kantelt en dus als een soort afstandsbediening vasthoudt, kijk je namelijk door de ogen van Samus. Wil je vervolgens met je schietgerei op een vijand richten, dan gebruik je de Wiimote simpelweg als aanwijzer. Omdat je geen Nunchuck gebruikt, kun je overigens niet lopen als je dit doet. Ook voelt het mikken nog een beetje stroef, vooral als je wilt draaien met de camera.
Insectjes
De manier waarop al deze spelelementen tijdens een eindbaasgevecht samenkomen, heeft ons deze kanttekeningen al gauw doen vergeten. Het mormel ziet er sowieso al heerlijk uit. Het mormel bestaat uit belachelijk veel kleine insectjes. Juist doordat het zo’n gedrocht is, wil je ‘m liefste uit z’n lijden verlo en. Dit doe je dan ook. Wel moet je zijn aanvalspatronen achterhalen voordat je ook maar überhaupt een kans maakt. Al snel ontdek je dat ‘ie een handjevol aanvallen gebruikt en eigenlijk maar één overduidelijke zwakke plek heeft: z’n oog.
Vervolgens begint de pret. Je ontwijkt zijn aanvallen door weg te springen of je Morph Ball te gebruiken. Merk je dat je even tijd hebt en schiet je met je beam in z’n oog, dan raakt het monster versuft. Je team van de Galactic Federation springt je te hulp, zet een speciaal wapen in en bevriest hiermee een lichaamsdeel. Vervolgens schakel je snel over naar het eerstepersoonperspectief en knal je het lichaamsdeel kapot.
Juist deze veelzijdigheid maakt Metroid: Other M zo intere ant. Je analyseert een computer, schiet wat ruimtepiraten kapot en springt van de ene naar de andere wand om een hoger platform te bereiken. Tu endoor gebruik je de Morph Ball om een andere ruimte te bereiken, in de hoop daar een savepunt aan te treffen. Het is de opzet die de tweedimensionale Metroid-games zo ontzettend goed maakt en het is de opzet die Metroid: Other M tot een van de meest veelbelovende titels van het derde kwartaal maakt.