De genre-naam ‘4X’ klinkt cryptisch. Het staat voor ‘Explore, Expand, Exploit en Exterminate’, wat voor de leek waarschijnlijk nog niet veel zegt. In een 4X heb jij de leiding over een volk dat nieuwe gebieden moet veroveren, moet onderhandelen met andere volken en eventueel ook oorlogen moet uitvechten. De eerste echte 4X-games waren Civilization en Master of Orion. Het grote verschil tu en de twee is de setting: Civ speelt zich af op de Aarde (of in elk geval op een Aarde-achtige wereld) terwijl Master of Orion zich op galactische schaal afspeelt. Je koloniseert werelden, bouwt ruimtevloten en reist naar de sterren om je beschaving te laten floreren. Dit gaat beurtgewijs, wat betekent dat als je aan zet bent, je een aantal besli ingen mag nemen, waarna de tegenstanders dat ook mogen doen. Tijd verstrijkt per beurt, dus het kan bijvoorbeeld vier beurten duren voor een schip een andere ster bereikt. Of tien beurten om een bepaalde technologie te leren.
Hoewel Master of Orion lange tijd als toonaangevend werd gezien, ging het met deel drie mis. Daarna verdween de reeks van de radar, terwijl andere ruimtevaart-4X-spellen de fakkel overnamen. En met succes overigens, want spellen als Galactic Civilizations, Sins of a Solar Empire en Endle Space bieden stuk voor stuk een geweldige ervaring. De belangrijkste bestaansreden van de Masters of Orion-‘reboot’ die Wargaming nu produceert, lijkt dan ook in eerste instantie vooral nostalgie te zijn. Want biedt de nieuwe Master of Orion ook echt een superieure ruimte-4X-ervaring?
Gelikt
Het spel maakt nu al een heel gelikte indruk en speelt makkelijk weg. Overzichtelijke, kleurrijke schermen geven snel een overzicht van je immer uitbreidende imperium. Voor het ontginnen van planeten kies je welke verbeteringen de bevolking moet aanbrengen en bepaal je of de nadruk op onderzoek, bevolkingsgroei of productie moet liggen door mannetjes van de ene naar de andere balk te slepen. Het besturen van je vloten is net zo eenvoudig: klik op de vloot en klik op het doel. Het voelt allemaal eigenlijk precies zoals alle andere 4X-titels.
Een kleine irritatie is dat je een vloot (of schip) niet vrij in een planetenstelsel kunt laten rondvliegen. Er zijn geen ‘hex-tegels’ zoals in Galactic Civilizations 3. In plaats daarvan zijn er ‘nodes’ waar je een schip naar kunt verplaatsen. Er zijn nodes op de startpunten van de sterrenwegen (schepen kunnen alleen via deze lijnen naar andere sterren vliegen) en bij planeten en asteroïden. Dat is even wennen, maar werkt verder wel goed.
Opbouw
Het grootste deel van het spel ben je bezig met het opbouwen en onderhouden van je ruimterijk. Hierbij bepaalt het ras dat je kiest gedeeltelijk je zwakke en sterke kanten. Op dit moment lijkt de balans tu en de ra en nog niet zo scherp afgesteld en voelen de ra en ook best wel hetzelfde. Afgezien dan van de vormgeving, die echt heel leuk is. Ook heeft Wargaming een bak met sterren opengetrokken om de leiders van de ra en van stemmen te voorzien. Voor de fans is het leuk dat Micheal (“Worf”) Dorn en John (“Q”) De Lancie te horen zijn naast Mark (“Star Wars”) Hamill en Troy (“Elke Game Ooit”) Baker. Maar dat heeft verder natuurlijk niet bar veel invloed op hoe de game speelt. Datzelfde geldt voor de robotnieuwslezers die af en toe in beeld verschijnen. Grappig, maar niet meer dan versiering.
Hoe dan ook is het daadwerkelijke spel dus vooral een kwestie van keuzes maken: bouw je oorlog chepen of een kolonisatieschip? Probeer je snel zo veel mogelijk werelden te grijpen of richt je je op een klein compact rijk? Ga je voor een overwinning met diplomatie of met oorlog?
Gevecht
Strijd is hoe dan ook een factor, omdat elk ras geteisterd wordt door piraten die af en toe aanvallen, net zoals de barbaren dat doen in Civilization. Op het moment dat vijandelijke ruimtevloten elkaar treffen kun je ervoor kiezen om het gevecht te simuleren (wat wil zeggen dat je heel vlot de resultaten ziet op basis van hoe sterk de beide vloten zijn) of je kunt zelf de strijd handmatig beïnvloeden. In dat laatste geval schakelt de game over naar een nieuw scherm waar de schepen vrij kunnen bewegen. Het is dan opeens een soort rts, maar helaas slechts in twee dimensies. Wat dat betreft zijn de ruimtegevechten in bijvoorbeeld Sins of a Solar Empire of Homeworld wel wat intere anter. Zoals gezegd kun je de auto-battle gebruiken en in 99% van de gevallen is dat ook de meest efficiënte keuze, waarbij je met een sterke vloot ook zoals het hoort wint van een zwakkere.
Leuk
Hoewel de game duidelijk nog niet af is en er nog flink wat gesleuteld moet worden aan de tech tree, de balans en de moeilijkheid (het spel is nog best makkelijk te winnen), is de eerste indruk wel degelijk positief. Maar niet wereldschokkend. Wat Masters of Orion op dit moment vooral voorheeft op de grootste concurrent Galactic Civilizations 3 is de prettige en toegankelijke vormgeving. GalCiv 3 is vooral functioneel en met de beste wil van de wereld niet ‘mooi’ te noemen. Master of Orion glanst als een nieuwe sportwagen met alle extra’s op het dashboard. Om deze kromme analogie nog maar even voort te zetten: het wachten is nu vooral tot er ook een motor onder de kap komt die al die glo y uitstraling tot leven brengt.
De Early Acce -versie van Master of Orion is nu verkrijgbaar via Steam.