Het allereerste wat we te weten komen over Ma Effect 2 is de logische conclusie die allang getrokken was: Shepard is niet dood. Waarom niet? Omdat Bioware in een drieluik over één persoon die het lot van de mensheid in handen krijgt, een beetje vastloopt zonder…nou ja, die ene hoofdpersoon dus. Het tweede belangrijke puntje voordat we mogen genieten van twintig minuten pure gameplay: je hoeft het origineel in principe niet gespeeld te hebben om dit deel te kunnen volgen. Slimme mensen die een geweldig verhaal willen ervaren doen dat overigens wel, die lezen daarnaast ook nog even de uitstekende boeken. Het is namelijk het verhaal dat Ma Effect uitdraagt dat voorop staat. Niet de (lekkere) gameplay, niet de (onvoorstelbaar mooie) graphics en ook niet de (gigantische) schaal; deze game heeft verdeeld over boeken en games een onwaarschijnlijk goed uitgewerkte vertelling in handen die eigenlijk niet gemist zou mogen worden.
Moralistische weegschaal
Gamers die het origineel helemaal rond hebben gespeeld, krijgen bovendien de mogelijkheid om alle plotwendingen uit hun eigen game mee te nemen naar dit vervolg. Heb je een teammaatje laten sterven in de verhaallijn? Dan blijft deze in deel twee dood. 'Never change a winning team' zullen we maar zeggen. Hetzelfde geldt voor jouw besli ingen rondom het lot van de council en de persoon die jij aan het einde van deel 1 aandraagt om in deze council te stappen. Hoe aardig dat ook uitgewerkt was op het einde, in deel twee gaan we nog een stapje verder met besli ingen en gevolgen. Alles wat je in de game doet, elke besli ing die je maakt, heeft invloed op een al dan niet goed in elkaar gezet einde. Geen laatste dialoogje dus waarin je het eindfilmpje beïnvloedt. Nee, alles wat je in je reis meemaakt wordt aan het einde van de rit afgewogen op een moralistische weegschaal.
En die reis belooft wat. Nadat Shepard en zijn crewleden de mensheid én het heelal voor een noodlottig einde hebben behoed, staat er in deel twee een verse, nog grotere dreiging voor de deur. Een vijand staat op die zo gevaarlijk is, dat niemand gelooft in een goede afloop. Niemand, behalve John Shepard natuurlijk. Hij trekt uit op een zelfmoordmi ie om het grote gevaar te stoppen, maar niet voordat je eerst alle uithoeken van het heelal afreist om de meest meedogenloze, brute en moordzuchtige crew samen te stellen die er te vinden is. In één van deze mi ies – degene die wij deels gepresenteerd kregen – ga je zo bijvoorbeeld op zoek naar een gewetenloze huurmoordenaar van een ras dat we nog niet eerder zagen. Nadat je hebt vastgesteld wie zijn volgende doelwit is, vecht jij je een weg naar boven in een gigantische toren, om op de bovenste verdieping eindelijk oog in oog te staan met een figuur zo gevaarlijk dat we er bijna een beetje bang van werden.
Wolkenkrabbende stad
Een paar dingen vallen al vroeg in deze presentatie op. Niet onbelangrijk: de game ziet er ongelooflijk goed uit. Landend op het platform aan de voet van de toren kijk je uit over een drukke, levendige stad. De beste vergelijking die wij kunnen trekken is die met het volgebouwde Coruscant uit de Star Wars-films of de wolkenkrabbende stad met vliegend verkeer uit The Fifht Element. Eerlijk waar, dit uitzicht had niet mi taan in die films, met als enige verschil natuurlijk dat we het nu in een game zien – imposant. Al het andere op het beeld is trouwens ook van torenhoge kwaliteit. Vlijmscherpe omgevingen met veel detail, gezichtsuitdrukkingen die elke andere game het nakijken geven en een stijltje dat in deel een fantastisch werd opgezet, maar nu grootser, minder klinisch en grimmiger wordt doorgetrokken. Inderdaad, dit wordt een game om je ogen bij af te likken.
Vlak voordat de actie losbarstte, maakten we ook nog even een nieuw stukje communicatie over en weer mee. Als Shepard één van de vijanden tegenkomt in de lobby, probeert-ie met harde taal wat info los te peuteren. Als dit niet lukt, verschijnt links onderin beeld plots de linker schouderknop. Nadat deze werd ingedrukt pakt Shepard zijn praatmaat op en stompt-ie 'm door het raam heen de afgrond in. De precieze functie van de schouderknop laat zich nog raden, maar we gaan er vanuit dat dit de optie biedt zo af en toe eens ongenuanceerd hard in te grijpen als niet alles volgens plan verloopt. Intere ant detail was overigens de afkeurende opmerking van één van onze teamleden. De manier waarop je eigen crewleden over je denken zou wel eens besli end kunnen zijn voor de manier waarop het verhaal verloopt. Bijvoorbeeld als in Neverwinter Nights 2, waar vredelievende crewleden soms niet meer fatsoenlijke wilden meewerken als jouw agre ieve acties hen tegenstonden. Intere ant, maar het is voorlopig nog even giswerk.
In het stuk actie dat volgt zagen we voornamelijk veel bekend voer. Je zoekt dekking, schiet op vijanden, stuurt twee crewleden aan en pauzeert de actie om je skills te selecteren. Nieuw aan deze aspecten is bijvoorbeeld de mogelijk om je teamleden nu apart erop uit te sturen, de negen nieuwe wapenkla en waaronder de 'heavy weapons' en er werd ons beloofd dat we skills in real-time konden gaan gebruiken. Dat laatste hebben we echter nog niet werkend gezien, maar naar verwachting zullen we een soort snelmenuutje kunnen gaan instellen. Ondanks de bekende insteek zijn we overigens niet teleurgesteld. Nieuwe skills, iets meer focus op schietwerk, het hogere tempo en grotere groepen vijanden poetsen het zeer degelijke actiewerk uit het origineel op tot een hoger niveau.
Pagina's vol
Er zijn nog pagina's vol te tikken over hoe indrukwekkend deze korte presentatie van Ma Effect 2 was. Over het bezoeken van planeten bijvoorbeeld. Het grootste minpunt in deel een waren de louter kale vlaktes en zielloze omgevingen waar je in terecht komt als je willekeurig op onderzoek uitgaat op andere planeten. Een screenshot en een belofte dat die tijd voorbij is geven ons echter hoop, aangezien we Shepard zagen staan op een prachtige planeet omgeven door jungles, details en een ziel.
Het zijn dit soort dingen en indrukken waar we zoals gezegd over door kunnen blijven tikken, maar het belangrijkste om jullie nu mee te geven is dat het goed zit met deze game. Alles wat we zagen maakte indruk. Sommige aspecten (zoals de graphics, de nóg meer uitgesproken stijl en de opzet van het verhaal) mi chien meer dan andere dingen (zoals de niet revolutionair veranderde actiesegmenten), maar alles was zoals we van Bioware gewend zijn van bizar hoog niveau. Iedereen zonder pure afkeer van sciencefiction moet deze Star Wars van de game-industrie in de gaten gaan houden. Bij ons staat hij in ieder geval bovenaan het verlanglijstje topgames. Niet op eenzame hoogte, maar wel bovenaan.